Revanche op Waterloo?

De beroemde veldslag nabij Waterloo heeft het dorpje een belangrijke naam in de geschiedenis gegeven. Deze veldslag was onderdeel van een ultieme poging van Napoleon Bonaparte om zijn macht in Frankrijk en ver daarbuiten te herstellen. Helaas voor hem verloor hij deze veldslag en werden zijn ambities definitief ten gronde gericht. Hij gevangengenomen en verbannen naar een klein eiland in de Atlantische Oceaan waar hij in 1821 overleed. Echter na zijn dood leefde het verhaal van Napoleon voort en verwierf het zijn plaats in de geschiedenis. Zijn grote verlies bij Waterloo was zo sprekend voor het definitief verliezen van een ambitie, dat velen hem in spreekwoordelijke zin na gegaan zijn.

Vorig jaar speelde ESV 3 met de ambitie om kampioen te worden. De ene overwinning volgde op de andere, totdat in de vijfde ronde een uitwedstrijd tegen Dubbelschaak ’97 op het programma stond. We begonnen de wedstrijd met een surplus aan rating, maar aan het eind van de middag dropen we zwaar teleurgesteld af. Een kansloze verliespartij: 6-2. Afgelopen zaterdag troffen we in een uitwedstrijd dezelfde tegenstander. Een uitgelezen kans om de teleurstelling van vorig jaar iets te verzachten.

Strijdvaardig en vol goede moed vertrokken we in verschillende delegaties naar Boxtel. Eenmaal aangekomen in de speellocatie wachtte ons de eerste verrassing. Onze voorzitter bleek hoogstpersoonlijk naar Boxtel te zijn afgereisd om ons team aan te moedigen. Al snel bleek dat hij het hele tweede team had meegenomen. Met zoveel Eindhovenaren voelde deze uitwedstrijd bijna als een thuiswedstrijd en was het thuisvoordeel voor onze tegenstander tot een minimum gereduceerd.

Het duurde even voordat het eerste resultaat binnen was. Op het derde bord speelde Loek met de witte stukken een goede partij. Hij ruilde af naar een dubbel toreneindspel waarin zijn torens de zwarte stelling waren binnengedrongen. Het duurde dan ook niet lang voordat hij een pionnetje had buitgemaakt. Na het ruilen van een setje torens en wat pionnen bleek het winnen van het eindspel niet zo eenvoudig. De zwarte toren was intussen ook behoorlijk actief geworden en wist tegendreigingen te creëren. Loek zag geen weg meer tot winst en berustte in een remise. Niet veel later kon het eerste volle punt genoteerd worden door Pedro. Op het achtste bord wist hij de foutjes van zijn tegenstander hardhandig af te straffen. De witte koning bleef lang in het centrum staan en was daarmee een belangrijk aanvalsdoel van Pedro. Hij wist twee pionnetjes buit te maken en sloot even later een toren in die de zwarte stelling was binnengedrongen. Een mooie revanche op het pijnlijke verlies in de vorige ronde!

Dennis speelde op het vijfde bord met de zwarte stukken. Zijn tegenstander leek goed voorbereid te zijn en koos een wat ongebruikelijke, maar goede opstelling. Hierdoor moest Dennis al vroeg in de partij tijd investeren om de partij op een goede manier voort te zetten. Hij vertrouwde het niet helemaal en schoof de damevleugel potdicht. Op de koningsvleugel had alleen hij de mogelijkheid om de stelling open te breken. Hij kon dus veilig op twee resultaten spelen. Een remiseaanbod van zijn tegenstander werd enkele keren afgeslagen, maar een goede voortzetting wist onze man helaas niet te vinden met een remise als logische uitkomst.

Op het vijfde bord had ik plaats achter de witte stukken en dus een uitgelezen kans om mijn verliespartij met wit in de vorige ronde te revancheren. Ik kwam in een semi-slavische structuur terecht, waarin mijn tegenstander redelijk snel bleef spelen. Mijn kennis over dit soort structuren is niet heel groot, maar ik wist dat zwart graag c5 wil spelen. Zwart koos echter niet de beste zetvolgorde, wat mij de kans gaf om de breekzet c5 te verhinderen. Dit alles kostte mij wel behoorlijk wat tijd en rond de twintigste zet had ik nog een halfuurtje op de klok. Gelukkig begon mijn tegenstander ook steeds meer tijd te gebruiken en werd de stand op de klok langzaam gelijkgetrokken. Op het bord had ik inmiddels de a- en b-pionnen weten te ruilen, wat mijn tegenstander opzadelde met een geïsoleerde c-pion. De witte stelling speelde vanzelf en ik kon de druk langzaam opvoeren. Zwart wist echter geen actieve velden te vinden voor zijn stukken en kon niet veel anders dan passief de c-pion verdedigen. In een wanhoopspoging om zijn stukken te activeren gaf zwart deze pion op. In plaats van actieve zwarte stukken wist ik een monsterpaard op c5 te planten. In tijdnood vergat zwart de klok en ging op de 36^e zet door zijn vlag.

