Loet heb ik ruim 40 jaar bij onze club meegemaakt. Zijn overlijden is voor mij het moment om me te realiseren dat er nog maar weinig clubleden hetzelfde kunnen zeggen! Dus reden genoeg om even mijn zegje te doen. En ook reden om gisteren zijn afscheid, zij het digitaal, ook te zijn gaan meemaken.
Gedachtenisprentje Loet Versfeld
Ik herinnerde me plotseling weer dat ik al in 1968 voor het eerst tegen hem heb geschaakt! Een uitwedstrijd van LSG1 (ik kon toen dus nog goed schaken) tegen Eindhoven1: remise. Toen ik 12 jaar later in de regio kwam wonen en hier clublid werd bleef dit zich verder zo`n beetje herhalen: ik was redelijk tegen hem opgewassen totdat in de laatste jaren de tand des tijds sneller aan zijn schaakniveau bleek te knagen dan aan het mijne. Maar prettig spelen was en bleef het altijd: met humor terugkijken naar elkaars blunders was standaard.
Bij zijn afscheid realiseerde ik mij, zoals vaker bij dit soort gelegenheden: wat hadden onze contacten nog prettiger kunnen zijn als ik meer geweten had en rekening had kunnen houden met al die dingen die nu door zijn naaste omgeving naar voren werden gebracht. Ik denk dat ik daarin lang niet de enige ben….
Nog één bijzonderheid tot slot: Loet was degene die in de laatste moeilijke jaren van het leven van ons voormalig clublid Wim Versnel, met wie hij ooit jarenlang in Eindhoven1 had gespeeld, gewoon doorging met bij hem thuis en nog later in het verpleeghuis te blijven schaken. Wim kon toen niks meer behalve heel dol blijven op ons koninklijke spel. Altijd trouw blijven hoorde bij Loet.
Jan Toorman