Verslag ronde 9

Geen Gijon alsjeblieft!

De stand in onze klasse 3H is ongemeen spannend, maar vooral ook ongelooflijk onoverzichtelijk. En de ontknoping wordt oneerlijk afgewerkt.

Door de maar half gespeelde vierde ronde afgelopen november zijn er zes teams die nog twee wedstrijden tegoed hebben. Eindhoven 2 niet. Daarom is het zo dat we nu weliswaar derde staan in de poule, maar nog steeds de vlag niet kunnen uitsteken. Er is een competitieverloop denkbaar, en niet eens onrealistisch, dat we met onze acht matchpunten gewoon degraderen. Daarvoor moeten wel De Kempencombinatie en Zuid-Limburg 3 onderling tegen elkaar gelijk spelen en hun andere wedstrijd winnen. De kansen daarop zijn klein, maar zeker niet nihil. Maar nu komt het.

Die onderlinge wedstrijd spelen onze concurrenten pas op 11 juni, als wij uitgespeeld zijn, maar meer nog, als zij hun andere wedstrijd al gespeeld hebben. Als Kempen en Zuid-Limburg op 21 mei beiden winnen, en wij onze ingecalculeerde nederlaag tegen HMC Den Bosch dat al lang en breed kampioen is, hebben moeten incasseren, weten de concurrenten precies waar zij aan toe zijn. De kans dat een situatie ontstaat dat zij beide aan een 4-4 voldoende hebben om ons te passeren en daarmee Eindhoven 2 tot degradatie te veroordelen is dan verre van denkbeeldig. En dan roep ik: Pas op voor Gijon! [i]

Je moet natuurlijk altijd naar jezelf kijken. Hebben wij wel het onderste uit de kan gehaald? Dan zeg ik: ja. Als team met een van de laagste gemiddelde ratings hebben we toch acht matchpunten bij elkaar gespeeld. Dat is nu gewoon 50%. De derde plaats is door de maar deels gespeelde vierde ronde vertekend, maar ook zonder die half gespeelde ronde stonden we nu in de middenmoot. Kortom, we hebben alles uit de kast gehaald.

Zo ook afgelopen zaterdag tegen Zuid-Limburg 3. Weliswaar een ploeg in de achterhoede van het veld, maar alles ligt dicht bij elkaar. Bovendien misten we onze topscorer, Frits. Albert Coenen viel in, een volwaardige invaller, tot enige jaren geleden vaste kracht in het tweede. Maar je topscorer op de reserve bank is toch een aderlatinkje.

De wedstrijd ging ook gelijk op. Alleen Hans Bosscher op bord 1 had een bijzonder eenvoudige middag, zoals hij achteraf meldde. Hans sneed door het London systeem van zijn tegenstander heen, links en rechts pionnen van het bord slaand, en toen hij zelf zijn extra pionnen al bijna aan de overkant had, gaf zijn tegenstander terecht op. Daarmee kwam de stand op 1½ – ½ in ons voordeel want even daarvoor had Rik van der Weij zijn jonge tegenstander een remise toegestaan. Rik leek zich te vergissen en zijn pion op b2 te verliezen. Maar eens te meer bleek dat je niet op b2 moet slaan, ook niet als het goed is. Rik leek vakkundig de zwarte dame in te sluiten, maar had dat vreemd genoeg zelf niet helemaal door. Met de remise door zetherhaling mocht zwart daarom blij zijn.

Kort daarna sloot ook Walter Anema vrede. De opening waar hij al vaak zo succesvol mee was geweest, werd nu vakkundig geneutraliseerd door zijn tegenstander, 2 – 1.

Hierna mocht ik zelf de voorsprong vergroten. In een interessante partij vergreep zwart zich aan mijn b-pion (dat moeten ze in Zuid-Limburg toch echt afleren), waarna ik alle open lijnen richting witte koning in handen kreeg. Wit had niet goed door hoeveel gevaar hij liep, en na een krachtig paardoffer was het in een keer uit.

De 3 – 1 voorsprong oogde comfortabel, maar was het niet. Albert speelde met zwart tegen een geïsoleerde-damepion-stelling, waarin wit precies alles had wat zo’n stelling voor hem aantrekkelijk maakt: ruimte en activiteit, terwijl de zwarte stukken bepaald ongelukkig stonden. De dameloper stond op c8 nog tegen pionnen op e6 en b7 aan te kijken, de paarden waren naar c7 en h7 verjaagd, en de dame stond op de e-lijn in een soort x-ray van een witte toren op e1. De opstoot d5 was toen goed getimed en met een elegante paardzet won wit de kwaliteit waarna Albert op kon geven.

Nico Schellingerhout verging het op bord 8 vergelijkbaar, maar heel anders. Na een Jänisch gambiet, kreeg ook zijn tegenstander alles waarvoor dit gambiet is bedacht: een pionnenmeerderheid in het centrum, een open f-lijn en witte stukken die niet goed samenwerkten. Ook Nico kon opgeven nadat zwarte erin slaagde op f2 in te slaan.

3 – 3, met nog twee partijen te gaan. Hans van de Hurk stond op bord 3 een kwaliteit voor, maar wit had meer dan genoeg compensatie en Hans niet veel tijd meer. Bas Friesen had op bord 2 een uiterst moeilijk te verdedigen stelling. Hans had al aangegeven niet meer dan remise te verwachten. Toen Bas op bord 2 op een tactisch moment remise aanbood, vroeg de tegenstander van Hans, die tevens hun teamleider af, of we dan allemaal remise moesten spelen. Toen ik als teamleider liet weten dat een prima idee te vinden, ging de tegenstander (teamleider en spelers), duidelijk in verwarring gebracht, akkoord, waarmee het matchpunt werd veiliggesteld.

De partij van Hans zou waarschijnlijk wel op remise zijn uitgelopen. Zijn tegenstander had de opening erg goed en agressief gespeeld, waar Hans slechts met een pionoffer iets tegenover kon stellen. Dat pakte materieel wel goed uit, maar zoals gezegd hield wit een zeer overwegende stelling over, waar misschien nog wel meer in gezeten had.

En Bas leek toch wel heel slecht te staan. In een uitgebreide analyse achteraf werd geen sluitende verdediging gevonden, maar eigenlijk ook geen onweerlegbaar winstpad. Misschien was remise terecht, maar ook hier had de Zuid-Limburger duidelijk de (veel) betere kansen.

4 – 4. Acht matchpunten uit acht wedstrijden. Is het genoeg? We gaan het zien op 21 mei. En als we het dán niet zien, moeten we wachten tot 11 juni. Het is maar een schrale troost dat de laatste inhaalronde niet in Gijon gespeeld wordt.

Hans Ouwersloot

[i] Het bedrog van Gijon verwijst naar de voetbalwedstrijd West-Duitsland – Oostenrijk tijdens het WK van 1982. West-Duitsland had aan een 1-0 overwinning voldoende om de volgende ronde te bereiken, Oostenrijk zou dan ook door gaan. Dat was bekend omdat de ander wedstrijd in de poule al was gespeeld. West-Duitslang kwam vroeg op 1-0 en de rest van de wedstrijd bestond uit het heen en weer tikken van de bal rond de middencirkel. Na deze aanfluiting heeft de FIFA besloten dat op WK’s de wedstrijden in de laatste ronde van de poulefase gelijktijdig gespeeld moeten worden.

Ondanks de bijzondere omstandigheden nu, had de KNSB dit belangrijke principe in stand moeten houden.