Jubileum

Met het oog op vandaag: Buiten was het 32 graden, binnen stonden 32 borden met elk 32 stukken klaar om te vieren dat onze vereniging 110 jaar bestond. Voor iedere deelnemer waren naast 32 bitterballen ook een enorme stapel consumptiemuntjes beschikbaar. Teveel om op te noemen, teveel om op te drinken; kosten noch moeite waren gespaard. En om 4:42 uur was de zomer begonnen..
Om 13:08 stipt trapte de voorzitter af met een inleidende speech die van de wedstrijdleider wel wat langer gerekt had mogen worden geweest, want de indeling was nog niet klaar. De wedstrijdleider was uiteraard niemand minder dan Walter Anema en verder was de organisatie in handen van Bas van de Plassche, Hans Ouwersloot en Ewout Snoeck. Met een belangrijke bijrol voor Jan Vosselman, die zich aardig kweet van zijn taak door iedereen bij binnenkomst van handenvol muntjes te voorzien.
Een jubileum van een schaakclub kan natuurlijk niet voorbijgaan zonder dat er geschaakt wordt. Als ludieke variant van ons edele spel werd het zogenaamde ‘Hands and Brains’ geïntroduceerd. De helft van onze club schaakt namelijk met gebruik van het verstand, de andere helft voornamelijk met de hand. Walter kent zijn pappenheimers en hij had van elke categorie één vertegenwoordiger in een team gezet. Een voorbeeld kan dat verduidelijken: Bas samen met Dee speelden tegen Frits en Ron. Dat leidt als vanzelf tot hilarische taferelen. Zo dacht Frits steevast als ik ’toren’ zei, dat ik dan iets geniaals van plan was met die (of die andere) toren en ging daar eens rustig over na zitten denken. In mijn tijd dus. En dan riep Dee: ‘pion’ in de hoop dat Bas zoveel keus zou hebben dat er vast wel iets goeds bij zou zitten. Gezellig was het wel.
Voor de tweede ronde waren de schakers van omringende verenigingen uitgenodigd om het tegen ons op te nemen in een dubbelrondige poging met verwisseling van kleuren, als u begrijpt wat ik bedoel. Wij waren met meer en opdat iedereen meedeed kon het zijn dat aan één bord twee ESV-ers elkaar troffen. Ook dat mocht de pret niet drukken. Er waren mensen van WLC, EVS, Mierlo/Geldrop, Veldhoven, De Kemppion, Gardé, Nuenen en een van NBvS, ik kom daar later op terug. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in de uitslag kan ik u melden dat aan elf van de eenentwintig borden een zuivere ESV-er  -iemand die er geen dubbellidmaatschap op nahoudt om de uitslag te beïnvloeden-  uitkwam tegen iemand van bovengenoemde verenigingen en dat ESV daarbij met 13½ tegen 8½ bordpunt kwam bovendrijven. Hans scoorde het meest: zes punten.
Op naar de bitterballen. Maar eerst nog weer een speech van voorzitter Hans Ouwersloot. Zoals een goede jubileumspeech betaamt werd er voor- en achteruit gekeken. Gememoreerd werd aan het feit dat Eindhoven eens Nederlands Kampioen is geweest met in dat team wijlen Frans Kuipers, zelf ook Nederlands Kampioen, erelid en thans naamgever van onze snelschaakbeker. In een bijzin werden trouwens ook gewone leden belangrijk genoemd. Aan twee van deze buitengewoon belangrijke leden reikte Hans de erepenning uit welke je na vijftig jaar lidmaatschap bij de KNSB kan aanvragen. Applaus voor Loek van Rey en Jan Veerman. Vooruit kijkend kan geconstateerd worden dat schaken in het algemeen het goed doet, het internet en de jeugd, en hoe goed onze vereniging daarop inspeelt. Onze jeugdafdeling doet het geweldig, met dank aan alle trainers, maar we hebben ook instroom van internetschakers die achter een echt bord willen spelen en bij ons hun niveau kunnen opkrikken, ook daar staan vrijwilligers voor klaar. Natuurlijk blijft er altijd wat te wensen over voor de toekomst: verbreden qua niveau, differentiatie qua activiteiten en de wens de diversiteit in leden te versterken. En dat is goed. Wij prijzen ons met onze buurverenigingen; sportieve concurrentie is niet alleen gezond, maar wij vormen ook partnerschappen bij de organisatie en de ontwikkeling van het regionale schaken. Daarom een toast op de verbinding en een toost op de toekomst.
Tot zover Hans. Nu dan toch de bitterballen:
Sommigen van ons hadden in het voorbijgaan al bespeurd dat in een aangrenzende zaal lange tafels gedekt stonden. Misschien dat daarom bij de eerste frituurkarren nog enige terughoudendheid werd geveinsd. Maar toen eenmaal duidelijk werd dat die tafels echt niets met ons te maken hadden, kreeg men de snacks en de smaak te pakken. De munten werden ingeruild voor drank en er werd nog flink lang na geborreld. Geslaagd! Op naar het volgende lustrum. Und ein letztes Glas im Stehen..