Verslag ronde 3

Vrijdagavond was er opeens een probleem, twee zieken en dus kwam het grote ikkaneventueelookwelspelenvoorEindhoventelefoonboek te voorschijn.
Uiteindelijk stelden Harrie en Tom zich beschikbaar om in te vallen, erg fijn van beide mannen.

Teamleider Rudi (bord 2) haalt opgelucht adem, alle borden zijn bezet.

Harrie speelde tegen een jeugdspeelster die in een damepion partij voor een rustige  opzet koos, Harrie reageerde door een Konings Indische opzet te kiezen en zo snel het initiatief te nemen. Toen Harrie Db6 kon spelen volgde snel daarop Pg4 en de oplettende toeschouwer begrijpt het al Harrie had een mooi stikmat ( Pf2, Ph3, Dg1 en Pf2). 0 – 1
Daarna kwamen de punten even snel binnen.

Nico leest voor uit eigen werk:
ik speelde tegen Glenn Teleng, een jeugdspeler. Altijd oppassen! Zwart speelde een moderne verdediging, waarin ik voor mijn gevoel de weg maar niet wist te vinden: zwart speelde hyperagressief, en ik zag geen goed plan. Alhoewel ik de hele partij duidelijk beter stond, voelde dat niet zo. Ik verslond tijd, en had na vijftien zetten nog maar acht minuten op de klok. Gelukkig was dat genoeg. Ik kon de druk over de d-lijn opvoeren, en uiteindelijk op d5 binnenvallen. Toen zwart niet goed reageerde was het heel snel gedaan: mat op de 22e zet. De slotstelling is veelzeggend.

0 – 2

Ook de volgende winnaar Hans van den Hurk legt het zelf even uit:
Met zwart speelde ik tegen jeugdspeler Lucas Eussen. Wit speelde met zwart een aantal zetten met de theorie mee maar met een c3, waar c4 normaal is, wat passief. Vanuit de gelijke stelling kon ik de druk langzaam opvoeren op de koningsvleugel. Wit zag zich genoodzaakt om een pion te geven om de druk te verlichten. Er bleven zeker ook tactische kansen in de stelling voor zwart, met name een fraai torenoffer in deze stelling was ik aan ’t doorrekenen. Alle varianten klopten maar in één variant had ik Dh2 gemist:

0 – 3

Frits won ook wel gemakkelijk zoals hij zelf vertelt.
Ik kreeg uit de opening een prettig ruimtevoordeeltje. Mijn tegenstander weerde zich goed, ruilde dames en bereikte een eindspel wat goed te verdedigen was. Aleen in het eindspel gaf hij zonder reden een belangrijk veld weg. Mijn stukken konden hierdoor binnenkomen en een paar zetten later was het gedaan met hem.

0 – 4

Hans Ouwersloot speelde een moeizame partij en wil kort zijn over die partij:
Over mijn partij wil ik kort zijn. Met zwart koos mijn tegenstander een opzet die mij in de war bracht ( 1 e4, Pc6; 2 Pf3 , d6) en waarop ik niet goed reageerde door langzame zetten met een agressieve aanpak te willen combineren. Zwart slachtte me vervolgens op de zwarte velden. Gauw vergeten.
1 – 4

2 … d6 en ‘out of book’

Walter
speelde een Caro Kan en kwam niet goed uit de opening; met een paar gemene schijnoffers wist zijn tegenstander hem in een troosteloze situatie te brengen. Na nog wat tegenstribbelen moest Walter opgeven.
2 – 4

Ik speelde met zwart Hollands en dit keer maar weer eens de agressieve Leningrad variant. Zwart koos voor 8.b4 waar 8.d5 en 8.b3 met afstand de meest gespeelde zetten zijn. Door direct e5 toespelen krijgt zwart dan een prima stelling. Ik speelde eerst Dc7 en daarna e5 en kwam ook goed te staan doordat ik de f-lijn kon openen. Ik bood hiervoor een paard aan dat wegens mat niet kon worden genomen.
Ik had toen het plan om mijn paard vanuit d5 naar f6 en g4 te spelen en zo nog meer druk op f2 uit te oefenen, maar in één soort vlaag van verstandsverbijstering speelde ik mijn paard naar c7 waarna mijn tegenstander net op tijd was om het initiatief via de d-lijn te nemen. Ik was al gedwongen om een pion te offeren waarna mijn tegenstander zijn vrije gedekte (meer)pion gewoon door liet marcheren.  3 – 4

Voor Tom was er weer flink meer te behalen zoals hij zelf uitlegt. Meteen ook maar zijn hele partij erbij.
Als invaller die vandaag zijn eerste officiële partij heeft gespeeld, ben ik niet heel bekend met de normale gang van zaken na zo’n competitiewedstrijd. Echter deel ik ook graag mijn partij! Ik speelde wit op bord 7 tegen Bob Vonken (1684).
Ik speelde 3.Pc3 hopend op 3…d5, waardoor ik na 4.e3 weer in mijn voorbereiding zat. Dat bleek maar van korte duur, want na 7…b6 was ik er alweer uit. Ik leek daarna wel iets comfortabeler dan mijn tegenstander, waardoor ik rond zet 20 een tijdvoordeel van bijna een halfuur had opgebouwd. Dit tijdvoordeel brandde ik er vervolgens volledig doorheen in een poging om 24.e6 uit te rekenen. Ik was niet overtuigd en speelde uiteindelijk 24.b4 (met de gedachte dat mijn loper dan altijd terug kon vallen naar b3 mocht het nodig zijn, wat later ook zo was!). Stockfish is geen fan van b4, maar rekent e6 wel tot de beste zetten in de positie. Het is niet anders..
Vanaf hier hadden we allebei niet heel veel tijd meer over (ong. twintig minuten voor de resterende zetten tot zet 40), en dat is ook te zien aan de beoordelingen van de computer. 29.f5 was een mooie mogelijkheid, maar tijdens de partij (wetende dat remise genoeg was voor de teamoverwinning) durfde ik het risico tot fout rekenen niet aan en besloot ik om 29.Te3 te spelen. Stockfish is alweer niet zo’n fan. Vermoeiend zijn die computers toch. Uiteindelijk maakte mijn tegenstander de laatste grote blunder van de partij door 36…Lf5 te spelen, waarna hij zich bedacht. Hij had de loper echter al aangeraakt, en helaas voor Bob was er geen goede zet met de loper te vinden (hij koos voor 36…Lb7). Ik miste op zet 39 nog een mooie kans om de partij snel af te maken (39. Txg6+ 40. hxg6 Dh8#), maar mijn tegenstander gaf uiteindelijk niet veel later op.

Met een 3 – 5 overwinning als resultaat.

Later in Eindhoven hebben wij met een groepje nog pizza bij een Italiaan gegeten, een mooie afsluiting van een succesvolle dag.

Rudi Serton