Ook Jos Sutmuller heeft een In Memoriam Teun Balemans geschreven.

Teun Balemans: mijn herinneringen aan hem gaan een halve eeuw terug. Van mijn toenmalige schaakclub in Helmond waagde ik de stap naar de grote stad en meldde me aan bij De Lichttoren (later WLC). Daar leerde ik o.a. Teun en Leon Pliester kennen, voor die tijd laat ik zeggen ruimdenkende types. Ze namen me mee naar de maandelijkse zondagmiddagtrainingen die Frans Kuipers belangeloos voor vermeende jonge talenten organiseerde. Teun viel op door zijn diepzinnige, filosofische benadering van het spel. Frans zette zich in om ons in het eerste tiental van ESV te krijgen. Dat stuitte op enige weerstand. De minste titel van de toenmalige leden was wel Drs.; ik herinner me dat we bij het aangeven van een variant bij het na-analyseren te horen kregen: “Ga eerst je haar maar eens knippen”. Door de prima resultaten van vooral Teun (Brabants jeugdkampioen in 1970 en 1971) en Leon werden we toch geaccepteerd. In de eerste helft van de jaren ’70 speelde Teun mee in de externe en ook in teamsnelschaaktoernooien. Daarna trok hij zich steeds meer terug in zijn kluizenaarswoning, ik meen op de kleine Berg in Eindhoven. Hij liet nog wel van zich weten door bijdragen in Schaaknieuws, waar hij als vaste medewerker werd vermeld. Vooral einspelstudies en composities konden hem eindeloos intrigeren. In 1993 verscheen van hem De compositie van het schaakspel. De wereld is veilig binnen de grenzen van het schaakbord.

Jos Sutmuller