Niet veel later kwam de volgende naam op het scorebord. Op het tweede bord had Ivan al vroeg in de opening een pion gewonnen, maar moest nog wel even zijn stukken ontwikkelen. Hij besloot het pionnetje terug te geven wat hem in staat stelde om met tempo zijn stukken in het spel te brengen. Volgens eigen zeggen had hij daarna een foutje gemaakt wat zijn tegenstander de mogelijkheid gaf om terug in het spel te komen. In een stelling waar twee ongedekte stukken van Ivan in stonden wist hij het hoofd koel te houden en vond de enige uitweg. In het ontstane eindspel wist hij vakkundig een paar pionnen te winnen en de resulterende stelling netjes naar winst te schuiven.

Uit de resterende drie partijen was een half puntje genoeg voor een teamoverwinning, maar een lading bordpunten was ook meer dan welkom. Voor deze ronde stonden we namelijk met drie teams op een gedeelde tweede plaats met ieder exact evenveel bordpunten. Het beslissende halfje werd gescoord door Stijn. Hij had de gehele partij een behoorlijk ruimte overwicht, maar het was lastig in te schatten of deze onbalans groot genoeg was om op winst te spelen. Stijn wikkelde af naar een lastig paardeneindspel en dacht hier goede winstkansen te hebben. Hij wist een doorbraak op de damevleugel te creëren en dreigde een pion te promoveren. Zijn tegenstander had helaas ook een ver opgerukte vrijpion, die ternauwernood gestopt kon worden door het witte paard. Uiteindelijk moest Stijn teleurgesteld berusten in remise.

Met de winst op zak konden we met de laatste twee partijen nog een poging doen om het bordpuntentotaal wat op te hogen. Op het topbord speelde Arda met wit tegen een tegenstander waar hij vorige jaar nog van had verloren. Zwart koos een rustige opstelling en liet het centrum aan wit. Dat hoeft je tegen Arda geen twee keer te zeggen en hij wist een gunstige stelling te bereiken. Hij dirigeerde zijn zware stukken vervolgens naar de damevleugel en wist de druk daar langzaam op te bouwen. Dit resulteerde in een doorgebroken a-pion. In het proces om die naar achterste rij te loodsen offerde hij nog even een stuk. Het stuk leek giftig en zijn tegenstander bleef er met beide handen vanaf. Achteraf vertelde de computer ijskoud dat dit stukoffer slechts tot remise leidde. Zwart kon namelijk zijn dame offeren tegen drie stukken en een stelling bereiken waarin wit geen progressie meer kon maken. Gelukkig speelde Arda niet tegen de computer. In het vervolg wist hij zijn a-pion op de zevende rij te krijgen en zwart kon promotie alleen nog voorkomen door een stuk te geven. Met een stuk meer wist Arda deze partij eenvoudig om te zetten in een overwinning.

Als laatst was Suyash nog bezig. Hij beleefde geen makkelijke middag en kwam al snel twee pionnen en het loperpaar achter. Zijn tegenstander wist zelfs een pion op h7 te krijgen en Suyash’ lot leek getekend. Hij bleek echter over een enorme vechterslust te beschikken waar Napoleon jaloers op zou zijn geweest. De achterstand van twee pionnen werd teruggebracht tot slechts een pion. Er resteerde een eindspel waarin zwart een toren had en wit een toren en een pion. Op een gegeven moment kon Suyash de torens ruilen en zijn koning voor de vijandige pion krijgen. Dat zou genoeg geweest zijn voor remise. Helaas was de scherpte er wat af na een lange middag schaken en besloot hij de torens op het bord te laten. Niet veel later bereikte wit een Lucena stelling die op papier winnend is voor wit. Maar dan moet nog wel even het goede plan gevonden worden. Wit wist wel dat hij iets met ‘een brug bouwen’ moest doen. Maar gelukkig worden bruggen niet gebouwd door mensen die ‘iets van bruggen bouwen’ weten. De witte koning liep weg van de pion na wat schaakjes en Suyash wist zijn koning voor de witte pion te krijgen. Zijn tegenstander probeerde nog wat, maar Suyash liet de remise niet meer glippen.

Na een middag schaken in Boxtel stond exact dezelfde uitslag op het bord als een jaar geleden, maar nu stond de zes aan de kant van ons team. Een prachtige overwinning zonder verliespartijen! Helaas wist De Combinatie ook te winnen en staan we nog steeds tweede, maar wel met een bordpuntje meer dan de derde plaats. Met nog drie rondes te gaan is er nog van alles mogelijk in onze poule. Dat beloofd een spannende ontknoping te worden in het komende jaar!

Roeland Wildemans