Ook Blerick 1 – Eindhoven 1 beslist door penalty’s 

Nederland – Argentinië was al aardig spannend, met de 2-2 en vervolgens penalty’s. Nog spannender werd de finale tussen Frankrijk en Argentinië, waarin het wederom 2-2 stond na reguliere speeltijd, 3-3 na verlenging en wederom penalty’s. Wellicht was Blerick 1 – Eindhoven 1 niet zo’n kraker als voorgaande voetbalwedstrijden, maar toch ging het ergens om. De reus uit Blerick speelt voor de titel, de underdog uit Eindhoven voor lijfsbehoud. En wat een wedstrijd werd het, volledig tegen de voorspelling van de bookmakers in. Penalty’s moesten eraan te pas komen om de wedstrijd te beslissen.

We begonnen helaas met een 2-0 achterstand. Net als Nederland en Frankrijk overigens, dus wat dat betreft was er nog geen man overboord. Ludo kreeg met zwart de ruilvariant van het damegambiet tegen. Hij speelde dit op een manier waarvan hij dacht dat het tegenwoordig zo gaat, met een snel ..b5 van zwart. Op de terugweg zei Bas in de auto dat hij het er niet uit vond zien, en hij had natuurlijk gelijk, want Ludo had een paar systemen door elkaar gehaald (aldus Ludo zelf…). Zijn te vroege ..b4 lokte het witte paard naar a4, maar daar stond het juist goed om ..c5 te verhinderen. Toen het niet tot ..c5 kwam, ging het positioneel van kwaad tot erger en moest Ludo rond zet 40 de vlag strijken. Kiran, op bord 7 ernaast, mocht Messi bij de goal weghouden. En tja, dat lukte helaas niet. Het was een lange pot en Kiran zette de verdediging goed neer. Toch trok zijn tegenstander met een late counter aan het langste eind.

2-0 achter dus, hoe dan verder? Nou, Jeroen nam het voortouw en opende de score aan Eindhovense zijde. Dit is wat hij er zelf over te vertellen had:
“Mijn tegenstander koos voor een interessante voortzetting in de g3 variant van de Scheveningen. Met deze structuur is het steeds oppassen of wit e4-e5 kan doen waarna soms op c6 kan worden geslagen. Dit kwam bij ons daadwerkelijk op het bord waardoor ik het centrum en activiteit kreeg en wit een mooie vrijpion op c2. Gelukkig bleek mijn activiteit ruim voldoende voor gelijkspel en kon ik zelfs nog een tijdje proberen voor meer. Nadat ik op zet 35 een vrijpion had gecreëerd kregen de witte stukken eindelijk vrijheid. Zowel mijn tegenstander als ik zagen niet dat wit op het eind zelfs de beste papieren heeft, en kwamen na zetherhaling remise overeen.” (2½ – ½) 

Dat halfje smaakte naar meer. En dat kwam er. René is inmiddels vaste invaller en heeft nog de volledige speelminuten deze competitie. Dat is meer dan de meeste vaste spelers, aangezien alleen Ludo en Kiran naast hem nog alle 5 wedstrijden hebben gespeeld. René liet zien dat ervaring ruim voldoende is om de jonge energie eruit te spelen. Zijn tegenstander bleef rennen, maar het was René die rustig de verdediging op scherp hield. In het eindspel was het René die energie over had en doorbrak. Daarmee werd het eerste volle punt voor Eindhoven binnengesleept! (2½ – 1½) 

En dan Alessandro. Hoewel ik als de figuurlijke Van Gaal absoluut niet aan zijn kwaliteiten twijfel, begonnen de thuisfans zich toch wel af te vragen of hij niet beter gewisseld kon worden. Net als Daley Blind bleek hij deze wedstrijd volledig terecht aan de basis te staan en deed hij alle twijfels als sneeuw voor de zon verdwijnen. Het was voor hem overigens een gedenkwaardige partij om meerdere redenen. De hele week was hij zwaar verkouden en vrijdagmiddag voelde hij zich niet zodanig dat hij een behoorlijke partij zou kunnen spelen op zaterdag. Maar in de loop van zaterdagochtend ging het beter en als een wonder werd zijn hoofd helder toen hij de speelzaal binnenging. De opening met zwart verliep soepel: zijn tegenstander kende niet het juiste plan en gebruikte veel tijd. Wit verzuimde een paar kansen op gelijk spel en moest vanaf zet 23 op increment spelen. Dat liep snel verkeerd af. Op de 26e zet deed Alessandro een verrassende zet. Hij leek een stuk weg te geven maar het was een niet geforceerde combinatie die een pion  won. Wit tuinde erin en via nog een kleine combinatie ging er nog een pion verloren. Het eindspel leverde daarna geen grote problemen meer op, ondanks de hardnekkige verdediging van zijn tegenstander. Hiermee kwam een eind aan 2½ jaar lang geen partij meer gewonnen te hebben in de KNSB competitie (ondanks de nodige goede tot gewonnen stellingen).

