Verslag ronde 3

De supersub. 

Wie kent ze niet. Van die voetballers die iedere keer als ze invallen scoren, maar als ze een hele wedstrijd moeten spelen er niks van bakken. Blijkbaar komen ze toch iets te kort voor het allerhoogste niveau, maar pieken kunnen ze als de beste. Ook kent u waarschijnlijk de term gouden wissel. De trainer brengt met een 2-0 achterstand uit wanhoop een extra spits in het spel, en zie, die scoort gelijk twee maal! Achteraf klinkt dit natuurlijk allemaal prachtig, maar laten we ons nu eens richten op de trainer die verantwoordelijk is voor de wissels. Voor de wedstrijd begint de twijfel al. Moet ik Pietje nou opstellen of niet. Vorige keer had hij een geweldige invalbeurt, maar tegen Kozakken Boys zakte hij totaal door het ijs. Of als de wedstrijd eenmaal bezig is en je staat 2 -0 achter. Wat te doen: een extra spits inbrengen en daarmee riskeren dat je er nog een paar om je oren krijgt of alles of niks? Twijfels, twijfels en nog eens twijfels. Afgelopen week voelde ik mij een beetje als deze trainer. Het leek allemaal onder controle. Jan Vosselman was op vakantie maar werd vervangen door onze vaste reserve Boris. Een gevoel van onbehagen kwam toen Erika zich afmeldde. René Moonen bleek niet te kunnen en ook Eric Wijsman greep de kans niet aan om het verjaardagsfeestje van zijn vrouw te ontlopen. Het tweede had bovendien Bas Friesen geblesseerd zien afhaken en zodoende moest ik bij Harrie aankloppen. Het derde bleek gelukkig compleet en had Walter nog op de reservebank zitten. Intuïtief koos ik er voor om het derde intact te laten en Walter in het tweede in te zetten. In overleg met Jeroen besloot ik Frits Schalij door te schuiven naar het eerste. Zo, tot nu toe redelijk standaard voor uw extern wedstrijdleider. Echt zorgelijk werd het toen Jan Veerman woensdag afhaakte. Jan moet altijd vanwege zijn gezondheid oppassen voor overbelasting en ik calculeer daarom ook in dat hij een paar keer niet meespeelt. Alleen kwam het, nu ik al twee basisspelers miste wel heel ongelukkig uit. Maar goed, ik wist dat Harrie, Simon Glückstern op de bank had zitten, dus die dan maar benaderd. Dat kostte enige moeite, maar toen ik hem donderdagavond uiteindelijk te pakken had bleek hij helaas verhinderd. Mijn volgende mogelijkheid was ouwe getrouwe Loet Versfeld. Maar hij kreeg bezoek en dat ging dus ook niet door. Daarmee kwam ik uit bij het vierde van Flip. Zij bleken ook al enkele spelers te missen en alleen Rudi Sluijtman konden we nog als reserve oproepen. Toen moest er een moeilijke afweging plaatsvinden. Flip wilde graag zijn team intact houden en Rudi in het derde laten invallen. Zij misten namelijk al enkele vaste spelers en moesten het opnemen tegen een sterke tegenstander. Rudi in het derde laten invallen zou echter betekenen dat hij tegen minimaal 1800 zou moeten spelen en dat leek me zowel voor Rudi als zijn tegenstander niet leuk. Na een lange discussie, eerst met Flip en later nog met Rinus als vervanger van Flip toch gekozen om Rudi in het vierde te laten spelen. Peter Roozemond schoof door naar het derde en ik besloot het tweede, dat voor het kampioenschap speelt niet verder te verzwakken, maar Albert Coenen gelijk door te schuiven naar het eerste. En zo had ik het vrijdagavond allemaal geregeld, maar was ik nog steeds aan het twijfelen. Had ik het wel goed gedaan. Had ik niet beter één team alle ellende kunnen laten dragen in plaats van het te verspreiden over de teams….

Nu een dag na de wedstrijd schrijf ik met een grote glimlach dit verslag. Tsja, achteraf is alles makkelijk maar wat een resultaat voor onze invallers: Frits, Albert, Walter en Rudi winnen en Peter maakt keurig remise! En ook de teams presteren prima: Het tweede verslaat met maar liefst 7-1 een op papier iets sterkere tegenstander, het eerste en derde spelen gelijk tegen een veel sterkere opponent. Alleen voor het vierde was het krachtsverschil te groot.  Ja nogmaals, achteraf is alles makkelijk…. 

Oh ja, nog even kort iets over het eerste. Een zwaarbevochten gelijk spel tegen Wageningen zonder remises! Albert deed een vergiftigd pionnetje in de aanbieding dat toch werd verorberd. Dit leverde een toren op. Albert gaf daarna steeds een beetje materiaal terug om de stelling overzichtelijk te houden en dit leverde het gewenste resultaat. Robert kent een moeilijke seizoenstart. Zoals hij zelf aangaf had hij de zwarte c-pion moeten fixeren op c7 met goed spel. Toen hij echter c5 toeliet was de pret voorbij en ging het van kwaad tot erger… Fred kent privé en (mede daardoor wellicht) schaaktechnisch een moeilijke tijd. Hij wist helaas vandaag het tij niet te keren. Frits speelde een partij met wisselende kansen. Na een onnauwkeurigheid in de opening van zijn tegenstander was Frits te optimistisch waardoor hij licht in het nadeel kwam. Zijn tegenstander trok daarna opportunistisch ten strijde tegen de witte koning. Frits sloeg de aanval af waarna zijn stukken beter stonden. Dit leverde pionwinst op. Een moeilijk paardeindspel speelde Frits daarna knap uit. Jan speelde een rustige gesloten spaanse manoevreerpartij. Totdat hij op de damevleugel binnendrong maar daarbij de dameuitval naar g5 over het hoofd zag. Opeens had wit allemaal matdreigingen. Jan kon dit verhinderen maar moest eeuwig schaak toestaan. Zijn tegenstander dacht echter briljant te kunnen winnen waarna een amusant tijdnoodduel ontstond. Na het reconstrueren bleek de 40 te zijn gehaald en stond Jan een half bord voor. Jan haalde zijn schouders op richting zijn tegenstander, maar die begreep de hint niet en speelde door tot het mat. Helaas voelde hij zich blijkbaar zo beledigd dat hij niet meer wilde analyseren en zo wisten we bij de chinees nog steeds niet of Jan mat had kunnen gaan… Van de partij van Alessandro heb ik weinig gezien. Ik dacht dat het ongeveer gelijk stond, maar toen ik in de tijdnoodfase kwam kijken stond hij ineens een stuk voor. Forza Alessandro! Boris had op verzoek van Fred geruild van bord en kwam zo op bord 4. Daarbij had hij ook nog eens de pech dat de sterke Sander van Eijk op een voor hem laag bord plaats nam. Boris kwam nog wel goed uit de opening, maar koos in het middenspel een verkeerd plan en werd langzaam weggeschoven. Frans speelde weer eens een ouderwets sterke partij. Een franse Tarrasch met een klein voordeeltje dat langzaam werd uitgebouwd. Een opsteker voor onze voorzitter! Jos speelde tegen een kenner van de Franse doorschuif, Afek. Het zag er ook verdacht uit tot Jos met een verrassend pionoffer kwam. Opeens kwam zijn toren over de h-lijn binnen en er ontstond een dubbel toreneindspel wat goed speelbaar leek. Daar bleek echter dat Afek ook een gevreesd eindspelkenner is. Jos verloor 2 pionnen en daarmee de partij. Tot slot mocht ik zelf aantreden tegen mijn favoriete tegenstander Jan Timman. Jan had zich nu toch maar eens voorbereid en het pionoffer dat me vorig jaar succes bracht kwam nu minder goed uit de verf. Door taai verdedigen wist ik het kleinood terug te winnen en leek na de tijdcontrole een houdbare stelling te hebben. Het bleef echter lastig en ik moest daardoor veel tijd gebruiken. Na eerst verloren te hebben gestaan kon ik toch weer terugkomen in de partij, maar het gebrek aan tijd deed me daarna de das om. De grootmeester offerde in het eindspel een stuk voor 3 vrijpionnen en het lukte me niet die tegen te houden. Daarmee had Timman eindelijk zijn revanch. Maar wij wel een zwaarbevochten matchpunt tegen een op papier veel sterkere tegenstander!

Bas van de Plassche

 

  Wageningen VLG 2216 Eindhoven 2095 5-5
1. GM Jan Timman 2553 FM Bas van de Plassche 2406 1-0
2. IM Yochanan Afek 2300 Jos Sutmuller 2135 1-0
3. Erwin Oorebeek 2111 IM Frans Kuijpers 2224 0-1
4. IM Sander van Eijk 2376 Boris Friesen 2053 1-0
5. Hendrik Marks 2253 Alessandro di Bucchianico 2048 0-1
6. David van Eekhout 2147 Jan Cox 1945 0-1
7. Jeroen Franssen 2112 Frits Schalij 1971 0-1
8. Bert Torn 2132 FM Fred Hallebeek 2193 1-0
9. Fred Jonker 2079 Robert Klomp 2054 1-0
10. Kees Stap 2097 Albert Coenen 1923 0-1

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *