Net geen kampioen.

Maar dat lag niet aan onze laatste wedstrijd. Om nog een allerlaatste kans te maken om het kampioenschap binnen te slepen moest het derde team in de laatste ronde meer matchpunten scoren dan mede-titelkandidaat Maastricht 2. Op bordpunten was het team uit Limburg niet meer in te halen. Tegen degradatiekandidaat De Oude Toren leek het vooraf voor ons geen probleem om met de winst te gaan strijken. En de uitslag getuigt daar ook van. Helaas won ook Maastricht met 6½ – 1½ van Kempen Combinatie 2, mede dankzij twee reglementaire overwinningen omdat het team uit Veldhoven slechts met een afvaardiging van zes spelers naar het zuiden was afgereisd.

De wedstrijd verliep voortvarend. Aan bord 6 stond ik na acht zetten al een kwaliteit voor en dat materiaalvoordeel werd twee zetten later opgewaardeerd tot een volle toren. Ik kon mijn ogen niet geloven bij het spel van mijn tegenstander.  Na het uitvoeren van zijn twintigste zet – mijn materieel voordeel was inmiddels uitgegroeid tot een toren en een stuk – ging de telefoon van mijn tegenstander af en gaf hij direct op. Volgens hem – gediplomeerd scheidsrechter – was dat volgens de regels. Volgens anderen waren de regels recent gewijzigd en zou een tijdstraf hebben volstaan. Hoe dan ook, ik stond natuurlijk glad gewonnen en was wel blij dat de stukken in de doos konden.

Rechts naast mij was Arda met een degelijke partij bezig en zijn tegenstander pakte de stelling onzorgvuldig aan. Met een aardige tactische wending werd de genadestoot uitgedeeld.

Ondertussen hoorde ik aan het bord naast mij de tegenstander van Ostap een kreet van vertwijfeling slaken, die mij tot de conclusie verleidde dat deze een enorme blunder had begaan. Ik had Ostap al bijna de hand geschud, maar de heren hadden er nog geen genoeg van. Ook al moest Ostaps tegenstander met een dame minder de rest van de partij voltooien. Het was een kwestie van (weinig) tijd voordat de 3-0 op het wedstrijdformulier kon worden genoteerd.

Voor Albert was het aan bord 3 niet de uitgelezen dag voor een pareltje. In zijn eigen woorden: “ik heb een matige partij gespeeld. Mijn tegenstander was een ervaren, best wel goed spelende, oudere man met de naam Frans Deckers. Twee zetten voor het einde van de partij heb ik een winstkans gemist en mijn laatste zet was zelfs zo slecht, dat ik duidelijk slechter stond; ik mocht blij zijn, dat mijn tegenstander remise accepteerde.” Albert verontschuldigde zich de rest van de middag dat hij zo’n sukkel was. Nou, Albert, je overall prestaties dit seizoen (4 uit 6) compenseren dit ongelukje meer dan voldoende!

Op bord 5 had Dennis het duidelijk naar zijn zin! Een lekkere aanval direct op zwarts koning werd doeltreffend met een petite combinaison afgerond.
Dennis: Deze stelling is het resultaat van de afruilvariant van de CaroKann. Door wat traag spel van mijn tegenstander kreeg ik een mooie aanvalsstelling met de witte stukken. De druk werd zo hoog dat zwart een paard moest geven. Ondanks dat wist ik de druk verder op te voeren. Na zijn laatste zet f7-f6 ontstaat de stelling. Hier zit een leuke combinatie in die resulteert in de upgrade naar volledig toren voor.

Aan het laatste bord was Suyash aangeschoven voor zijn comeback na maandenlange gezondheidsproblemen. Voor de wedstrijd had hij kennis gemaakt met het Openbaar Vervoer, dat een paar busritten tussen Veghel en Eindhoven beek te hebben geschrapt. Dankzij de gelegenheidstaxi van Dennis was Suyash ruim op tijd in de speelzaal om zijn taak als teamleider op zich te nemen. Zijn partij laat zich beschrijven als een festival van gemiste kansen over en weer. Maar de kansen werden niet gezien op de laatste kans na, die voor Suyash was. Zijn tegenstander zag stukverlies over het hoofd en Suyash maakte het keurig af.

Ivan had aan het eerste bord een tamelijk rustige middag voor zover ik dat heb kunnen beoordelen. De vrede werd getekend toen geen van beide spelers nog brood zag in de stelling.

Tenslotte wist Loek aan het tweede bord een toreneindspel vakkundig tot winst voeren.

Thuis gekomen tot 18.00 uur aan de computer gekluisterd om de uitslag van Maastricht af te wachten maar dat bracht niet het gehoopte nieuws. We hebben dit seizoen geen enkele wedstrijd verloren, maar te vaak onnodig gelijk gespeeld. Volgend seizoen nieuwe kansen!

Jos Rensen