ESV4 – De Stukkenjagers 5

De laatste wedstrijd van het seizoen en een belangrijke ! Met drie ploegen onderaan waarvan wij door meer bordpunten het beste stonden. Zoveel bordpunten meer dat we daarin niet meer ingehaald konden worden. Dus winst is voldoende, maar anders afhankelijk van de andere uitslagen. Ons derde moest tegen De Oude Toren 1, een mede degradatiekandidaat in dezelfde speelzaal. De andere degradatie kandidaat tegen Helmond 2, een middenmoter voor wie geen belangen meer op het spel stonden.

Als captain kon ik vanwege een familie-event niet meedoen en Ignacio deed voor mij mee. Ook Tom speelde weer mee in plaats van Seyma. Met Flip als captain was dat een behoorlijk goede opstelling waarmee we kansen zouden moeten hebben.

Ethan speelde op bord 1 met zwart. Zijn tegenstander opende met 1.Pc3 d5 2.e4 d4 3.Pe2 e5 met een mooi centrum voor zwart. Er ontstond een gevecht op de koningsvleugel waarbij Ethan een voordeel kreeg met een veel actievere toren en koning dat hij mooi uitbuitte en won 1-0. (zie de partij met annotatie van Ethan)

Freek speelde op bord 2 met wit en kreeg een Siciliaan tegen. Hij had wel initiatief op de koningsvleugel, maar zwart op de damevleugel. Na veel afruilen kwam Freeks koning wat buitenspel te staan op de a-lijn met zwarts toren op de b-lijn. Hij offerde een pion met als compensatie vrijpionnen op de g en h-lijn. Zwarts koning stond actiever en hij kon zijn toren op de g-lijn krijgen en wist alle pionnen af te ruilen en met een pion op de tweede lijn en een toren die de koning kon afschermen gaf Freek op. 1-1

Elysia won 2-1, Nirupa speelde remise 2½-1½

Tom speelde met zwart tegen Bas Rosheuvel (1857). Deze partij is hopelijk de zuurste remise die hij voorlopig gaat spelen, volgens zijn eigen uitspraak. Uit de opening kreeg wit een mooie aanvallende stelling, en Tom wist niet zo goed hoe hij zich hiertegen moest verdedigen. Gelukkig zag zijn tegenstander ook niet hoe hij door kon breken, waardoor hij een tiental zetten (en twee uur spelen) later de overhand kreeg. Helaas had Tom toen al zoveel tijd gespendeerd aan puur verdedigen dat zijn hoofd volledig uitstond voor aanvallende mogelijkheden; de partij eindigde met 25…Dd5 en een remiseaanbod van zijn zijde, denkend dat er in dit eindspel niks meer te halen viel. Bij het analyseren naderhand gaf zijn telefoon ineens aan dat hij 25…Dxh4+ had gemist, simpelweg schaakmat in een paar zetten! Zijn tegenstander had die zet ook over het hoofd gezien; gelukkig konden ze er allebei wel om lachen. Een goede les om te leren, al wil hij deze ondenkbare blunder zo snel mogelijk vergeten. 3-2

Ignacio speelde met wit. Volgens zijn eigen woorden: “In my case, I played a very poor game, started with a few imprecisions during the opening which caused me to be under pressure pretty quickly, and my opponent managed to threaten my king even after exchanging bishops, without any counterplay on my side. In the end I missed an obvious threat to my knight and ended up a piece down, but at that point the game was already much in favor of my opponent, who played a very stable game without mistakes that I could take advantage of. Glad that in the end the team managed to stay in 5th class, even if I couldn’t be of help !” 3-3

Op bord 8 speelde Flip met wit. Het ging lang gelijk op totdat hij een vorkje over het hoofd zag. Wel kreeg hij twee (vrij)pionnen voor een paard. Die konden aardig oprukken en hij had wel kansen. Helaas stoomde hij iets te vroeg op waardoor één pion geïsoleerd werd en hij toch verloor. Zie de partij met annotatie van Flip. 3-4.

Als laatste speelde Ron met zwart op bord 7. Helaas verloor hij 3-4. In zijn eigen woorden:
De nachtkaars.
Wij konden dit seizoen geen potten breken getuige de eindstand in KNSB 5L. Het begon allemaal hoopgevend met een nipt verlies tegen ons derde team en een zelfde uitslag tegen Helmond, maar toen daarna ook nog de wedstrijden tegen Maastricht en Kempen Combinatie 2 dik verloren gingen werd het duidelijk dat we naar onder moesten kijken en om lijfsbehoud zouden moeten gaan strijden. Dat is gelukt ! Weliswaar met de hakken over de sloot, maar toch. De basis werd gelegd door Kempen Combinatie 3 in ronde vijf het eerste matchpunt af te snoepen, waarna de stijgende lijn werd voortgezet met een klinkende overwinning op De Oude Toren. Met drie teams op drie matchpunten maar met viereneenhalf bordpunt meer gingen wij de laatste ronde in, bij winst onmogelijk in te halen, dus wij hadden de zaak in eigen hand. En gaven die uit handen..
Gelukkig deed Helmond zijn sportieve plicht door met het kleinst mogelijke verschil onze achtervolger van zich af te schudden en ook aan Eindhoven 3, spelend in dezelfde zaal als wij, zijn wij in deze dank verschuldigd. In de eindstand bleven wij zodoende met vier bordpunten verschil bovendrijven. Missie geslaagd. Waarom dan toch die titel ‘nachtkaars’ ?
Dat gaat over mijn persoonlijke prestaties. Na vier ronden en drie klinkende overwinningen met de witte stukken op gerenommeerde tegenstanders die stuk voor stuk hun slechtste resultaat van het seizoen tegen mij behaalden, (Ik heb het over: Loek van Rey , Wilfried van de Kimmenade  en Walter Smits) kwam de kentering. Nee, niet DE Kentering uit Rosmalen, maar uitgerekend tegen Kempen Combinatie 3, dat dus ook voor het team de ommekeer bleek te zijn, kwam er bij mij wat zand in de machine. Daar verspeelde ik namelijk niet alleen bordpunten, maar ook een of twee potentiële matchpunten. In ronde zes kwakkelde ik zo nog wat door om in de laatste ronde het dieptepunt te bereiken getuige onderstaande partij. Na 91 zetten en bijna vijf uur was vrijwel iedereen naar huis en slaagde ik erin de aandacht te laten verslappen en een gelijkstaand eindspel uit handen te geven. Gelukkig bleek het voor het teamresultaat niet fataal, maar dat wist ik toen nog niet. Nu zou je kunnen denken dat mijn schitterende resultaten en de door mij gesprokkelde bordpuntjes in de eerste seizoenshelft voor het verschil hebben gezorgd, maar zelfs dat is niet waar; als ik al mijn partijen had verloren hadden we evenveel matchpunten gehad en nog steeds een half bordpuntje over om niet te hoeven degraderen. En wat te denken van die laatste zet van het seizoen ?

De slotstelling doet mij denken aan: .. een nachtkaars.

 

Het was intussen duidelijk dat ons derde team met 7-1 won van onze degradatie-concurrent. Toen bleek dat Helmond met het kleinst mogelijke verschil van Kempencombinatie 3 had gewonnen, was duidelijk dat we aan degradatie waren ontsnapt ! Eind goed al goed.

Ewout Snoeck