Het stond dus zomaar 2½ – 2½. Een stunt was in de maak. Het kwam neer op penalty’s aan de hoogste drie borden. Ik begin maar bij mezelf.

In alle eerlijkheid, mijn partij ging al wat langer bergafwaarts dan ik had gewild. Rond zet 15 miste ik een zet van mijn tegenstander en reageerde ik niet optimaal. Rond zet 20 stond het nog ok, maar rond zet 30 begon de stelling al wat serieuzer uit mijn handen te glippen. Toen kwam het eindspel na de tijdnoodfase. Ik speelde dat eindspel ongeveer zo goed als een voetbalspeler die alvast aan de keeper van de tegenstander doorgeeft in welke hoek hij gaat schieten. Zelfs de Japanners schoten hun penalty’s nog beter. Een slechte start van de penaltyreeks. 3½ – 2½. 

Toch was er nog hoop in de vorm van Bas en Jos. Beiden ervaren penaltynemers. Bas jaagt ‘m normaal de bovenhoek in, Jos is meer van het wachten tot de keeper ligt om vervolgens met rustige precisie de bal de andere hoek in te schuiven. Waren het de zenuwen? Was het de lange wedstrijd? Leest u zelf maar wat beide heren over hun partijen te vertellen hadden. Eerst Bas:

“Het werd een bijzonder scherpe Ben Oni waarin ik al snel mijn koningsvleugel pionnen naar voren gooide. Dit was trouwens bekend en leidt tot een spannende stelling waarin beide partijen kansen hebben. Een pionoffer van zijn kant gaf hem tijdelijk initiatief maar ook niet meer dan dat. Ik dacht het initiatief terug te kunnen pakken maar dat leverde wit voordeel op. Het was echter zo ingewikkeld dat mijn tegenstander, toch een IM, ook niet zag hoe het verder moest. Hij liet een afwikkeling toe naar een eindspel dat ongeveer  gelijk was. Mijn 41e was echter onnauwkeurig. Ik onderschatte zijn kansen tegen mijn koning. Ik moest weer flink keepen maar wist ook kansen tegen zijn koning te creëren. Hoewel mijn tegenstander in die fase kansen op groot voordeel heeft gemist leek het toen op eeuwig schaak af te steven. Ondanks het gereduceerde materiaal stonden beide koningen bijna mat. Ik dacht dan ook dat mijn tegenstander eeuwig schaak moest geven. Toen hij in plaats hiervan een stuk veroverde, veerde ik op om hem mat te zetten. Plots zag ik echter dat hij mijn mat met een aftrekschaak kon opheffen en gaf op. Wat beide spelers echter hadden gemist was dat ik weliswaar geen mat kon geven maar wel eeuwig schaak….”

Jos heeft zijn partij toegevoegd, met alleen in de mail excuses voor de krachtterm. Zie het partijfragment voor de toelichting op die krachtterm. We komen er halverwege in, net wanneer Jos zowel metaal als fysiek sterker speelt dan zijn tegenstander.

En zo gingen dus bord 1-3 volledig ten onder. Bas en Jos op de rand van anderhalf punt extra en ikzelf… nou ja ik had mezelf gewoon voor de spanning toegevoegd voor het verslag vanuit een gelijke 2½ – 2½ stand. We speelden goed! Maar helaas wel de vijfde nederlaag dit seizoen. Nog even twee interessante feitjes:

1. Alessandro speelde 14 wedstrijden zonder een winstpartij sinds het afgebroken coronaseizoen 2019-2020. Dat is nu dus doorbroken met een winst! Op naar 14 partijen zonder verlies op rij!
2. Ikzelf had ook een belachelijke reeks vanaf datzelfde coronaseizoen. Sinds dat seizoen was ik 18 wedstrijden ongeslagen met een score van 4 remises en 14 winstpartijen. Dat is met deze wedstrijd dus ten einde gekomen. Nu hoop ik dit natuurlijk niet om te gaan draaien.

Bram Klapwijk