Zuid Limburg 4 – Eindhoven 2 3-5
Zaterdag 12 november gingen wij gezellig met drie teams bij schaakvereniging Zuid Limburg op bezoek. Het was nog even flink omrijden (buitenland) omdat er aan de A2 gewerkt werd maar onze zeer bekwame chauffeur bracht ons ruim op tijd op de plaatst van bestemming.
Ik was als eerste klaar en had een uiterst merkwaardige partij gespeeld. In een Franse ruilvariant met zwart zat ik te slapen en gooide twee varianten door elkaar met als resultaat pionverlies op de negende zet. Wat doe je dan, nou even sip kijken en dan het als een gambiet beschouwen. Dus ging ik vol op de aanval, dwong een korte rokade van mijn tegenstander af en koos zelf voor een minder veilige lange rokade. Ik ging vol op de aanval met een pionnenstorm en omdat mijn tegenstander steeds twijfelde tussen aanvallen en verdedigen kreeg ik steeds meer spel. Toen ik eerst een paard en een paar zetten later een toren offerde stond ik wel heel veel achter maar in een moeilijke stand kon mijn tegenstander drie direct verliezende zetten of een overlevende zet met kleine winstkansen doen. Mijn tegenstander koos voor een van de mindere zetten en twee zetten later was het uit.
Ik: “Even nog analyseren?” Hij: “NEE!” en verliet haastig het pand.
Nico speelde met wit tegen Leopold Halmans. Er kwam een versnelde Draak op het bord. Nico speelde een zeer ongebruikelijke zet (Lb5), die niet goed, maar ook niet slecht is. Zwart speelde te optimistisch en Nico kwam snel beter te staan. Uiteindelijk bleef er een stelling over met twee gezonde pluspionnen. Een kwestie van techniek zoals men dan zegt. Helaas liet Nico zich meeslepen in het snelle spel van zijn tegenstander en onderschatte een tegenaanval die uiteindelijk eeuwig schaak opleverde.
Met zwart speelde Hans Bosscher tegen Ingrid Voigt de Franse verdediging en koos hij de Alapinvariant van de Tarrasch (3.Pd2) voortzetting. Er ontstond een gelijke stelling waarbij zwart geen zwaktes had, wit weliswaar een geïsoleerde pion op d4 had, maar een iets betere ontwikkeling. Uiteraard probeerde Hans de zwakte van de d-pion uit te buiten maar toen hij even wat spoken meende te zien verloor hij helaas een kostbaar tempo waardoor wit met de torens beheersing van de e-lijn kreeg en de zwakke d-pion als vanzelf tot een sterke voorpost transformeerde. Uiteindelijk won wit een pion en na afwikkeling naar het eindspel was zwart kansloos en maakte Ingrid geen enkele fout.
1 – 0.
Nirupa speelde met zwart tegen Max Mannheims. Het werd een Indisch spel dat ze allebei wel goed speelden. Ze kwamen allebei prima uit de opening maar in het middenspel ging Nirupa’s tegenstander met zijn stukken naar achteren en kreeg Nirupa veel ruimte waardoor haar stukken veel actiever stonden. Nadat ze wat stukken hadden geruild werd haar paard erg actief en kwam zij een kwaliteit voor te staan. Een paar zetten later won Nirupa een stuk door een dubbele aanval, wat haar een volle toren opleverde. En na dames ruilen, besloot haar tegenstander maar om op te geven.
Dit is de stelling waar zwart aan zet is en 29…Pc3+ speelde en een kwaliteit won:
Jacob speelde net als vorige keer weer een prima partij en had de hulp van een (sport)arts ingeroepen. Zijn verslag:
Laatste keer de winst op het eind laten liggen: ik zag ‘niets’ meer in het laatste uur. Besproken met de huisarts in mijn fietsclub. Zijn advies was halverwege de middag een energiereep te nemen. Mijn eigen plan was voor het eind van de middag te winnen. Beide gedaan. Het slachtoffer was Marcel van Haren (zwart). Op papier flink sterker, maar ik was niet onder de indruk. Omdat het minder dan dertig zetten zijn, geef ik alle zetten; met hier en daar een woordje.
Hans van den Hurk speelde met wit tegen Jack Vaassen. In de opening werden al gauw de dames geruild. Zwart bleef met twee dubbelpionnen zitten waaronder een geïsoleerde dubbelpion op de f-lijn. Zwart kreeg op de damevleugel initiatief en stond een beetje beter. Toen zwart probeerde te forceren ging het mis, dit kostte hem een pion. In lichte tijdnood kon Hans afwikkelen naar een gewonnen pionnen eindspel met een pluspion. Maar Hans speelde veel te slordig een pion op, waardoor het hoogst twijfelachtig werd of het eindspel nog wel gewonnen was. Hans koos daarom voor zetherhaling met remise als gevolg.
Walter speelde een scherpe Caro Kan (het kan echt). Met tegengestelde rokades werd het met de minuut spannender. Hoe verder de partij naar het einde ging hoe meer matdreigingen er kwamen. Helaas voor Walter vond zijn tegenstander het winnende mat.
Ivan speelde een positionele partij waar hij lang iets beter stond. Toen zijn tegenstander ongeduldig werd begon hij tegenspel te creëren en net toen het gevaarlijk werd ging de tegenstander tijdens zijn veertigste zet door de vlag. Een mooi resultaat (Ivan heeft nu 2 uit 2).
Rudi Serton