Gelijkspel in de Eindhovense derby

Een Eindhovense derby: ESV 1 tegen WLC 1! Op voorhand een kraker, want beide teams zijn op papier aardig aan elkaar gewaagd. Ik moet zeggen, het leek er alles behalve op dat wij met een matchpunt uit deze wedstrijd zouden komen.

De problemen begonnen op dinsdag. Alessandro speelde vooruit en moest zich tegen de sterke Thomas Kools gewonnen geven. Na een prima opening miste hij een truc die hem een pion kostte. Na nog taai verder gespeeld te hebben met hier en daar kansjes op een gelijke stelling, ging het toch nog diep in het eindspel definitief mis. 0-1 achter dus. Daarbij besloot de overheid ook nog eens de coronaregels te verscherpen. Dus op zaterdag mocht iedereen met een QR code zich speelgerechtigd bewijzen. Gelukkig kon dat voor ons team en ik vermoed ook wel voor onze tegenstander. Kopman Welling ontbrak wel aan de zijde van WLC. Aan onze kant werd Jeroen vervangen door de ervaren René Moonen. Een mooie gelijkwaardige match op rating.

Na een tijdje spelen wist ik eerlijk gezegd niet waar de punten vandaan moesten komen. Jos stond wat minder, Ludo prima maar niet meer dan dat. Kiran was in een onbekende opening terecht gekomen en verbrandde ongeveer dertig minuten voor zet zes. De rest van de borden stonden oké, maar dat was het ook wel.
Ineens kwam de tijdnood in zicht. De tijd op de klokken zakte weg naar zo’n twintig minuten p.p, zonder al te grote uitschieters. Ludo tekende een halfje, gelukkig, want hij stond uiteindelijk toch wat minder. De rest? Die zaten allemaal op zet twintig(!). Een beslissende tijdnoodfase zou eraan komen.

Kiran tekende nog een halfje. Na meerdere keren minder gestaan te hebben wist zijn tegenstander het niet door te drukken. Er werd geruild en weinig bleef er over. 1-2 was de stand.

Mijn partij was wat raar. Na tegengestelde rokades besloot ik mijn pionnen op zijn koning af te vuren. Toch ging het allemaal maar wat traag en na een paar scherpe zetten wist mijn tegenstander onder de eerste druk uit te komen. De klok inmiddels onder de tien minuten en qua stelling was ik er niet heel erg blij meer mee. Toch ging het ineens fout voor mijn tegenstander. Eigenlijk zo snel en onverwacht, dat we nog maar eens stevig hebben zitten analyseren wat er nu eigenlijk niet goed ging, want we konden geen grote blunders ontdekken. Dit was de eindstelling. Optisch erg mooi, maar ik had het gevoel nog niet klaar te zijn.

(Mijn laatste zet was Ph6+. Na …gxh6 speel ik Pe5+ met damewinst)

2-2 en nog steeds tijdnood. Jos speelde de hele partij met een iets mindere stelling. Ik zag niet hoe zijn tegenstander er doorheen moest komen. Zijn tegenstander ook niet. 2½ – 2½

Bas tekende het volgende halfje tegen teamleider Bollen. Gezien de partij prima, want Bas had niet echt kansen gehad om voordeel te pakken. Het was juist zijn tegenstander die met een aanval begon. De partij werd richting het einde ineens interessant. Zonder lichte stukken begon Bas’ tegenstander de aanval in te zetten. Met een mooi motief (pionnen op g4, h4, g5 en h5) stond het ineens op scherp. Waarschijnlijk had wit wel wat kansjes, maar niet meer dan dat. Zie hieronder een fragment:

Dan René, die kwam hoofdschuddend de zaal uit. Verloren. Balen. Zeker omdat het echt een hele interessante partij was. Na een rustige en gesloten opening bouwde de druk zich eigenlijk op het hele bord op. Meerdere pionnen stonden elkaar (schuin) in de ogen te staren en paarden aan beide zijden begonnen verkennend naar de tegenstander te springen. Op het moment suprême was zijn jonge (en tevens sterke) tegenstander er beter bij. Voordeel ging verloren en de partij ging er achter aan. 3-4.

Weer een punt achter. Ditmaal met enkel nog de kans om een matchpunt mee te snoepen. Jan had een wisselende partij, waarbij zowel hij als zijn tegenstander meerdere momenten hadden die toch hoopvol waren. Op de een of andere manier werden voordeeltjes niet uitgebouwd en belandde de partij in het eindspel. Hieronder een fragment vanaf het paardeneindspel. Net als in een pionneneindspel zijn verre vrijpionnen erg belangrijk. Nadat Jan zijn tegenstander verzuimde een verre vrije a-pion te creëren, beslist de verre h-pion van Jan de partij.

Al met al een opluchting. 4-4 in deze Eindhovense derby.

Bram Klapwijk

Naschrift redactie:
Naar aanleiding van de reactie van Rudy Simons (zie hieronder) heb ik getracht zijn beweringen met een plaatje te verduidelijken. Voor iedereen (zoals ik) die minder voorstellingsvermogen heeft dan de (spreekwoordelijke) blinde kip. Van enige schaakblindheid zo rond de dertigste zet schijnt wel sprake te zijn geweest: