Dordrecht 1 – Eindhoven 1
Na ongeveer 2 uur spelen leek de wedstrijd redelijk in evenwicht te zijn. Zelf kreeg ik op bord 8 een invaller die zijn debuut maakte in het eerste van Dordrecht. Via een Stonewall met verwisselde kleuren stuurde hij duidelijk op remise aan. Helaas zag ik geen mogelijkheden om deze muur te slechten en moest ik al snel in remise berusten.
Mykola en Jos hadden allebei een solide stelling met dezelfde pionnenstructuur. Helaas verliepen deze partijen ook verder qua verloop: beiden kregen via een stukoffer een koningsaanval te verwerken wat resulteerde in verloren eindspelen. Inmiddels zagen de stellingen van Bas en Erika er hoopgevend uit in die zin dat de stellingen alle mogelijkheden boden om hun overwicht in speelsterkte uit te buiten. De andere stellingen gaven een minder rooskleurig beeld. Frans was in een zwaar positioneel gevecht gewikkeld waarin hij duidelijk beter stond maar niet duidelijk was hoe hij voortgang kon boeken. Luuk had een voorbereide variant van zijn tegenstander weten te ontwijken, maar had ergens een mindere voortzetting gedaan waardoor zijn stukken niet goed samenwerkten. Ankit had een afwikkeling gedaan naar een eindspel waarin hij feitelijk een pion minder had (hij had een dubbelpion op de damevleugel waardoor zijn meerderheid niet mobiel was) maar nog kansen had omdat zwart een verdwaald paard had.
Het verdere verloop van de wedstrijd toonde helaas geen verrassingen. Bas wist een loper van zijn tegenstander buiten te sluiten en neutraliseerde bekwaam elk mogelijk tegenspel van zijn tegenstander. Een nauwkeurig slotoffensief bracht hem een verdiende overwinning. Erika maakte veel beter gebruik van de voordelen van haar stelling dan haar tegenstander. Ze was zo volledig geconcentreerd aan het spelen dat ze minstens één keer niet hoorde dat haar tegenstander haar iets te drinken aanbood. Met een elegante kleine combinatie wist ze via haar vrijpion een stuk te winnen. De tegenstander wist nog heel handig een eindspel te bereiken waar nauwkeurig gerekend moest worden om de winst binnen te halen. Zulke zaken zijn Erika wel toevertrouwd.
Inmiddels waren de problemen bij Luuk gegroeid door het sterke spel van zijn tegenstander. Na een ongelukkige zet van Luuk wist zijn tegenstander via een combinatie de winst binnen te halen. Frans probeerde van alles om te winnen maar kon niet door de verdediging van zijn tegenstander heen breken. Tot slot heeft Ankit nog lang geprobeerd het toreneindspel te houden, maar dit mocht niet baten.
Een dramatisch seizoen waar we nu drie keer achter elkaar verloren hebben met steeds dezelfde cijfers: 3-5. De verschillen in deze klasse zijn aan de top niet groot en het komt er op aan om alert te spelen. Merkwaardig genoeg zijn er nog 3 teams die alle wedstrijden verloren hebben.
Alessandro Di Bucchianico
Dordrecht | 2122 | Eindhoven | 2207 | 5 | 3 | |
1. | Rik de Wilde | 2200 | FM Bas van de Plassche | 2373 | 0 | 1 |
2. | FM Mark Timmermans | 2345 | FM Luuk van Kooten | 2341 | 1 | 0 |
3. | Lukas van der Linden | 2257 | IM Frans Kuijpers | 2226 | ½ | ½ |
4. | Berend Eikelboom | 2151 | Mykola Pechenizkiy | 1 | 0 | |
5. | Rene Krul | 2179 | Ankit Majhi | 2121 | 1 | 0 |
6. | Wijnand den Dekker | 1999 | Jos Sutmuller | 2161 | 1 | 0 |
7. | Jacques Hennekes | 1961 | WGM Erika Sziva | 2217 | 0 | 1 |
8. | Marcel Pluymert | 1882 | Alessandro di Bucchianico | 2007 | ½ | ½ |
En weer werd het 5 – 3. En weer drie bordpunten erbij:
Drie maal drie is negen
en ieder zingt zijn eigen lied.
Drie maal drie is negen,
maar Eindhoven zingt niet.
Na honderd jaar van glorieus bestaan
lijkt nu het juichen ons vergaan.
O Feniks, O Quetzalcoatl
kom doe het nog eens voor,
want dan en alleen dan
gaan wij nog honderd jaren door.