Zaterdag 1 april 2023. Deze datum hebben we aan het begin van het seizoen omcirkeld in onze agenda. De datum van de kampioensstrijd. Naarmate het seizoen zich voltrok bleven we scoren en hopen. De strijd om de bovenste plaats in groep J bleef ontzettend spannend tot de laatste zet. Op zaterdagochtend was het verschil tussen de eerste en vierde plaats slechts twee wedstrijdpunten. De Combinatie stond aan top met negen punten, gevolgd door HSC met acht punten en op een gedeelde derde plaats stonden Maastricht en ESV met zeven punten. Wie wist het hoofd koel te houden? Wie wist de kampioenszenuwen te bedwingen? In deze laatste ronde speelde de top vier tegen de onderste vier teams. Alleen De Combinatie had het lot in eigen hand. Bij winst tegen de laatste plaats zouden zij de titel opeisen. Eén uitglijder en alles zou weer mogelijk zijn. Onze taak was duidelijk: winnen en dan maar kijken hoe de anderen hadden gescoord. Voor de zekerheid hadden we de champagne vast koud gezet.

Ons strijdtoneel was het gemeenschapshuis De Höllekes in Steensel alwaar Kempen Combinatie 3 onze tegenstander was. Over de hele linie beschikten we over een ratingvoordeeltje. Maar of dit een echt voordeel was voor ons valt te betwijfelen. In voorgaande jaren verspeelden we juist punten tegen de ‘zwakkere’ teams. Ook al waren de kansen op het kampioenschap miniem, we zouden tenminste moeten afrekenen met onze demonen. Het begin was veelbelovend en na ongeveer een halfuurtje spelen leek de openingsstrijd op de meeste borden in ons voordeel uit te vallen.

Loek kwam als eerst een uitslag melden. Met wit was hij actief uit de opening gekomen. Stapje voor stapje zette hij zijn stukken op betere velden, terwijl zijn tegenstander daar geen goed plan tegenover kon zetten. Die speelde zijn paard een paar keer op en neer tussen e8 en f6 en zette zijn torens op ongedekte velden. Met een torenoffer profiteerde Loek optimaal van de ongedekte zwarte stukken en won twee pionnen. Met dreigend stukverlies gaf zijn tegenstander zich gewonnen.

Jos was de volgende die een uitslag op het scorebord zette. Met zwart kwam hij goed uit de opening en wist hij een sterk centrum op te bouwen en de donkere velden te domineren. Met een paard en dame ging wit op de zwarte koning, die nog steeds in het centrum bivakkeerde, af. Dat zorgde ervoor dat de koning zijn rokaderecht moest inleveren, maar in ruil daarvoor stond het witte paard vast op g7. Het kostte Jos dan ook niet veel tijd om dit paard te vangen en hardhandig van het bord te verwijderen. Een goede stelling met een stuk meer. Ik rekende het punt al. Wit probeerde nog wat in troebel water te vissen met een pionoffer, waardoor zijn andere paard een goed veld op d5 kreeg. In het vervolg dacht Jos dat de terugtocht van de witte dame niet veel voorstelde, maar had even overzien dat diezelfde dame wel heel vervelend binnen kon komen op a7. De dame wist veel beter samen te werken met het paard op d5 en na een schaakje op c7 kon zwart dameverlies niet meer voorkomen. De zucht van Jos was tekenend voor zijn recente resultaten: een totaal gewonnen stelling met een blunder verliezen. Dit bracht de stand weer gelijk.

Op bord twee speelde Ivan weer een degelijke partij. Met zwart zette hij van het begin zijn tegenstander onder druk. Die had al vroeg f3 gespeeld, wat een verzwakking leek. Van het einde van de partij heb ik niets meegekregen, maar toen de resterende partijen naar de tijdnoodfase gingen kwam Ivan melden dat hij gewonnen had. Daarmee sluit hij een goed seizoen op het tweede bord winnend af. Ongeveer gelijk eindigde de partij van Suyash op bord zeven. Zijn tegenstander had hem opgezadeld met een half open f-lijn en wist met zijn dame gevaarlijk in de buurt van de witte koning te komen. Suyash verdedigde zich met hand en tand zoals hij al zo vaak had gedaan dit seizoen. Hij wist een eindspel met een pion minder te bereiken. Zijn tegenstander liet zien over de goede techniek te beschikken en dwong Suyash tot overgave. Dat bracht de stand weer in evenwicht: 2 – 2.

Pedro speelde ook een goede partij op het onderste bord. Hij wist zijn tegenstander op te zadelen met een achterwaartse c-pion, waardoor de witte zwartveldige loper een passieve verdedigende rol kreeg. Wit probeerde een aanval op de koningsvleugel op te zetten, maar Pedro wist op tijd genoeg stukken rond zijn koning te verzamelen. In een wanhoopspoging offerde wit zijn b-pion, om met een toren op de zevende rij te komen. Pedro wist een ruil van alle zware stukken te forceren. Het resterende eindspel met een sterk paard tegen een zwakke loper en twee vrijpionnen op de a-lijn was een koud kunstje. Dat bracht de stand weer in ons voordeel: 3 – 2.

