Het bittere einde (van het NBSB bekerteam)

Over de teamprestaties van Eindhoven mogen we dit jaar niet klagen. Het eerste is gepromoveerd en de rest (inclusief het avondteam, tegen alle verwachtingen in!) heeft zich gehandhaafd. Wij hoopten met het NBSB-bekerteam nog een kers op de taart te leveren in dit gezelschap, door de bekerfinale tegen SG KiNG te winnen.

Het had nog wel wat voeten in de aarde om deze wedstrijd op te zetten. Het toernooiseizoen is alweer in volle gang (waardoor ikzelf op twee vrijdagen alweer verstek moest laten gaan, en Morris op een) en Oscar was nog een keer op reis. Na veel over en weer wisten we dan toch nog een dag te vinden; dank aan zowel Alessandro als SG KiNG om een dag te vinden waarin beide teams op volle kracht aan konden treden!

SG KiNG op volle kracht is natuurlijk wel een zware kluif. IM Mark Haast is daar vaste gast, en ook als je hem niet meerekent heeft het team nog steeds ruim boven de 2000 gemiddeld. Dus ja; vooraf wisten we al dat het niet makkelijk ging worden.

Op bord 1 speelde Oscar (wit) tegen Jordy Schouten een rustige Engelse opening, waarin beide spelers uiteindelijk kort rokeerden, en er geleidelijk aan een beetje strijd ontstond.

Alessandro had op bord 2 (zwart) een onverwacht zware taak, aangezien hij daar Mark Haast tegenover zich vond. Al in de opening had Alessandro veel tijd nodig, en er werd snel naar een eindspel af gewikkeld wat voor mijn (ongetrainde) ogen beter voor wit leek te zijn. Half had ik nog in mijn hoofd dat het Alessandro ook gelukt was tegen een sterke speler in Den Bosch, maar het eindspel hier was een stuk lastiger voor Alessandro en het ratingverschil nog een paar honderd punten groter. Dat zag er uit als een partij lang moeten zwoegen.

Zelf op bord 3 (wit) tegen Mark Clijsen. Rustig begonnen aan de partij. Echter; bij mij vraag ik me dat nog steeds soms af of dat wel verstandig is, aangezien rustig spelen niet in mijn natuur lijkt te zitten. Dat uitte zich ditmaal in veel te snel actie willen ondernemen tegen een zwarte stelling waar nog absoluut geen zwakte in zat. Een loper op h7 bleef maar vervelend naar d3 kijken en daar de weg voor zwarte paarden open houden. Dus ook hier weer; zwoegen. Proberen tempo erin te houden, maar ik zag de goede zetten allemaal niet.

Tenslotte: op bord 4 (zwart) Morris tegen Frank Lambregts. In het venijnige Jobava-Rapport was er een tweesnijdende stelling op het bord gekomen, waarin Morris op de damevleugel initiatief had gepakt en Frank door het midden aan wilde gaan vallen. Leek lang in balans maar er moest duidelijk nog tactiek aan te pas komen.

Ondertussen mis ik zelf een belangrijke zet…

Er is nog wel iets om voor door te gaan maar het wordt zwaar verdedigen. Net als bij Alessandro die met de zet gedrukter lijkt te staan omdat er een pionnetje op c6 door aan het glippen is en door alle lichte stukken van wit daarin wordt ondersteund. En ook bij Morris is het ondertussen misgegaan; met een schijn-stukoffer in het midden wordt Morris z’n koning in de vuurlinie gedrukt zonder dat daar iets tegenover lijkt te staan. Bij Oscar is er duidelijk nog wel een strijd gaande; hoewel ze allebei kort hebben gerokeerd, willen ook allebei de spelers aanvallen. Open lijnen en stukken verdwaald achter de vijandelijke linies; een typische chaos-stelling die in het verleden nog wel eens in ons voordeel uitviel. We staan in gedachten wel flink achter, maar het is nog niet allemaal verloren, en dus doorspelen tot het bittere einde.

Niet al te ver van elkaar gaven eerst Morris en toen ook Alessandro de strijd op. Morris was weg gecombineerd nadat zijn koning was blijven hangen; eerst stukverlies, daarna van kwaad tot erger. Alessandro had de hele partij een ongelijk gevecht en was in het eindspel gesloopt. 2-0 achter, en ik en Oscar nog bezig in de tijdnoodfase. Tja, je móet dan door, ondanks dat mijn stelling ook steeds hopelozer aan het worden is.

Tot overmaat van ramp weet in de tijdnoodfase Jordy zich er bij Oscar uit te schwindelen en vindt opeens een dodelijke aanval, net voordat zijn pion op a7 de finish wist te halen. Het is ook meteen uit. (3-0). En met Oscar z’n partij nu ook definitief verloren en mijn eindspel reddeloos staakte ik ook de strijd. Het was al enkele zetten slechts met de moed der wanhoop; er gingen pionnen verloren en ik kon niet de activiteit krijgen waar ik naar op zoek was. Mijn verlies was ook compleet terecht; ik had de hele partij lang minder gestaan en hoe dieper ik het eindspel in ging hoe groter mijn problemen werden. Ruil een goed zwart stuk af en er komt er zo weer een nieuw stuk voor in de plaats.

