Tijd voor een overwinning.

Op een mooie zaterdag togen we weer eens naar het pittoreske zuiden van Limburg. Eenmaal aangekomen in Margraten bleek dat het hele team, onlangs de lange reistijd, keurig op tijd aanwezig was, dit begon dus goed voor mij als inval teamleider. Na even gewacht te hebben op het gereed maken van de zaal en de openingstoespraak, hierna integraal overgenomen, konden we beginnen.

De toespraak:
“Welkom, laten we beginnen”
“En oh ja, telefoons uit”
Lekker kort, geen poespas, daar houd ik wel van.

Na anderhalf uur spelen maakte ik maar eens een rondje langs de borden. Daar viel mij op dat wij Eindhovenaren veel meer tijd verbruikt hadden dan onze tegenstanders van De Juiste Zet. Bijna overal stond er een half uur minder op de klok. Maar er waren twee uitzonderingen. Walters klok stond al weer uit. Zijn tegenstander, met wit, had opgegeven.

En bij Frits was het tijdverbruik wel heel extreem, zijn tegenstander was hard op weg om door de vlag te gaan. De oorzaak bleek tweeledig, enerzijds had Frits zijn tegenstander een ongebruikelijke openingsvariant voorgeschoteld, en anderzijds had deze tegenstander, naar later bleek ook fysieke problemen, welke resulteerden in lange tijd op het toilet. Het onvermijdelijke gebeurde hier, de tegenstander ging jammerlijk door zijn vlag na 17 zetten gespeeld te hebben. Voor Frits was dit onbevredigend, en zijn tegenstander was ook duidelijk niet blij met het verloop. Maar ja, het leverde ons wel een punt op.

Niet lang hierna werden door onze laatste twee zwartspelers twee remises gescoord. Nico op bord 8 kwam nog wel goed uit de opening, maar kwam daarna in het middenspel onder druk te staan. Uiteindelijk kwam zijn tegenstander ook binnenvallen en begon het er donker uit te zien voor Nico. Maar juist toen maakte die tegenstander remise door zetherhaling.

Harrie op bord 6 deed een perfect getimed remisevoorstel dat snel aangenomen werd door zijn tegenstander. Ook hier gold dat wij zeker niet beter stonden. Misschien waren onze tegenstanders toch wat geïmponeerd door ons rating overwicht?

Zo kwam het dat alleen de witspelers van ons nog bezig waren. Het duurde wel even maar toen was Hans klaar. Hans speelde het netjes positioneel en nam de zwakte van zijn tegenstander onder vuur. Helaas bleek hij iets gemist te hebben in de afwikkeling; in plaats van met een paard meer belandde hij in een stelling waar zijn eenzame dame niets kon beginnen tegen het torenpaard van zijn tegenstander. Een jammerlijke nul, en meteen ook weer de spanning terug in de wedstrijd.

Gelukkig hadden we Arjan nog. Die speelde aan bord 5 tegen een klassieke Pirc. Een klein voordeel uit de opening werd omgezet in een sterke aanval op de zwarte koningsstelling, terwijl de tegenaanval niet van de grond kwam. Na een kwaliteitsoffer van Arjan ging het snel. Zwart miste het volgende torenoffer, heel thematisch op h7, en kon daarna, met nu de dame op de h-lijn, mat niet meer voorkomen.

Hierna was Jacob aan de beurt, hij had een interessante partij. Vooral zijn paarden, elkaar dekkend met eentje op h7 stonden apart, ze sloegen niets, vielen niet veel aan maar waren wel hinderlijk. Jacob moest flink aan de bak om het paard te redden maar dat lukte wonderwel. Hij had duidelijk niet genoeg van zijn paard manoeuvres en posteerde zijn overgebleven paard op d6 waar het tot het eind van de partij, 23 zetten later, verbleef. Gelukkig maar, want ook hier werd helaas flink misgegrepen, Jacob moest zijn dame geven voor twee stukken, maar dankzij dit sterke paard was de partij hierna toch in een soort van dynamisch evenwicht. De zwartspeler besloot later in een iets beter eindspel, ook gezien de stand in de wedstrijd, om remise aan te bieden, wat natuurlijk door Jacob werd aangenomen. Hiermee was ook meteen de wedstrijd beslist.

Als laatste was ikzelf, Rik, klaar. Na een matte opening, volgde een (te) moeilijk middenspel. Ik speelde het veilig maar won uiteindelijk toch een pion op zet 30.. Maar helaas wel met een afwikkeling naar een toreneindspel. Na lang proberen werd het 42 zetten en 2 uur later toch remise.

Rik van der Weij