Een beetje saaie seizoenstart
Over sommige wedstrijden wil je eigenlijk helemaal niet zo graag schrijven. Een reguliere nederlaag, weinig spektakel, zelf verloren. Een sympathieke tegenstander waar je je niet op uit kunt leven, een leuke ambiance met vier wedstrijden in een ruime zaal. Gezellig- en gemoedelijkheid. Conflict is de motor van alle kunst, ook van de kunst van het wedstrijdverslagen schrijven en je begrijpt het al: het conflict was ver te zoeken.
Wel hadden we het in de auto op weg naar Klimmen in Zuid-Limburg uitgebreid over conflicten in de schaakwereld, waar ook onze vereniging het nodige van te verstouwen heeft gekregen. Ik werd als relatieve nieuwkomer in onze vereniging flink ondergedompeld in de verhalen van onze voorzitter en een van de oudste leden van onze club, en zeker van ons team (Hans B.). Ik kon gelukkig nog een klein duitje in het gesprekszakje doen door over onze volgende tegenstander (Maastricht) te verhalen, waar vier jaar geleden een bom barstte en de vereniging in tweeën splitste, als was het een kernreactie. Alle energie kwam echter bij maar één helft van de restanten terecht, die we nu kennen als Maastricht, de andere helft bloedde snel dood. Eén lid uit de inboedel heeft besloten bij Eindhoven te komen spelen en debuteerde in ons team. En zo ben ik weer bij de wedstrijd tegen Zuid-Limburg 2 uitgekomen.
Jacob, over hem heb ik het, was een van de vier remisespelers deze maandag. Hans B. onze rots in de branding die op bord 1 makkelijk een remise liet noteren, merkte op dat Jacob op hem als een degelijke speler overkwam. Dat vond ik een vermakelijke opmerking, want Jacob is allesbehalve een degelijke speler, maar juist creatief en origineel. Ik hoop dat we daar nog veel van mee gaan maken. Remises waren er ook voor Bas, daarmee maar weer eens bewijzend dat ons stootblok op borden 1 en 2 goed functioneert, en Frits op bord 3. Frits speelde opnieuw tegen Ynze Mengerink, die hij vorig jaar in de cruciale wedstrijd tegen Limburg 4, waarin we klassenbehoud verdienden, verslagen had. Die partij was doorslaggevend geweest, waarmee ik min of meer heb onderbouwd dat Frits de credits voor het klassenbehoud vorig jaar mag opeisen.
Hans vd H, Walter en ikzelf verloren, allemaal al vroeg in de wedstrijd waardoor een 4-1 tussenstand op het bord kwam wat op dat moment al geen reële hoop op een wedstrijdpunt bood. In totaal – voor de meeschrijvers om met Mart Smeets te spreken – staat het nu 5-2. Nico redde de eer door een vol punt te scoren tegen zijn jonge tegenstander. Het duurde even voordat Nico de beslissende doorbraak plaatste, maar daarna resulteerde een toreneindspel met twee tegen geen pionnen, wat hij ‘op techniek’ makkelijk uitschoof.
5-3 verlies tegen de ratingfavoriet. Het had slechter gekund, zoals de dramatische seizoenstart vorig jaar. Je hoopt op meer en in dit soort wedstrijden kan het altijd, maar in feite was de nederlaag ingecalculeerd. De volgende keer staat de thuiswedstrijd tegen Maastricht op het programma. Daar spelen drie goede vrienden van me, dus om te voorkomen dat er weer zo’n vredelievend en daardoor saai verslag geschreven wordt, ga ik vragen of iemand anders dat voor zijn rekening wil nemen. Mhh, misschien kan ik het aan Jacob vragen.
Hans Ouwerloot