Verslag ronde 6

Een echte wedstrijd 

Afgelopen zaterdag, 7 maart, mochten we de beruchte wedstrijd uit tegen Dordrecht spelen. Mijn geschiedenis bij de club is nog niet zo lang, dus in mijn herinnering zit enkel het grote 6½-1½ verlies van vorig jaar. Blijkbaar is het wel vaker misgegaan daar in het Westen, dus we waren voorbereid op een stevige wedstrijd.

Ik heb geen verslagje getypt van onze vorige wedstrijd. Het was even balen, dat verlies tegen Blerick. Ze speelden goed, beter dan wij. Ook die wedstrijd was nipt, maar de halfjes vielen daar de verkeerde kant op. Blerick staat inmiddels soeverein aan kop met twaalf volle matchpunten. In vergelijking, wij staan gedeeld tweede met zeven matchpunten. Het is, op Blerick na dan, een behoorlijk spannende klasse. Vorig jaar handhaafden wij ons nipt, op één bordpunt en ook met zeven matchpunten. Die matchpunten hebben we nu dus al, maar gek genoeg is de klasse wel zo spannend dat we ons waarschijnlijk niet drie verliezen kunnen permitteren. Maar oké, drie verliezen terwijl het seizoen best wel prima gaat, staat op dit moment niet in de planning.

Dan de wedstrijd in Dordrecht. We speelden in hun vertrouwde speellocatie, een mooi buurthuis waarbij het lekker fris en licht was. Het zonnetje scheen, helemaal prima. Terwijl iedereen zo net iets na enen vanuit het zonnetje rustig de speelzaal inwandelde, brak de strijd los toen de klokken iets daarna aangezet werden. En strijd was het.

Op 1 speelde Bas, net als vorig jaar, tegen Mark Timmermans. Mark gooide de eerste vijftien à twintig zetten er zo snel uit, dat het vertrouwen in die wedstrijd aan mijn kant behoorlijk snel daalde. Oké, Bas deed prima zetten, maar Mark speelde zo snel dat het wel goed móest zijn. Gelukkig bleef Bas lekker cool, ook toen de klok al behoorlijk ver was weggetikt. Even leken er zelfs kansen voor Bas te komen toen Mark de denktank in ging, maar na ruil van de stukken werd het punt gedeeld. ½ – ½

Dan het openen van de score, dat werd aan de andere kant van mij gedaan. Op bord 3 zette Jos al snel zijn tegenstander onder druk. En positionele zwaktes vindt Jos heerlijk, dat liet hij zien. Toen eenmaal de zwartveldige loper van de tegenstander was gevallen, had ik er ook wel vertrouwen in dat Jos het volle punt binnen zou gaan slepen. Zie hieronder een fragment. ½ – 1½

De tijdnoodfase kwam inmiddels dichterbij, en op het grote witte bord werd ineens nog een punt voor ons genoteerd! Ik was zelf natuurlijk al veel eerder diezelfde tijdnoodfase ingegaan, dus ik had totaal gemist dat de tegenstander van Jan na een rustige opening plotseling all-in ging met een stukoffer. Jan accepteerde het stukoffer en knalde er vervolgens lekker actief tegenin. Hij deed dit zo effectief, dat zijn tegenstander er snel genoeg van had. Zie hieronder hoe Jan dit aanpakte. ½ – 2½

En toen kwam echt de tijdnoodfase. Ik had dus een iets langere tijdnoodfase omdat ik het nodig vond een uur te gebruiken voor de eerste twaalf zetten. Want wie heeft tijd nodig voor de rest van de partij? Natuurlijk blunderde ik zo net voor de veertigste zet een pion weg, maar daarover zo meer. Mijn pion was namelijk niet het enige dat verloren ging in de tijdnoodfase.

Allereerst moesten Jeroen en Dolf de handdoek in de ring gooien. In partijen waar ze sowieso al niet heel lekker inzaten, werd die druk alsmaar groter in de tijdnoodfase. Mindere stellingen + weinig tijd = verlies. Meestal dan. Hier wel. Helaas. 2½ – 2½

En Alessandro, die speelde een heerlijke partij. Tot zet veertig. Want zet veertig luidde het begin van het einde in. Waar de hele partij scherp gespeeld werd, met veel mooie zetten van Alessandro, was helaas de veertigste precies niet wat de stelling nodig had. De scherpte van de stelling keerde zich daarom ineens tegen Alessandro en de actieve stukken van de tegenstander snelden zich naar zijn koning. De kwal die hij voor zet veertig buit had gemaakt, kon er niks meer tegenin brengen. 3½ – 2½

Met de opgetrokken rook van de tijdnoodfase, was die eens zo mooie score van 2½ inmiddels wat mager in vergelijking met de 3½ van de tegenstander. Mykola zat er wat hoofdschuddend bij, want hij realiseerde zich dat zijn eindspel geen kans meer had op winst. Hij probeerde nog vrij lang er wat van te maken, maar moest zich berusten in gelijk. 4 – 3

Terug naar mij. Zet veertig, een toreneindspel en een pion minder. Ik baalde nogal dat ik die pion had weggegeven, en als mijn tegenstander ‘gewoon’ was blijven stilstaan, had ik nooit meer enige kans op winst gehad. Gelukkig wilde mijn tegenstander winnen, dus ging hij daar ook op spelen. Hij was gestaag bezig verder voordeel te creëren, toen hij plots mijn koning vrij liet. Vervolgens volgde er een extreem spannend eindspel, waarbij ik op winst kon spelen. Het was een verre van perfect gespeeld eindspel, maar wel erg interessant. Daarom hieronder het fragment vanaf zet veertig, met analyse. Niet omdat ik dus zo goed speelde, maar omdat het wel echt een heel erg interessant eindspel was. En omdat het (gelukkig!) een punt redde. 4 – 4

Al met al een echte wedstrijd. Goede stellingen verloren, slechte stellingen gewonnen. 4 – 4 als uitslag.

Bram Klapwijk

 

Ronde 6

Dordrecht 1

Eindhoven 1

Timmermans, M.A. (Mark) 2391 Plassche van de, B.J. (Bas) 2337 z-w ½ – ½
Wilde de, R. (Rik) 2179 Klapwijk, K.B. (Bram) 2202 w-z 0 – 1
Apon, H. (Iwahn) 1938 Sutmuller, J.M. (Jos) 2097 z-w 0 – 1
Boer den, L. (Lennard) 2119 Meijer, D.N. (Dolf) 2184 w-z 1 – 0
Krul, R.V. (Rene) 2148 Bucchianico Di, A. (Alessandro) 2027 z-w 1 – 0
Hennekes, J. (Jacques) 2044 Put van de, J.W.P. (Jeroen) 2093 w-z 1 – 0
Keeken van, R. (Roland) 2033 Schot, J.C. (Jan) 1953 z-w 0 – 1
Pluymert, P.W. (Piet) 1960 Pechenizkiy, M. (Mykola) 2056 w-z ½ – ½
Gemiddelde Rating: 2102 Gemiddelde Rating: 2119 4-4