Eindhoven 5  –  De Vughtse Toren 2

Alweer de laatste ronde van ons avontuur: voor het eerst meedoen in de externe competitie.

Bord 1: Jasper Heemskerk – Hugo Peeters

Ik laat me in een Italiaanse opening meteen een dubbelpion aansmeren. Even later moet ik kiezen tussen een pion verliezen of mijn dubbelpion omzetten in geïsoleerde driedubbelpionnen. Ik kies voor dat laatste. Ik mis het feit dat ik een stuk had kunnen winnen dankzij de penning op zijn dame. En dan blunder ik mijn dame. Het is duidelijk dat ik niet genoeg focus had vandaag. Ik probeer het nog even lastig te maken door mijn torens flink actief te maken, maar mijn tegenstander laat zich niet van de wijs brengen.

Bord 2: Stan Kestens – Toots Plasman

Stans tegenstander opent heel passief en speelt vooral met zijn pionnen. Stan lijkt het lastig te vinden om een gaatje te vinden, maar zet in ieder geval zijn koning veilig neer. Zijn tegenstander weet een pion te pakken en wat materiaal te ruilen, maar rokeert dan zijn koning de open ruimte in. De computer ziet kansen voor zwart, maar de persoon aan het bord ziet deze niet. Stan kan een stuk ruilen voor twee stukken dankzij schaak en dan ligt de weg naar mat wagenwijd open.

Bord 3: Peter Loman – Harald Verbraak

Haralds tegenstander speelt een niet zo gangbare Poolse opening met 1.b4. Het blijft desondanks een tijd gelijk, totdat wit de prachtige zet 17. Pd5 vindt. Het maakt niet uit wat Harald hiertegen speelt, het is al verloren.

Bord 4: Manos Doulgerakis – Frank Donders

Deze partij ziet er bizar uit in de computeranalyse. En ik vrees dat het een lange avond wordt wanneer deze voorbij komt in onze lesavond. Als hoogtepunt: er wordt een dame geblunderd, maar niet geslagen. Maar het is het resultaat dat telt, en dat mag er zijn. Ook hier wint wit.

Op alle borden wint wit en dus eindigen we 2 – 2 gelijk. We behouden onze derde plaats en daar zijn we trots op!

Hugo Peeters