Verslag Ron

WLC-toernooi 2014 van onderaf bekeken.

De vijfde aflevering van het WLC-toernooi  is weer achter de rug als ik dit stukje schrijf. De uitslagen staan op de site van WLC. Zevenenzeventig deelnemers van Joep Nabuurs tot ene Ron van Hoogstraaten. Om aan te geven hoe hoog het niveau was hier wat partijfragmenten  van de slechtst spelende schaker van allemaal. Ter compensatie  een bloemlezing van de meest afzichtelijke blunders ooit in één weekend geproduceerd.

U moet weten dat ik in de eerste ronde geveegd werd door Mo  Ahmad . Hij had toen ik op de 38e zet opgaf twee minuten méér dan waar ie mee begonnen was en liet me fijntjes weten dat hij in mijn tijd nagedacht had! Na tien zetten ging ik al onvermijdelijk een stuk inleveren, maar zo snel gooi ik de handdoek niet in de ring dus ik wachtte op het foutje dat welhaast moest komen bij zijn verschrikkelijk hoge speeltempo van minder dan een halve minuut per zet. En zie:

 Mo-Ron

Ik had zojuist 23. ..h5 gespeeld en Mo speelde niet rustig La5 maar razendsnel 24. Ph2 ?? 24. ..Lxh2+  25.Kh1.  Wat nu te doen tegen de dreiging La5 die Mo, in mijn tijd, inmiddels ook gezien had? Ik vond de zet 25. ..cxd4!  26. La5  dxe3  en wit heeft niet beter dan 27. Db4 en ik kon na De5 met een kleine kwaliteit achter voor lijfsbehoud strijden. Deze laatste kans wist ik echter glansrijk om zeep te helpen. Niet getreurd. Niet geslapen ook natuurlijk, en de volgende ochtend weer fris aan de start voor de zaterdagmarathon.

 

Ingrid van Kuijk zou mijn volgende slachtoffer worden want ik ging voor de honderd euro. Als tweede geplaatst moest het vreemd lopen zouden die mij ontgaan. In die tweede partij was ik na enig geworstel er in geslaagd mijn damevleugel te ontwikkelen en bereikten we de volgende evenwichtige stand (na 17. ..Db6):

 Ingrid-Ron1

Ingrid verzonk in diep gepeins en kwam na een kwartier met 18.Lb1 met o.a. het idee Dc2, e5 paard weg, Dxh7 mat. Hier had ik reeds kunnen toeslaan met 18. ..Txc3. Wit moet namelijk met de pion terugnemen omdat op 19.Txc3 het gevaarlijke Pg4 volgt en op 19. Dxc3 Tc8 valt de Dame of erger (20. ..Txc1+  21.Pf1  Pg4 is dodelijk). Na 19. bxc3 Td8 heeft zwart een comfortabele stelling bereikt. Ik speelde hier 18. ..e5 om de witte loper in te sluiten en zelf op e4 te kunnen richten. Plan is goed, uitvoering dramatisch:  Op 19. Txc8 vervolgde ik met 19. ..Txc8? 20. Txc8+ Lxc8 21. Dc3? (Pg5!) Dc5?? (Lb7!)  22. Dxc5 pion kwijt, stelling kwijt, grip kwijt, honderd euro kwijt, herpakken dus.. En inderdaad dertig zetten en vijf kwartier later maakte Ingrid deze afgrijselijke blunder:

Ingrid-Ron2

53. Pd8?? Om mij de velden  e6 en c6 te ontnemen. Normaal kom je daar niet mee weg , maar ik had maar elf seconden nodig om de zet te noteren en fluks 53. ..Kh3 ??? te spelen. Ik kan het nauwelijks met droge ogen terugzien, dus ik dacht: ik schrijf het van me af. 54. a4 en nu viel er niets meer te pakken noch te herpakken: alles kwijt, nul uit twee, op naar de volgende ronde!

Zaterdagmiddag ronde drie. Ik zat inmiddels aan de laatste tafel met het hoogste tafelnummer, daar waar iedereen zo’n twaalf keer per ronde langskomt voor toiletbezoek (..?) of koffie halen. Maar ik had het verdiend en ik klaagde niet. De onvolprezen organisatie had mij ook nog de witte stukken gegund en een tegenstander die het ook verdiend had om daar te zitten. Nu zou het dan eindelijk gaan gebeuren!  Tweepaardenspel in de nahand en zwart slaat terug op d5 met zijn paard dus dan moet ik, uit een soort innerlijke drang een paard op f7 offeren op de zesde zet. Zo geschiedde. De zwarte koning wordt naar e6 gelokt en komt bloot te staan aan allerhande onheil waar slechts met zeer nauwkeurig spel verlossing kan worden gebracht. Een beetje grootmeester lukt dat in een blindsimultaan aan veertig borden, maar ik had al verteld aan welke tafel wij zaten, dus het leek me wel kansrijk. Wij bereikten na vijftien zetten de hiernavolgende stelling. Mijn tegenstander, Rob van Esch, die dit graag met wit speelt zo vertrouwde hij me na afloop toe, had zojuist Ld6 gespeeld:

Ron-Rob1

Ik stond voor het volgende dilemma: De toren achteruitspelen was volgens mij geen goede optie omdat op Pxc3 de loper op g5 kwam te hangen. Volgens de computer kan het overigens wel, maar dat terzijde. Dit leek me nu echt een stelling om eens rustig over na te denken. Twee pionnen voor, een paard achter en een half dozijn messcherpe variaties in het verschiet. Ik zocht en vond het volgende: 16. Txe6  Txe6  17. Txe6  Kxe6  (Nu stond ik geen paard maar een toren achter) 18. Dg4+  Kf7 enige zet. 19. Dd7+ en het zwarte paard staat gepend zodat ook de loper niet tussengeplaatst kan worden. Bovendien geeft  19. ..Kg8 een aardig matje: 20. De8+  Lf8  21. De6 #. Dus 19. ..Kg6  (Niet gezien: 20. De6+  Kxg5 en het loopt mat in drie. Tussenplaatsing van het paard levert slechts uitstel van executie volgens Fritz) 20. Dxd6+  Kxg5  21.Pe4+  en dat loopt wel mat. In acht inderdaad. Nu zijn niet alle zetten van zwart gedwongen in deze fijn berekende voortzetting, maar hier liep mijn geheugenruimte vol. Om te voorkomen dat de harde schijf zou crashen en ik met een toren minder wederom roemloos ten onder zou gaan koos ik voor een andere complexe variant waarbij Rob zijn hersens zou moeten laten kraken in plaats van de ‘enige zet’ te spelen. Een wijs besluit zo bleek alras want vier zetten later gaf hij op. Omdat Fritz en mijn lezers wel zo vriendelijk zijn om ook die variant te weerleggen ga ik hem hier niet geven. Het gaat om het idee tenslotte.

Gesterkt door de wetenschap dat alle brute pech nu ver achter mij lag kon ik mij gaan opmaken voor ronde vier. Eerst naar de Chinees om de verbruikte calorieën weer aan te vullen en juist op tijd weer terug in de Hoeksteen om achter het, vierkante, bord plaats te nemen.

Het geluk lachte mij toe: wederom wit. Tijd voor een Morra gambiet. Beleefd geweigerd. Ik had ogenschijnlijk wat openingsvoordeel op kunnen bouwen en de stukken klaargezet voor een loperoffer op h6. Dat offer op zet achttien gebracht bleek een tikkeltje voorbarig, maar ik heb wel voor hetere vuren gestaan dus na de nodige schermutselingen waar ik u niet mee lastig wil vallen stond de volgende stelling op het, nog steeds vierkante, bord:

Ron-Jorn

Twee pionnen voor de loper en aanvalskansen op de zwarte koning die behoorlijk opgesloten in zijn hoek staat. 29. Pg5  Lxg5  30. fxg5  Da8! en in een mengeling van angst en voorzichtigheid speelde ik hier 31. f3  Td3  32. Tf1 en vergooide mijn kansen waar 31. g6! Td3+  32. f3  Dxf3+  33.Dxf3  Txf3  34.gxf7  nog kansen bood, in ieder geval op gelijkspel. Drie nullen en zondag nog kans om op vijftig procent te komen. Die nacht kon ik de slaap niet vatten. Misschien moet ik toch maar gaan Rummi Kubben of kantklossen voor het ook daarvoor te laat is.

