Dit is niet het beste seizoen van Eindhoven 1, met na vijf ronden nog geen wedstrijdpunten. In ronde 6 bleek onze topscorer Bram niet te kunnen spelen, maar desondanks lukte het toch om de eerste winst van het seizoen te pakken. Waar het ineens vandaan kwam weet ik niet, maar er leek al vroeg in de middag vertrouwen te zijn in een goede afloop. Ik accepteerde daarom het remise aanbod na een Franse ruilvariant in een gelijke stelling zonder zwaktes aan beide zijden. Aan ons zou het niet liggen. Op de andere borden was op dat moment nog niet veel duidelijk.

Kiran speelde een originele partij. Toen ik zijn stelling na zo’n tien zetten bekeek had ik geen idee welke opening was gespeeld. Zwart at een pionnetje op b2 met de dame, maar wit kreeg daarvoor een actieve toren op b3 en heel veel compensatie. De witte stukken coördineerden fantastisch en toen er drie tegelijkertijd naar g7 keken moest de tegenstander opgeven.

Naast Kiran speelde invaller René die nog geen wedstrijd gemist heeft dit jaar. Tegenover hem zat Paul Aben met de witte stukken. De partij kenmerkte zich door pionnen die zo snel mogelijk naar de overkant wilden rennen. De vrije a-pion van zwart haalde het als eerst, dat leverde een kwaliteit op maar belangrijker nog een hele actieve dame.

Jan op bord 6 gaf zichzelf de ruimte. Pionnen op de vierde rij van e4 tot h4 met alle zware stukken nog in het veld. Als dat maar goed gaat. En het ging goed, en steeds beter. Er werd afgewikkeld naar een eindspel waarbij de loper erg sterk bleek. Bovendien vorderden de pionnen tot g6 en h6 en later tot g7 en h7. Het stond ongeveer zo:

Ludo zei het mooi. “Ik verlies nog wel eens een pionnetje, maar nog niet mijn verstand”. Wat een compensatie had hij. Het was drie tegen drie op de koningsvleugel en twee tegen twee op de damevleugel. Wit had een isolani op d3 die verdedigd werd door Td1 en Tb3. Zwart had een monster van een loper op d4 en een torenbatterij op d7-d8. Ruim voldoende voor remise, zo bleek.

Alessandro leek ambities op de damevleugel waar te kunnen maken, maar miste de sterkste voortzetting. In het eindspel had de tegenstander een winnende doorbraak.

Jos was een strategische strijd aangegaan. Het type stelling waar niet heel veel aan de hand lijkt te zijn, maar waar allerlei diepzinnige nuances in verschuild gaan. Jos weet daar wel raad mee. Hoe het precies stond in de tijdnood fase weet ik niet, maar ik begreep dat de tegenstander meer bedenktijd nodig had dan de klok toestaat.

Bas op bord 1 haalde het winnende halfje binnen. In de opening won hij een pion, maar daarvoor kreeg de tegenstander spel terug. Dat uitte zich in een aanval op de koning met dame en paard. Dat zijn stukken die erg goed samenwerken, zeker tegen een fianchetto. Bas vermeed een herhaling van zetten en leek lange tijd het volle punt binnen te gaan halen. Naast het pionnetje hield hij ook actievere stukken over. Pin me er niet op vast, maar volgens mij was de stelling ongeveer zo, nadat Bas h4 speelde:

Het idee is dat na Dxh4 zwart met Th8 geforceerd in een gewonnen eindspel terecht komt. Helaas heeft wit dan met Pe8+ een onwaarschijnlijke remise te pakken omdat de koning de toren niet in de steek mag laten. Zwart kan ook geen Txe8 spelen, omdat de witte dame met Dh6+ binnenkomt.

De komende drie ronden moeten we nog tegen de nummers 6, 7 en 8…

Jeroen van de Put