Kijk eens naar onderstaande stellingen:

In alle drie de stellingen is wit aan zet, en ben ik degene die mat gaat zetten. De reacties van mijn tegenstanders waren verschillend.

Barry (eerste fragment) zag direct nadat hij Tg8 had gespeeld zijn fout in en gaf joviaal op. Meteen vertrouwde hij me toe: “I have to say Hans, I am very impressed by your play”. Vrienden voor het leven. Bij de analyse sloegen we beiden het eerste biertje in 10 minuten achterover, het tweede dat hij mij aanbood wilde ik afslaan, en dat lukte alleen door een voor mij onkarakteristieke volhardendheid – het was al laat.

Geir (tweede fragment) zat na mijn laatste zet Ka2 minutenlang verbouwereerd achter het bord. Ik liet hem even alleen, en toen ik weer plaatsnam kreeg ik een hand en verdween hij in de coulissen. Ik snapte het wel. Geir had gewoon een goede partij gespeeld en ik had alleen maar wat aangerommeld. Hij had het matnet blijkbaar niet gezien, mijn enige hoop op een resultaat, en uit pure vermoeidheid als het ware het helpmat toegestaan.

Gabriel (derde fragment) had het hele mat niet gezien en was verbijsterd nadat ik Da7 op het bord bracht. De enige partij dus waar het mat ook werd uitgevoerd, een toepasselijke afsluiting in deze laatste ronde van het toernooi. In de opening had ik een toren gewonnen, zwart had wel aanvalskansen gekregen die nog niet zo makkelijk te weerleggen waren. Op zeker moment gaf een computeranalyse zelfs een variant die gelijkspel op had geleverd – maar in de partij had ik uiteindelijk alle klippen omzeild. De winst was een kwestie van tijd.

Met deze drie overwinningen in de laatste vier ronden, naast een bye in de zevende, kon ik het toernooi met een plus -1-score afsluiten, maar mijn TPR van 1821 verraadt dat de tegenstand (gemeten aan rating) niet erg indrukwekkend was. De partij tegen de Tjech Lavrincik die ik hieronder wat uitgebreider zal laten zien was illustratief voor mijn spel. Redelijk, maar met af en toe een flinke misser die soms wel, maar vaker niet werd afgestraft.

Vermoeidheid speelde hierbij een rol. Het toernooi op Mallorca, in het toeristische dorpje Palmanova, werd hoofdzakelijk in de avonduren gespeeld. De ronden begonnen om 20.00 uur, in feite waren het zeven clubavonden achter elkaar, met partijen die nog wat langer duurden dan die op de gemiddelde maandagavond. Gevolg: laat naar bed en slecht slapen. Daarbij nodigden de vrije dagen (en het mooie weer) uit tot toeristische activiteiten die je er eigenlijk niet bij kunt hebben. Ik niet tenminste. En Maarten en Jasper, toch een stuk jonger dan ik, trokken het ook niet echt. Reden om gezamenlijk de zevende ronde vrij te nemen, wat ons alle drie goed beviel.

Maarten speelde overigens een degelijk toernooi, eindigde met 6 uit 9 als gedeeld 8e, al was ook zijn TPR onder zijn rating. Jasper had het helemaal niet dit toernooi, liet de laatste ronde ook nog lopen en eindigde op een -2 score.

Afgezien van de speeltijden was het een zeer geslaagd toernooi. Een mooie ruime speelzaal, zelfs de eerste ronde begon op tijd, fijne sfeer, goed mix van leeftijden en nationaliteiten (ik speelde zelf tegen zeven verschillende nationaliteiten, en niet eens tegen Nederlanders) prettige bar met onvoorstelbare prijzen (een lekker Alhambra biertje kostte maar 2,50€!). Over de ratingbovengrens van 2350 waren wij het niet eens, ik vond het echter prima. De afwezigheid van GMs bepaalden mede de relaxte sfeer, was mijn overtuiging.

Het einde van mijn toernooi was dus in orde, de eerste vijf ronden waren dat niet. Vooral ronde 3-5 waren vrij dramatisch, met de volgende partij als karakteristieke illustratie van mijn spel.

Maar de beker is nog niet leeg. Enige zetten later was onderstaande stelling bereikt. Het liep inmiddels tegen half één, en het was voor de enige toeschouwer (Maarten) een fascinerend gevecht geworden. Mijn tactiek was door snel spelen mijn tegenstander onder druk te zetten en al meermalen had zijn lichaamstaal onthuld dat die tactiek werkte. Niettemin slaagde Pavel erin nog steeds de stelling in winnend vaarwater te houden, althans tot onderstaand moment. Maar in mijn poging de druk hoog te houden speelde ik te snel de foute zet.

Om af te ronden dan nog mijn overwinning uit de laatste ronde.