Zondag, the final day. En het ergste moet nog komen, maar dat wist ik toen nog niet. Joep Nabuurs had inmiddels zijn eerste grootmeester aan de zegenkar gebonden en mocht met de zwarte stukken de tweede van zich af proberen te houden. Ook dat lukte, maar het speelde zich allemaal buiten mijn bereik af. Niet omdat ze aan de tegenovergestelde kant van de zaal zaten; fysiek kon ik die afstand nog wel behappen, maar u begrijpt waarschijnlijk wel wat ik bedoel. Alessandro trof Joep in vorm in ronde één en was inmiddels aan zijn gestage opgang begonnen die hem uiteindelijk met miniem verschil in het zicht van de haven deed stranden. Hij mocht de envelop met inhoud nog wel delen maar de Brabantse titel schijnt ondeelbaar te zijn en ging op weerstandspunten naar Robin Swinkels. Alessandro mocht de beker voor de foto nog wel even aanraken. Chapeau. Jeroen van de Put werd elfde met een vijftig procent score en een overwinning op IM Chiel van Oosterom .  Ankith deed het wat minder op een twintigste plaats met twee uit zes. In de B groep won Sourav de ongedeelde envelop omdat zijn twee naaste belagers in de laatste ronde remise overeenkwamen. Eervolle vermelding voor Twan Kastelijn (niet te verwarren met Toine) met 3½ punt op een dertiende plaats. Het lek is boven en volgend seizoen komt Twan weer helemaal terug. Helaas komt hij niet helemaal terug naar Eindhoven maar zal waarschijnlijk in Alphen aan den oude Rijn gaan spelen. Charlie Tang eindigde zeer verdienstelijk als 23e met drie punten en slechts één verliespartij. Gerardo Santiago met twee (uit vijf!) werd 31e. In de C groep tenslotte presteerde Jesse Allaart opperbest met drie punten op een tiende plaats. Hij versloeg op zondag Jan Copic. Dat hadden meer mensen moeten doen! Ik kom daar nog op terug. Eerst mijn partij tegen Ivo de Groot. Ik had zwart en speelde een gambiet (waarom niet) waarbij Ivo het ongebruikelijke 8.e4 had gespeeld, hetgeen mij natuurlijk weer in verwarring had gebracht. Als je tegen een gambiet van mij speelt, speel het dan volgens het boekje alstublieft. De volgende stelling verschijnt:

 Ivo-Ron

 

Ik heb zojuist 9. ..Lc5 gespeeld en hoop op 10. Dxb7? Waarna ik met 10. .. Pb4! de dame kan vangen. Zie: 11.e5 Tb8  12. Df3  Lg4  13. Dg3?  Pc2#. Omdat de pion op e4 staat waar e3 gebruikelijk is kan wit  damevangst voorkomen door middel van 11. Lf4 maar er is nog een andere dreiging 11. ..Pc2+! en zwart wint de pot. Ivo vertelde me later dat hij zaterdag drie nullen had gescoord waarbij hij de laatste partij uit pure woede nogal rücksichtslos tekeer was gegaan, vandaar dat hij nu besloten had het pionnetje te laten staan. Dat heb ik weer. Maar vooruit, je wint geen toernooien, in mijn geval partijen, door tegenstanders in valletjes te laten lopen. Er werd overigens 10. Pf3 gespeeld en ik vervolgde ook rustig met de op het oog niet zo hele verkeerde rokade maar kwam vervolgens in moeilijkheden na 11. Lg5 en dat werd erger na 11. ..h6  12. Lh4  Te8  13. 0-0-0 met een dubbele penning en een hangende b pion. Ik kreeg het niet opgelost en dacht met 13. ..Pe5 alle zwaktes nog net te kunnen dekken maar het paard werd eraf gemept 14. Pxe5  Txe5  15. Lxf6  gxf6  16. Dxb7  Te7 en na 17. Lb5 valt het stuk en het doek. Weer een illusie armer en een ervaring rijker.

