Avondcompetitie ESV A – WLC
Verbaasde gezichten bij onze bezoekers toen ze onze teamopstelling zagen: hebben jullie alleen buitenlandse spelers? Nu zijn er mensen die mijn woonplaats Helmond als enclave beschouwen maar ook Alessandro is toch echt autochtoon. Misschien had ons buitenlands tintje een imponerende werking: de avond verliep geheel naar onze wens.
Op bord 4 kreeg Alessandro het Wolga-gambiet van oud-clublid Jan Mascini (die dat al zijn hele leven speelt) voorgeschoteld. Onze man speelde principieel tegen; je zoekt dan wel de leeuw in zijn hol op. Jan bracht een joyeus kwaliteitsoffer waarvan de compensatie me geheel ontging. Wit moest wel op allerlei tactische wendingen passen maar Alessandro heeft zichzelf een cursus tactiek op internet opgelegd. Tactiek bepaalt tenslotte meestal de uitslag van een partij. Hij wist feilloos alle klippen te omzeilen: 1–0.
Het volgende punt kwam op bord 3 van Josué. Rudy Simons dacht met wit lang na over standaardzetten in de Siciliaanse Draak. Toch leek zwart met een initiatiefje op de damevleugel een licht overwicht te krijgen. In hoge tijdnood ging Rudy de fout in: eerst een toren kwijt en later nog meer: 2 – 0.
Julien speelde op bord 1 tegen Guus Bollen een fraaie pot. Guus probeerde met wit een idee (snel/voortijdig Lg5 in een gesloten Siciliaan) van Gerard Welling uit. Julien was niet onder de indruk: gewoon laten staan die loper want die doet er niet veel. Met actief spel op de damevleugel kreeg hij een stelling die er oppervlakkig gezien gelijk uitzag maar als je dieper keek bleek wit zich moeilijk onder een wurggreep uit te kunnen werken. Vooral zwarts lopers sneden door de stelling heen. Dan wordt het moeilijk om je tactische vaardigheden die Guus ruimschoots heeft te kunnen laten gelden: 3 – 0.
Ik mocht op bord 2 tegen Albert Wit(zwart). In een oude-mannen-variant van het Slavisch met a6 kreeg ik na de opmars c5 wat ruimteoverwicht en na enig afruilen de iets betere loper. Veel was het niet; Albert had een stevige stelling zonder zwaktes. Toen hij na een onoplettendheid de opstoot d4-d5-d6 moest toestaan had wit opeens een supergedekte vrijpion op d6. In blind vertrouwen wikkelde ik af naar een toreneindspel dat bij nader inzien inderdaad gewonnen bleek: 4 – 0.
Na de verrassende nederlaag tegen Het Roze Kasteel een PSV-achtige wederopstanding!
Jos Sutmuller
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|