Verslag ronde 3

BLOEDSTOLLEND

**********English below*********

Op 1 februari reisden we af naar Maastricht om tegen de gelijknamige club in de derde ronde van de KNSB-beker de strijd aan te gaan. We speelden niet in de zaal waar de club bezig was maar in een sfeervol zaaltje voor ons alleen. Zo’n clubavond kan heel amusant zijn: iemand speelt Tb1-a7 en de tegenstander bekent eerlijk: O, niet gezien, of toeschouwers komen zich hardop mengen in de strijd die nog volop bezig is. Schaken zoals het bedoeld is.

Jos Sutmuller (voorgrond rechts) en naast hem Bas vd Plassche. Jos Sutmuller (front right) and Bas, next to him (foto=: Frank Clevers)

Met wit had ik het makkelijk: ik speelde mijn eigen-teelt variantje tegen het Damegambiet. De wereldtop zou er wel raad mee weten maar tegenstanders van mijn niveau raken meestal in een passieve stelling. Zo ook hier: zwart manoeuvreerde vijf stukken naar de koningsvleugel maar zonder infanterie (de pionnen op f7, g7 en h7) stonden die stukken elkaar alleen maar in de weg. Ik verorberde een kwaliteit en de zwarte stelling stortte in. Zelfs ik kon de overwinning niet meer bederven.

Bas kwam in een bijzondere stelling terecht die geen houvast bood met normale strategische kenmerken. Dan ben je op onbekend terrein. Zijn tegenstander deed het wat handiger en veroverde steeds meer terrein en won.

Jeroen kreeg in het Siciliaans de Keres-aanval tegen (een zeer snel g2-g4) wat zijn tegenstander om probeerde te bouwen tot een Engelse aanval (met e4-f3-g4 en h4). Een razend moeilijke stelling ontstond waarbij de witte stukken niet geweldig harmonieerden. Jeroen rekende het scherpst en won.

Maastrichtenaar Jacob (maar spelend voor ons) offerde een pionnetje en moest daarvoor compensatie zien te vinden. Dat kostte steeds meer hout maar met scherpzinnig spel wist hij steeds weer dreigingen tegen de zwarte koning te creëren die in een onduidelijk eindspel resulteerden. Onder zware tijdsdruk ging het alsnog mis.

Jeroen vd Put (rechts vooraan) en Jacob Perrenet (naast hem) Jeroen vd Put (right in the front) and Jacob Perrenet (next to him). (Foto Frank Clevers)

2 – 2 en er moest gevluggerd worden (ieder 3 minuten en 5 seconden increment). Bas lichtte ons in: mocht het weer 2-2 worden dan winnen wij omdat dan het laatste bord van de serieuze partijen afvalt en dat was gewonnen door Maastricht zodat zij dan een winstpunt minder hadden.

En zo geschiedde!

Bas won op zijn manier: een ruimtevoordeeltje, sneller spelen en punt.

Ik verloor op mijn manier: een straalgewonnen eindspel verknallen in hevige tijdnood …van mijn tegenstander. Foei!

Jeroens tegenstander ging in een totaal ondoorgrondelijke stelling door zijn vlag waarmee Jeroen matchwinnaar werd en Jacob ging in een even ondoorgrondelijke stelling zelf door de vlag.

Weer 2-2 en wij zijn een ronde verder.

Jos Sutmuller

Michal Bodický –  Bas van de Plassche           1-0   (0-1)
Hans Hoornstra – Jos Sutmuller                       0-1   (1-0)
Maarten van Laatum – Jeroen van de Put        0-1   (0-1)
Jasper Zilverberg – Jacob Perrenet                  1-0   (1-0)

**********English**********

On February 1 we traveled to Maastricht to compete against the club of the same name in the third round of the KNSB cup. We did not play in the room where the club was playing but in a cozy little room just for us. A club evening like this can be very amusing: someone plays Rb1-a7 and the opponent honestly confesses: Oh, didn’t see it, or spectators come and intervene aloud in the battle that is still in full swing. Chess as it is meant to be.

With white I had it easy: I played my home-grown variation against the Queen’s gambit. The world’s top players would know what to do with it, but opponents of my level usually get into a passive position. So here too: black manouvered five pieces to the king’s wing but without infantry (the pawns on f7, g7 and h7) those pieces just got in each other’s way. I won the exchange and black’s position collapsed. Even I could not spoil the victory anymore.
Bas found himself in an unusual position that had no hold with normal strategic features. Then you are in uncharted territory. His opponent did a little more deftly and conquered more and more territory and won.

Jeroen faced the Keres attack in Sicilian (a very fast g2-g4) which his opponent tried to convert into an English attack (with e4-f3-g4 and h4). A furiously difficult position ensued in which the white pieces did not harmonize wonderfully. Jeroen calculated the sharpest and won.

Jacob from Maastricht (but playing for us) sacrificed a pawn and had to find compensation. This cost more and more material but with astute play he managed to create threats against the black king which resulted in an unclear endgame. Under heavy time pressure things still went wrong.

2 – 2 and blitz games had to be played (3 minutes and 5 seconds increment each). Bas informed us: if it would become 2-2 again we would win because then the last board of the serious games would be eliminated and that was won by Maastricht so they would have one win less.

And so it happened!

Bas won his way: a space advantage, faster play and point.

I lost my way: I blew a very well won endgame in the time trouble of my opponent. Shame!

Jeroen’s opponent lost on time in a totally unfathomable situation which made Jeroen the match winner and Jacob lost on time as well in an equally unfathomable situation.

Another 2-2 and we are one round ahead.

Jos Sutmuller

Michal Bodický –  Bas van de Plassche           1-0   (0-1)
Hans Hoornstra – Jos Sutmuller                       0-1   (1-0)
Maarten van Laatum – Jeroen van de Put        0-1   (0-1)
Jasper Zilverberg – Jacob Perrenet                  1-0   (1-0)