Rechts van mij vertoonde Dennis zijn kunsten op het vijfde bord. Normaal gesproken wordt het begin van een partij van Dennis gekenmerkt door een enorm snel spelende Dennis en een hard nadenkende tegenstander. Afgelopen zaterdag moest Dennis voor de verandering al vroeg in de denktank. Achteraf vertelde hij dat hij vooral bezig was met het kiezen van een lange termijn strategie: wat voor soort stelling wil ik spelen. Deze tijdinvestering bracht het gewenste dividend. In een stelling met hangende pionnen in het centrum kreeg hij langzaam steeds meer grip op de stelling, verbeterde zijn stukken en veroverde open lijnen. Zwart gaf een loper en een paard voor wits toren. Dit leverde Dennis een gewonnen stelling op, maar hij moest wel secuur blijven spelen vanwege allerlei tactische mogelijkheden van zijn tegenstander. Op het juiste moment gaf hij een loper en paard terug voor een toren en wist zo een monster van een vrijpion te creëren. Die pion was genoeg voor de winst.

Met de stand van 4 – 2 hadden we nog een half puntje nodig voor de twee wedstrijdpunten. Dit minimale halfje moest komen uit de partij van Jan of mij. Mijn tegenstander speelde een erg passieve opening en ik dacht een makkelijke middag tegemoet te gaan. Mijn pion op d4 domineerde het paard op d1, waardoor de witte stukken werkeloos op de onderste rij stonden. Het bleek lastiger dan gedacht om door de witte stelling heen te breken en mijn tijd begon langzaam een belangrijke factor te worden. Wit dreigde mijn pion op d4 te slaan, maar ik dacht dat hij die niet mocht nemen vanwege een aftrekaanval op de dame. Toen wit deze pion toch pakte, realiseerde ik me dat wit het initiatief over zou nemen na dit trucje en besloot ik mijn pionnenstructuur te ruïneren, om zo de witte stukken uit het spel te houden. Ik had een duidelijk aanvalsdoel op d3 en was vooral gefocust op het verbeteren van mijn stukken. Hierdoor miste ik volledig het idee achter Lf4 van mijn tegenstander. Toen hij Tc1 speelde realiseerde ik dat ik opeens totaal verloren stond. De keuze was: opgeven, een toren met schaak weggeven of de dame ruilen voor een toren. Ik had geen idee of Jan het benodigde halfje zou kunnen binnenslepen, dus wilde ik liever niet zomaar opgeven. Verder maakte mijn tegenstander gedurende de partij niet een hele zekere indruk en stonden zijn stukken verre van ideaal. Ik besloot dus om door te spelen en te kijken waar het schip zou stranden. Een toren minder en bezig aan mijn laatste minuut, maar gelukkig begon mijn tegenstander ook steeds langer na te denken en de druk van de klok te voelen. Dat resulteerde in wat mindere zetten van wit en zwart wist zowaar wat kansen te creëren.

 

Een bizarre ontsnapping! Een aantal jaar geleden keek ik vaak met ongeloof naar het bord wanneer mijn tegenstander mij weer eens wist te verrassen in een gewonnen stelling voor mij. Waar kwamen die kansen die ze kregen toch steeds vandaan? In de loop van de jaren heb ik geleerd dat tegenstanders fouten kunnen maken wanneer ze onder druk worden gezet. In het bijzonder wanneer alle stukken naar de koning van de tegenstander rennen. Eerlijk gezegd voelde het wel goed om eens aan de andere kant van zo’n enorme schwindle te zitten. Met dit cruciale punt hadden we tenminste de wedstrijd gewonnen en was de partij van Jan slechts belangrijk voor het bordsaldo.
Jan speelde op het topbord tegen een Oekraïner die nog geen rating had. Maar hij bezat de kwaliteiten en strijdbaarheid voor een interessante partij. Jan offerde een pion om de zwarte koning in het centrum te houden. Rokeren was dubieus met pionnen op a6 en b5 en h6 en g5. Jan wikkelde af naar een dubbel toreneindspel en won twee pionnen, waardoor hij een pion voor kwam te staan. Na lang manoeuvreren wist hij een goede stelling te krijgen waarin hij kon gaan proberen om met zijn vrije h-pion op te stomen. Door de lengte van de partij verloor hij helaas wat concentratie en zette zijn toren op een veilig veld, terwijl hij met Tg4 de laatste zwarte pionnen kon gaan veroveren. Ook in het vervolg speelde hij naar eigen zeggen wat te veel op safe en moest uiteindelijk berusten in remise. Hiermee wisten we ruim te winnen en was het afwachten wat de andere teams hadden gedaan.

De eerste tekenen waren positief. HSC bleek niet verder gekomen dan 4-4, waardoor we op gelijke hoogte kwamen qua wedstrijdpunten. Dankzij onze ruime overwinning sprongen we echter over hen heen op basis van de bordpunten. Helaas bleek Maastricht haar wedstrijd ook ruim te hebben gewonnen. Zij kwamen hierdoor ook op hetzelfde aantal wedstrijdpunten als HSC en wij, maar hadden een straatlengte voorsprong als het aankwam op bordpunten. Kampioen zouden we dus niet meer worden, dus zou de uitslag van De Combinatie slechts bepalen of we op de tweede of derde plaats zouden eindigen. Later op de avond bleek dat zij de kampioenskoorts prima hadden kunnen onderdrukken en volgens verwachting de volle buit hadden binnengehaald. Namens de mannen van ESV 3 van harte gefeliciteerd! Ons restte een derde plaats die door echte positivisten ook een gedeelde tweede plaats genoemd mag worden.

Hiermee zijn we aan het eind gekomen van een enerverend seizoen. Ik heb genoten van onze wedstrijden, mede dankzij de vechtlust die we keer op keer vertoonden. Mannen van ESV 3: bedankt !

Roeland Wildemans