In de derde ronde van de interne competitie Versneld tempo speelde ik tegen Albert Coenen het volgende leuke potje.

Dit zijn potjes waar ik wekenlang op kan teren, Twee paardoffers op e6, een magneetcombinatie resulterend in een mat, midden op het bord. Wat wil je nog meer.

Nou, je zou willen dat de computer net zo enthousiast was. Maar helaas, na mijn heroische tweede paardoffer op e6 geeft de computer een waardering van 0.00. Daarom is Kxe6 een blunder (die eigenlijk twee vraagtekens verdient, maar dat wil ik Albert niet aandoen). Na 21 … Dg8 22 Dxd5+ Kc8 heeft de zwarte koning de damevleugel bereikt waar hij voldoende bescherming vindt van andere stukken. De beste voortzetting is dan 23. Lf5 Kb8 (uit het aftrekschaak is wel verstandig en dan vindt stockfish het na 24 b3 gelijk.

B3? Deze vraagteken is niet omdat het een slechte zet is (ik zou niet durven) maar meer van: waar komt dat vandaan. Dat zou ik achter het bord nooit gevonden hebben, ik moest er een halve dag over nadenken waarom de zet goed, en zelfs wel logisch is. De clou is dat zwart veld c4 wordt ontnomen, (Lc4 zou al min of meer stukverlies betekenen) en dat wit dreigt het kluitje zwarte stukken op de damevleugel op te eten.

Dat bedacht ik dus na een paar dagen, achter het bord was me dat nooit gelukt.

Goed dus dat ik mijn wereldkampioenschapsambities op tijd opzij gezet heb. Maar het blijft een leuk potje, dat met ongewilde hulp van Albert ook een einde in stijl kende.