De gifbeker was nog niet helemaal leeg. En dat had van mij ook niet perse gehoeven, maar het zat dit weekend gewoon een beetje tegen. Let op want het kan allemaal nog veel erger. Eerst mishandelt Jan Copic de opening (Lg4, Lxf3 en Df6 zijn gewoon niet goed) en krijgen we na zes zetten (!) de volgende voor wit gewonnen stelling op het bord:

Ron-Jan

 

Kat in het bakje: 7. Pc3  Pe7  8. d5 in plaats van spanning handhaven( ?)  Pg6  9. Lb5+  Pd7  10. Lc6 en het ziet er nog steeds rooskleurig uit. Nu doet zwart een onverwachte en bovendien slechte zet: 10. .. 0-0-0?? Jan rokeert recht op het gevaar af. 11. Dc4  Pb8  12. Pb5  Pxc6.  13. Dxc6 en alleen De7 kan de zaak voorlopig nog redden. Erika kwam langs en zag dat het goed was. 14. Pxa7+ Kb8  en nu zou 15. a4 of 15. Da4 dreigend Pc6 goed zijn maar het gespeelde 15. Pb5 toch ook ruim voldoende voor de winst. En dit is de stelling na zet 23. ..c7-c5:

 Ron-Jan2

 

24. dxc6  Dxc6  25. Db6+?  Dxb6  26. axb6  Erika kwam weer langs en zag dat het niet meer zo goed was als het was, maar ik knikte haar bemoedigend toe in het volste vertrouwen dat ik dit toch niet meer weg ging geven.

Ron-Jan3

 

Hier speelde ik 33. g3 om een gaatje te maken voor mijn koning en alle tegenspel van zwart op voorhand uit te sluiten.  33. ..Ta2 en f4 wint de loper, maar ik zag dat niet want daarvoor had ik de pion immers niet naar g3 gespeeld.. 34. Tf2  h5.  Negeren en 35. Ld4 gespeeld om de loper af te ruilen op de volgende zet was het onwankelbare plan. 35. Lxg5 was zeker zo goed geweest. Nu speelt zwart 35. ..h4 en ik besluit dat ik dit niet langer kan negeren omdat ik hxg3 niet met hxg3 kan beantwoorden.  Om voor eens en voor altijd een einde te maken aan dat opdringerige gedoe van die zwarte pionnen besluit ik rigoureus in te grijpen en de zaak met 36. g4 ??? volledig te blokkeren. Pas na 36. ..Ta1+ zie ik wat ik aangericht heb.  Rigoureus was het wel.. In  verdwaasde toestand speel ik nog even door maar met een toren minder is er geen houden meer aan; de bodem van de gifbeker is bereikt en ik heb alles manmoedig doorgeslikt. Help mij! Eén uit zes. Ik ben gedegradeerd en heb Fred Klerks gevraagd volgend jaar voor mij de D groep op te richten. Wie durft?

Ron van Hoogstraaten

4 gedachten over “Verslag Ron

  1. Als familie van de ‘Copics’ wil ik een compliment geven voor dit geestige, betrokken verslag met pakkende titel. Ook ook ik ken de positie ‘van onderaf’. Leuk.

  2. Ron, mijn complimenten voor dit schitterende verslag met jouw onnavolgbare galgenhumor. Ik heb er van genoten.

  3. Nergens geniet ik zo van als van zelfspot. Mijn advies dus: je volgend jaar opgeven voor de Agroep, zelfs als er een Dgroep voor jou klaar zou staan!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *