Is Eindhoven 3 hardleers?

Op het moment van schrijven viert de goedheiligman zijn verjaardag. Als gevolg van deze festiviteiten zijn de jeugdtrainers vrijgesteld van hun wekelijkse schaaklessen. Daarbovenop bleken ook de senioren een avond vrij te hebben van hun wekelijkse schaakpartij. Waar vorige week mijn tijd om het verslag over de verrichtingen van het derde te schrijven opgeschrokt werd door het schrijven van gedichten, heb ik nu dankzij Sinterklaas een avond vrij om alsnog verslag aan u uit te brengen.

Na een gelijkspel en een overwinning op sterke(re) teams stond ESV 3 na twee ronden gedeeld op kop. Met de wetenschap dat op papier de sterkste tegenstanders reeds gepasseerd waren, was de stemming binnen ons team opperbest. De tegenstander in de derde ronde was Blerick, dat na twee nederlagen als enige puntloos onderaan stond. Met deze wedstrijd in het vooruitzicht en enigszins voordelige uitslagen in de andere wedstrijden zouden we de koppositie steviger in handen kunnen krijgen.

Het geluk deed zich al voor op vrijdagmorgen. Een dag voor de wedstrijd kreeg ik bericht van de tegenstander dat het hen niet gelukt was om een achttal op de been te krijgen. Hun sterkste speler kon helaas niet meedoen. Nog zonder te spelen stonden we dus al 1-0 voor en was hun sterkste troef al uitgeschakeld. Dat kon toch niet meer misgaan? In het vorige seizoen hadden we al aangetoond van de sterkere teams te kunnen winnen. Iets waar we dit seizoen gewoon mee door zijn gegaan. Dit seizoen gaan we laten zien dat we, in tegenstelling tot vorig jaar, ook van de minder sterkere tegenstanders kunnen winnen. Tegen Blerick was de eerste kans om onze leercurve te laten zien.

Vol goede moed zochten we op zaterdagmiddag onze borden op en deden enkele zetten conform onze openingsrepertoires. Echter, na een halfuurtje spelen bekroop me een licht gevoel van angst. De Eindhovenaren gebruikten allemaal significant meer tijd dan hun tegenstanders. Op sommige borden leken we zelfs al iets slechter te staan. Als eerst was Ivan op het eerste bord klaar. Spelend met de zwarte stukken had hij een complexe stelling op het bord gekregen waarbij wit een pion op e6 en een dame op b7 had. Het kostte Ivan veel tijd om de witte dreigingen te pareren en ondertussen slaagde zijn tegenstander erin om zijn stukken te verbeteren. Helaas kon Ivan zijn stelling onder de druk niet bij elkaar houden en moest helaas opgeven.

Op het derde bord verging het Jos niet veel beter. Al in de opening gebruikte hij veel tijd om het Londensysteem van zijn tegenstander te bestrijden. Hij liet toe dat zijn tegenstander druk op de halfopen d-lijn kon zetten en gaf vervolgens per ongeluk een pionnetje cadeau. Hij probeerde daarna nog wat troebel water op te zoeken, maar verloor in die zoektocht te veel materiaal. Teleurgesteld moest hij opgeven, waardoor de stand 1-2 in het voordeel van Blerick werd.

Net toen de donkere wolken zich langzaam boven onze tafels vormden was daar een plotseling lichtpuntje op bord zeven. Daar moest Stijn met de zwarte stukken een Engelse opening bestrijden. Dat leek in eerste instantie niet helemaal volgens plan te gaan, waardoor hij een pion achter kwam. Zijn tegenstander dacht ten onrechte dat het altijd een goed idee is om stukken af te ruilen bij een materiële voorsprong en vergat eerst zijn koning in veiligheid te brengen. Stijn greep deze kans met beide handen aan en wist de witte monarch in het midden van het bord vast te zetten. Hierdoor kon hij met tempo zijn torens in het spel betrekken en de druk langzaam opvoeren. Na een onnauwkeurige zet met de dame kreeg wit wat tegenkansen, maar die werden niet benut. Met harde hand trok Stijn vervolgens de partij naar zich toe en wist zo de score weer in balans te brengen.

De taak voor de overige vier borden was helder: tenminste 2,5 punt scoren. Dennis leek iets beter te staan vanwege zijn actievere stukken. Loek leek een beetje gedrukt te staan en had wat minder ruimte voor zijn stukken. Zelf stond ik wat minder vanwege mijn koning die nog niet uit het centrum verdwenen was en het potentieel sterke pionnencentrum van mijn tegenstander. Op het vierde bord leek de stelling van Pedro in evenwicht te zijn. De taak was dus helder. De weg ernaartoe niet.

Pedro kreeg een remiseaanbod van zijn tegenstander en kwam bij mij informeren wat hij daar mee moest. Ik had geen idee waar we de andere benodigde punten vandaan moesten halen bij een remise, dus vroeg ik hem om door te spelen. Dat deed hij met verve en hij wist met zijn toren de koningsstelling van zijn tegenstander binnen te dringen en daar twee pionnen buit te maken.