Een bitter einde voor onze bekercampagne, deze 4-0 nederlaag. Van het team wat nog voor de poorten van de hel punten weg wist te slepen tegen HMC en EGS was weinig te zien vandaag; een overwinning heeft er ook nooit ingezeten. Volgend jaar maar weer beter. Ondanks dat; het was een plezier om met dit team te spelen. Alessandro; extra bedankt, voor het regelen van alle wedstrijden en ook ons overal naartoe rijden. SG KiNG; gefeliciteerd, jullie waren gewoon te sterk voor ons.

 

The bitter end (of the NBSB cup team)

We cannot complain about our team performance as Eindhoven. The first team has been promoted and all others (including the evening team, against all expectation!) kept their place. We hoped that with the NBSB cup team we could deliver a cherry on the cake by winning the cup final against SG KiNG.

It took a lot of effort to get this game going. The tournament season is already going strong again (which led to me missing out on two Fridays and Morris on one) and Oscar had planned some travels as well. After a lot of back and forth we managed to find a day; thanks to both Alessandro and SG KiNG to find a day in which both teams could play with their regular lineups!

SG KiNG at full power is of course a tough nut to crack. IM Mark Haast is a regular player, and even if you count him out the team still averages well above 2000. So yes; we knew in advance it wasn’t going to be easy.

On board 1 Oscar (white) played against Jordy Schouten a calm English opening, in which both players castled short, and the battle got gradually under way.

Alessandro had an unexpectedly tough task ahead of him on board 2 (black), as Mark Haast was on the other side of the bord. Already in the opening Alessandro needed a lot of time, and the game was quickly simplified to an endgame which to my (untrained) eyes seemed to be better for white. Half I had in my head that Alessandro had also succeeded there against a strong player in Den Bosch, but the endgame was a lot tougher and the rating difference several hundreds of points larger. That seemed like a tough battle for the rest of the game.

Myself, on board 3 (white), against Mark Clijsen. Calmly started the game. However; with me I still doubt whether that is the right approach, since playing quiet games doesn’t seem to be in my nature. This time, that came out in wanting to act much too early against a black position without any weaknesses. A bishop on h7 fixed its annoying stare at d3 and kept the way open for black knights. So here too; a tough time. Trying to keep up the pace, but I didn’t see all the right moves.

Finally, on board 4 (black), Morris against Frank Lambregts. Against the venomous Jobava-Rapport a double-edge position had come on the board, in which Morris had seized the initiative on the queenside and Frank was trying to attack through the middle. Seemed to be in the balance for a long time while it still needed to be tactically settled.

In the meantime, I miss an important move (see game…)

There is something to play on for but it’s going to be a heavy defense from here on. Just like at Alessandro, who seems to be more pressed in a corner each move because a pawn is slipping through on c6 and getting support of all of white’s light pieces. And also at Morris, disaster has struck; with a temporary sacrifice in the middle of the board Morris’ king is pushed into the line of fire without any compensation. At Oscar, a battle is still going on; while both sides have castled short, both the players want to attack. Open files and pieces lost between enemy lines; a typical chaos position which in the past went to our advantage. In thoughts, we are behind by a lot, but not all is lost yet, and so we play on until the bitter end.

Not too far apart, Morris and Alessandro both resigned the battle. Morris was defeated tactically after his king got stuck in the middle; first losing a piece, then from bad to worse. Alessandro was facing an unequal struggle the entire game long and was in the end defeated in the endgame. 2-0 behind, and both me and Oscar still playing in the time trouble phase. Well, you háve to continue with this situation, even if my own position is also worsening by the move.

To make matters even worse, in time trouble Jordy managed to swindle himself out of trouble and out of Oscar’s attack, countering with one of his own, just before the pawn on a7 managed to reach the finish line. It’s over all at once too. (3-0). And with Oscar’s game lost, and my endgame hopeless, I too ceased the battle. The last few moves were only with the courage of the damned; pawns were being lost and I could not manage to find the activity I was looking for. My loss was completely justified too; I was worse the entire game and the deeper I went into the endgame the worse my troubles become. Trade one good black piece and another one jumps straight into its place.

A bitter end to our cup campaign, this 4-0 defeat. There was little to be seen of the team which managed to drag points from the gates of hell against HMC and EGS; never at one point was victory realistic. Better luck next year. Despite all that; it was a pleasure to play with this team. Alessandro; extra thanks to you, for organizing all the games and driving us everywhere. SG KiNG; congratulations; you were just too strong for us.

Paul van Zon