TKT 2021

Hij is van de buitencategorie.
Hadden we een oeuvreprijs, hij zou hem elk jaar ogenschijnlijk moeiteloos winnen. Wat schreef Jules daar ook alweer over ?*
Talloos zijn zijn invallen, zo gracieus zijn zinnen, zo vilein zijn ongeschreven woorden. Hadden wij maar eerder geweten wie de mysterieuze persoon achter het pseudoniem was, of beter wie de persoon achter het mysterieuze pseudoniem was, dan hadden wij hem al veel eerder met alle egards kunnen behandelen, met onze zorg omringen, ja koesteren, maar wij wisten het niet.
Wekelijks, zo niet dagelijks, verschenen van hem de prachtigste verhalen alsof zij ontsproten uit een onuitputtelijke bron van onschatbare rijkdom. Zo herinner ik mij het gedicht dat ooit in de Raadsheer** stond over de openingen die de jongeheer (van) Timman bestudeerde tijdens een toernooi in Zuid-Amerika. En de verslaggeving van de interne competitie die wekelijks in de diepe nachtelijke uren van de vroege dinsdag op de website verscheen. Alsof hij al onze partijen dan geanalyseerd had ! Wetenswaardigheden over de geschiedenis van ons land bij uitwedstrijden. Zijn welhaast gang naar Canossa over het WLC toernooi van zeven jaar geleden. En, onlangs nog, die fantastische hagiografie over de prestaties van het vierde team, met later, nadat zijn teamleden hadden laten weten dat het zo toch echt niet gegaan kon zijn, de noodzakelijke rectificatie. Ongegeneerde scorebordjournalistiek. Klankrijmen tijdens pandemieën. Hoogtepunten. Mededelingen. Uitslagen. Teveel om op te noemen. Daarnaast haalde hij vrijwel alle spel- typ- en taalfouten voor publicatie uit de hem aangeleverde teksten: ook te veel om op te noemen. Met enige moeite (klik op de linkjes) valt een en ander nog steeds te achterhalen.

Door een Chinese vleermuis mochten wij dit afgelopen jaar elkaar de hand niet reiken. En konden wij dus ook niet schaken; elke partij begint en eindigt er immers mee. Daarom heeft de jury in al haar wijsheid en met instemming van de volledige vergadering bij monde van de voorzitter van de commissie van beroep, daarmee elk bezwaar tegen deze handreiking bij voorbaat kansloos makend, besloten, bij de gratie godsamme, bij deze dus gemeend er niet langer omheen te kunnen (maar wij wisten het echt niet) om de Twan Kastelijn Trophee te moeten toekennen aan: Adplus ! (applaus..)

De jury,

namens deze: Ron van Hoogstraaten Jan Toorman

*nee, niet Welling maar Deelder:

Ogenschijnlijk heeft het ene
niets te maken met het ander.

Ogenschijnlijk schuilt er
voordeel in een vaste baan.

Ogenschijnlijk zal er nog
een heleboel verand’ren.

Ogenschijnlijk staan de sterren
hier niet zo ver vandaan.

**Raadsheer 9 seizoen 2010-2011 blz. 33:

Geschaakt.

Marinus Kuijf vertelde lang gelee
van Timman, Jan, u kent hem wel,
de grote meester van het spel
hoe dat ie dat nou dee.

Jans hoogtepunt, u leest het goed
kwam ergens in de jaren tachtig.
Slechts één man op de wereld
was hem nog maar te machtig.

In Schaaknieuws stond toen een bericht
dat niet door ieder werd begrepen.
Daar was het ook niet aan gericht;
Maar Jan, ja hij begreep het mee.

Jan had die dag weer eens
glansrijk het volle punt gescoord
en Rini bracht ons in bedekte termen
wat hij in deze had gehoord.

De mare ging destijds dat Jan
niet over één nacht ijs ging.
Een van zijn steunpilaren was
het variëren in de opening.

Voor zijn partij had Jan die nacht
nog maar eens grondig gestudeerd
en van elke (on) bekende opening
de ins en outs gevarieerd.

Waar haalt ie toch de energie vandaan?
Jaloers welhaast, wist Rini het te brengen.
En wij, wij zuchtten met hem mee.
Maar wij misten de portee!

Pas onlangs heeft een Leids historicus bevroed
wat hoegenaamd nog niemand had vermoed:
Jan placht de nacht vóór menig ronde
een vrouwlijk schoon te noden in zijn sponde!

Uit de bundel:             Ik schaak en ander leedvermaak.
Door:                           Ron van Hoogstraaten