Ondertussen stond ik voor een keus: of een pion geven of de rest van de partij spelen met mijn koning in het centrum. Het laatste was geen optie, aangezien mijn tegenstander betrekkelijk eenvoudig een aanval kon ondernemen op mijn koning en tot slot van rekening zou mijn toren op h1 blijven staan. Met een pion achter besloot ik om wat tegendreigingen op de ongedekte zwarte dame te creëren. Helaas mistte ik in het vervolg een vorkje en moest ik aan het eind van de combinatie een volle toren inleveren. In ruil daarvoor had ik wel een vrijpion op d6, maar die wist mijn tegenstander eenvoudig af te stoppen. Gelukkig stonden Dennis, Loek en Pedro ondertussen allemaal materiaal voor, dus kon ik met een gerust hart opgeven.

Een paar minuten na mijn opgave was de partij van Dennis afgelopen. In een ruilvariant van het Frans werden de dames snel geruild. Dennis kreeg goed spel en wist met een vervelende penning op de zevende rij zijn tegenstander goed onder druk te zetten, maar helaas kon hij geen truc in de stelling vlechten en was een tweede verzwakking ver te zoeken. Hij wikkelde af naar een goed ogend pionneneindspel, maar zijn tegenstander besloot een paard op het bord te houden. Dat bleek de cruciale fout, omdat dit paard gevangen kwam te staan aan de rand van het bord. Met een stuk meer wist Dennis de partij eenvoudig naar zijn hand te zetten en zo het broodnodige punt binnen te halen. Na de partij hebben we het pionneneindspel nog grondig geanalyseerd met onder andere Ludo en Jan Vosselman. Zij wisten het eindspel op remise te houden en ook de computer gaf geen krimp. Gelukkig blijft schaken een mensensport en zijn we niet verantwoordelijk voor de zetten van de tegenstander.

Tijdens het analyseren werd ons medegedeeld dat Loek ondertussen zijn partij had gewonnen en dat Pedro hard op weg was naar de winst. Met een eindstand van 5-3 zouden we dan toch met de schrik vrijkomen. Loek had vanuit de opening wat minder ruimte, maar geen zwaktes in zijn pionnenstructuur. Hij wist enkele stukken te ruilen en langzaam wat druk uit te oefenen op de halfopen e-lijn. Langzaam wist hij zijn stukken in het spel te krijgen en een paar pionnen te winnen. Zijn tegenstander dacht even met een vorkje wat materiaal terug te winnen, maar had gemist dat Loek met enkele schaakjes de witte koning uit positie kon krijgen en zo de aangevallen stukken met schaak van hun aangevallen positie weg kon loodsen. Na het ruilen van de overige stukken was er geen houden meer aan voor zijn tegenstander en hadden we het tweede punt van de benodigde 2½  binnengehaald.

Toen ik besloot om in de speelzaal te gaan kijken hoe het Pedro op weg naar de winst verging, viel mijn mond open van verbazing. In plaats van een totaal gewonnen stelling had hij een eindspel op het bord waarbij hij een toren en twee verbonden vrijpionnen had en zijn tegenstander alleen een dame. Het bleek dat zijn tegenstander hem gefopt had met een leuke combinatie. Zwart had een vrijpion op c2 en een toren op b2 en wit een toren op c5. Toen wit met zijn koning een pion op d5 snoepte, speelde zijn tegenstander het mooie Tb5 en lokte zo de toren van de c-lijn af gevolgd door promotie op b1. Gelukkig was remise genoeg voor een teamoverwinning en zijn tegenstander moest schaakjes blijven geven om niet mat te gaan. Helaas stond de toren van Pedro wat ongelukkig op a7. U raadt het al: in gierende tijdnood zette hij zijn koning op het verkeerde veld en vond zijn tegenstander ijskoud Db8+. Zwaar teleurgesteld moest Pedro opgeven.

De eindstand van 5-3 of 4½ – 3½ kwam nooit op het scorebord. Helaas bleven we tegen de hekkensluiter steken op 4-4. Dat kwam hard aan. Zeker nadat het een kwestie van tijd leek voor we de overwinning konden binnenhalen. ’s Avonds werd de pijn nog iets dragelijker toen de uitslagen van de andere wedstrijden binnenkwamen. We delen nu de tweede plaats met RDS en Helmond. Alle drie hebben we vier wedstrijdpunten en 12½  bordpunten. Alleen De Combinatie steekt daar iets bovenuit met vijf wedstrijdpunten, maar die moeten het nog opnemen tegen de ratingfavoriet Maastricht. Met enig optimisme kunnen we dus concluderen dat we nog niet uitgeschakeld zijn voor de race om het kampioenschap.

Roeland Wildemans