Verslag ronde 4

Keerpunt voor Eindhoven A

Zoals te verwachten was, beleeft het avondteam een moeilijk jaar. In twee jaar gepromoveerd naar de hoofdklasse, en nu daar maar eens zien te overleven. Tot nu toe komt dat vooral omdat het najaarsprogramma veel zwaarder is (de topfavorieten voor het kampioenschap, WLC A en SG KiNG A, waren respectievelijk onze eerste en tweede wedstrijd), maar nu moet er toch echt eens een keer gescoord worden om te vermijden dat we meteen weer terug degraderen.

Er moest wat geschud worden in de opstelling. Vaste krachten Arda, Dennis en Ron waren allemaal verhinderd. Zelf kon ik nu gelukkig wel, geen dubbele boekingen met trainerswerk op maandagavond. Ludo en Arjan werden ook bereid gevonden voor een partij. Tegen een EGS op oorlogssterkte waren wij zo wel voorbereid.

Vanaf het begin af aan bleek wel dat het weer zwoegen ging worden tegen EGS, want we kregen het overal moeilijk. Ludo met zwart koos tegen Pascal Graafmans een Frans-achtige opstelling waarin hij spel zou krijgen op de damevleugel en Pascal op de koningsvleugel. Wit had kort gerokeerd, zwart lang. De beide zijden werden afgescheiden door een witte pionnenketen op b2-c3-d4-e5 en een zwarte pionnenketen op c4-d5-e6-f7. Zoals Nimzowitsch ons allen herinnert: val de basis van de pionnenketen aan! Daarin bleek Pascal echter sneller spel te krijgen dan Ludo en dus moest er daar al snel een beetje ingegraven worden. Niet veel beter was het Morris met wit vergaan; Robin Verhoeven had tegen hem een soort Hollandse variant gespeeld met snel een zwarte pion op f4 die zijn stelling onder druk zette. Mijn eigen stelling was ook niet heel geweldig geworden; nadat ik niet optimaal tegen het Londen van Bram van Huygevoort was begonnen moesten er een paar kleine problemen met een loper op g4 via een omweg worden opgelost. Welnu… er was misschien niet al teveel aan de hand, maar meer dan gelijk had ik niet. Alleen Arjan kon nog een beetje hoop op een goede uitslag geven. Hij had tegen Alex van Lanen snel ruimte op de damevleugel gepakt, creëerde een open diagonaal voor zijn loper op g2 en had lekker veel ruimte.

Dus ja. Tel dat bij elkaar op, en je krijgt weer 1½ – 2½ als je de tendens van de partijen door trekt. Morris en Ludo verliezen, Paul speelt remise, Arjan wint. Leuk, al die bordpunten, maar wéér een match verloren en dan zou toch onderhand degradatie wel echt dichtbij zijn. Zover was het gelukkig nog lang niet!

Bij mijzelf kon in ik elk geval even de partij een beetje wakker schudden. Een schijn-pionoffer op d4 van mijn tegenstander leidde tot afruil van een paar stukken en een stelling met wat meer onbalans. Dit speelde ik echter niet lekker, en liet het toe dat ik op mijn zwakke pion op de b-lijn werd vastgezet. Wederom, nog niets ernstigs, maar het maakte het spelen wel lastiger.

Ondertussen moest Morris helaas de vlag strijken (0-1). Hij koos de verkeerde toren om mee te verdedigen, en werd vervolgens met een standaardcombinatie (zwarte dame op c5, zwart paard op f2, witte koning op g1) verslagen. Tja, zoals die partij aanvoelde zat het wel in de lijn der verwachtingen. In elk geval heeft het ondertussen alweer tot nieuwe openingsideeën geleid bij Morris, die op onderzoek is uitgegaan hoe zo’n openingsaanpak van zwart te bestrijden.

En dus; doorzwoegen. Proberen in een +0.x stelling nog een weg terug naar binnen te vinden, want Ludo is grond aan het verliezen op de koningsvleugel en hoewel Arjan wel steeds actiever begint te staan, hij kan het niet alleen. Op de koningsvleugel van Arjan wordt wat afgeruild, maar Arjan houdt de betere stukken en meer ruimte over. Er beginnen ook nog hele en halve dreigingen tegen de andere koning te komen.

Toen kwam toch wel een moment in de partij dat even besproken moet worden, wat misschien de grootste tactische kans van mijn partij was:

In de analyse een paar dagen later had ik met Morris en Ludo nog veel te zeggen over het dame-offer, en concludeerde dat dat zou hebben gewonnen. Dus: Wit had niet op de moeilijkheden in moeten gaan in plaats van zich met Te5 te vergalopperen. Ach ja, dan kun je zeggen dat d4 misschien toch net iets beter was, maar het rekenen was het in elk geval niet waard. De tijd begon ondertussen flink te dringen. Arjan had een pionnetje meegesnaaid en de koning van zijn tegenstander open en bloot weten te krijgen, en had duidelijke winstkansen. Ludo zwoegde in het teambelang door terwijl de witte stukken inbraken op zijn koningsvleugel.

En toen; jawel, het echte keerpunt van de match! Ludo vond een geweldige schwindel met een zeldzame tactische wending (wie ziet het ooit dat een dame een toren horizontaal pent en daarvan gebruik maakt?), en offerde daarna zijn dame tegen die toren om het pionnetje op c4 naar de finish te slepen. Pascal speelde nog even door maar Ludo’s stukken stelden de resterende witte vrijpionnen accuraat koud, en Ludo kon toen het volle punt in ontvangst nemen (1-1). Onmiddellijk een kanteling van de match; mijn partij gelijk, en Arjan winnende, misschien zelf de volledige overwinning!

Het mocht echter niet zo zijn. Arjans tegenstander vond met de rug tegen de muur nog een verdediging, en wist het pionnetje terug te pakken en bood daarmee samen remise aan. Plichtsgetrouw rekende Arjan tot aan 20 seconden op zijn klok of er toch niet nog een weg was om zich eruit te knokken, maar er kon geen manier meer worden gevonden (1½ – 1½).

En toen alleen ik nog. Spookbeelden van vorige externe wedstrijden in m’n hoofd, waar ik ook als laatste nog aan het bord zat bij gelijke stand in de match en uiteindelijk de partij verloor. Ik wist nog een laatste inbraak over de achterlijn van mijn tegenstander te vinden, maar kreeg toen de keuze om eeuwig schaak te houden of zijn koning te laten ontsnappen. Ik vertrouwde het niet en had geen tijd meer, dus pakte maar de remise (en helaas, dat stuk van de partij is in tijdnood verloren gegaan). Voor zover ik kon zeggen was remise uiteindelijk wel terecht.

En dus 2-2. Eindelijk eens een puntje! Een mooi keerpunt voor onze strijd voor handhaving in de hoofdklasse. We staan nu zesde (en dus _boven_ de degradatiestreep!).

De les van vandaag; niet bij de pakken neerzitten en door blijven vechten. Zowel in alleen de match als in ons volledige hoofdklasse-avontuur!

Paul van Zon