Het is moeilijk om een goede sportprestatie te evenaren. Nog moeilijker is het om deze te verbeteren. Zomaar een greep uit de vele voorbeelden: het Nederlands voetbalelftal. In 2010 behaalden ze knap de tweede plaats op het WK. Twee jaar later waren de verwachtingen hoog gespannen, maar werd op het EK roemloos verloren in de groepsfase. In 2014 werd de goede prestatie uit 2010 bijna geëvenaard: een derde plaats. Het daaropvolgende EK werd gelukkig geen teleurstelling, want we wisten ons niet te kwalificeren. Met het WK voetbal in het vooruitzicht is het schaakseizoen ook weer begonnen.

U zult ondertussen weten dat ik wat langdradig ben en wat moeite heb om snel tot de kern, het schaken, te komen. Helaas was ik afgelopen zaterdag zelf verhinderd, dus ontbreekt het mij aan sfeerimpressies uit de eerste hand. Dit biedt een uitgelezen kans om enkele woorden te wijden aan de verwachtingen voor dit seizoen. Vorig jaar streden we lang mee om het kampioenschap, maar moesten we door enkele misstappen genoegen nemen met een tweede plaats. Maar wel met de kanttekening dat wij het enige team waren dat van de kampioen wist te winnen. Kortom, een succesvol seizoen. Kunnen we dit evenaren of zelfs verbeteren? Of zijn de wetten van de sport weerbarstig? Ons team is nagenoeg gelijk gebleven. Onze enige versterking is Pedro Ferreira. Hoe goed hij kan schaken moet u zelf maar beoordelen aan de hand van het onderstaande partijfragment. Verder hebben we allemaal weer een jaar extra ervaring, wat in het schaken goed van pas kan komen. Ondanks dat we nog steeds uitkomen in de vijfde klasse lijkt onze pool in weinig opzichten op die van vorig jaar. RDS 1 en Dubbelschaak ’97 2 zijn de enige teams waar we vorig jaar ook al tegen hebben gespeeld. Onze ambities zijn dit seizoen niet veranderd: we gaan voor het kampioenschap. Maar hoe realistisch is dit? Als we naar de ratings kijken, dan zijn we zeker niet de favoriet. Maastricht steekt er met kop en schouders bovenuit qua rating. Verder zijn De Combinatie en HSC Helmond op rating net iets sterker. Als we een les trekken uit het vorige seizoen, dan is dat wel dat ratings lang niet alles zeggen. We hebben verschillende wedstrijden gewonnen van sterkere tegenstanders, terwijl we juist tegen de wat zwakkere teams punten lieten liggen. Conclusie: als er maar genoeg kwartjes de goede kant op vallen, dan is er van alles mogelijk!

Aan de motivatie en voorbereiding zal het vast niet liggen. Ons team was gemotiveerd en had onder andere in de interne competitie al laten zien dat het vizier weer op scherp stond. De eerste tegenstander van het seizoen was De Combinatie uit Asten. Op voorhand werd een lastige middag verwacht. Dat beeld werd bevestigd door onze kopman Jan. Na twee uur spelen had hij even tijd gevonden om de verrichtingen van de rest van het team te aanschouwen. Zijn inschatting was dat het mogelijk een gelijkspel zou kunnen worden, maar eerder een kleine nederlaag dan een overwinning. In zijn eigen partij kreeg hij een systeem te bestrijden dat hij in zijn lange loopbaan nog nooit gezien had. Het kostte hem behoorlijk wat tijd om nauwkeurig te laveren door de opening, terwijl zijn tegenstander zijn zetten snel bleef spelen. Na twaalf zetten stond Jan al ruim een halfuur achter op de klok. Op het bord ontstond een ingewikkelde stelling met voor beide partijen een dame en twee paarden. Het bleef voor beiden levensgevaarlijk. Toen ze beiden niet meer verder durfden en over en weer remise werd aangeboden, werden de punten gedeeld.

Op het tweede bord hield Ivan de sterkste man van de tegenstander keurig op remise. Dennis moest helaas een zeldzaam verlies incasseren op het derde bord. Daarnaast speelde Jos zijn partij op het vierde bord. Ook hij beleefde niet zijn beste middag. Toen de rook van de hem overvallen visioenen was opgetrokken, bleef hij met een verloren stelling achter.

Met op de hoogste borden slechts een schamel punt moest er op de onderste borden nog behoorlijk gescoord gaan worden om tenminste een puntje te verdienen. Loek speelde op het vijfde bord remise, dus mochten er geen misstappen meer gezet worden op de onderste borden. Suyash moest het met wit opnemen tegen een sterke tegenstander. Hij wist een mooie stelling op te bouwen met een verre vrijpion. Zijn tegenstander wist niet hoe hij onder de druk uit moest komen en besloot de weg van de vrijpion te versperren met een toren. Dat bleek een cruciale fout en Suyash legde een combinatie op het bord waar menig schaker slechts van kan dromen.

Met deze overwinning waren nog steeds alle mogelijke resultaten binnen handbereik. Op het zevende bord debuteerde Pedro in een externe wedstrijd voor ESV. Wat is er mooier dan debuteren in een thuiswedstrijd met een zaal vol schakers? Pedro gaf aan enorm genoten te hebben van de ambiance. Maar wat is mooier? De partij winnen natuurlijk! Dat deed hij met verve. Zijn tegenstander trok van leer tegen zijn koning en offerde een paar pionnen om de aanval door te zetten. Die werd vakkundig geweerd en even vakkundig ruilde Pedro af naar een totaal gewonnen eindspel.

Op het onderste bord moest Stijn de Franse opening weerleggen. Om zijn tegenstander uit de theorie te halen speelde hij het Orthoschnapp gambiet. Dit bleek gelukt te zijn, maar helaas speelde Stijn het zelf ook niet volledig accuraat. Hij bereikte een verloren eindspel waarin zijn koning verzwakt was en zijn tegenstander het loperpaar en een pluspion had. Helaas verloor wit nog een paar pionnetjes. Op zet 34 beging zwart een enorme blunder en liet al het voordeel in één zet verdampen. Stijn was er als de kippen bij om deze fout af te straffen en wist zo een half puntje uit een totaal verloren stelling te slepen.

Voor hen die net hebben meegeschreven: de eindstand was zoals Jan die voorspeld had, 4-4. Is dit nu een goed of een slecht begin van het nieuwe seizoen? Al met al denk ik dat we tevreden mogen zijn met deze puntendeling tegen een sterk team. In de volgende ronde zakken we af naar het zuiden. Daar wacht de huidige koploper Maastricht. Zij wisten hun eerste wedstrijd te winnen met maar liefst 8-0. We zijn gewaarschuwd!

Roeland Wildemans