Vanwege het uitlenen van onze vaste eerste bordspeler Robert aan het eerste en het missen van Jan Vosselman vanwege vakantie wisten we dat het een zware wedstrijd zou gaan worden. Het was tot het einde toe spannend.
Omdat ik het zelf erg moeilijk had tegen Jos Swinkels heb ik niet van alle partijen evenveel meegekregen, bijvoorbeeld de partij van Hans op bord een is mij bijna in zijn geheel ontgaan. Ik kreeg namelijk een sterke koningsaanval tegen waarbij ik een stukoffer onterecht aannam. Waarschijnlijk was het toen al te laat, in ieder geval werd er geen bevredigende verdediging gevonden en won wit overtuigend toen de koning op de tocht kwam te staan. Hieronder volgt een kort verslag van wat ik wel heb meegekregen.
Frits had een gezonde start en kreeg een aanvalspartij waar je op speelt in een Weense/Koningsgambiet partij. Door nauwkeurig spel van zijn tegenstander verwaterde het initiatief van wit en moest Frits zich gewonnen geven.
Bas had het zwaar om zijn stelling te houden tegen Rob Aarts op bord 3. Ook al waren er alleen nog zware stukken en een hele hoop pionnen, het leek er steeds op dat het moeilijk zou zijn remise te spelen. Na lang proberen lukte het niet om de winnende voortzetting te vinden en einigde de partij met het delen van het punt, een uitstekend resultaat.
Jan Toorman sloot het vijandelijke paard in op veld b7 en daar kwam hij echt niet tot zijn recht. Pas in het eindspel werden de gevolgen echt tastbaar en bleek de overgebleven loper van zwart kansloos om de pionnen te dekken. Een fraaie overwinning.
Hans van den Hurk kwam al vroeg materiaal voor en is tijdens de wedstrijd nooit echt in gevaar geweest, een verdiende overwinning dus. Invaller Eric gaf voor de wedstrijd aan wat ‘roestig’ te zijn, maar daar bleek in de partij weinig van te merken. In een wat statische stelling kreeg hij een remiseaanbod, maar kon gezien de stand risicoloos doorspelen. Even later werd toch de vrede getekend.
Philippe vloog van begin af aan zijn tegenstander aan op de koningsvleugel, maar die verdedigde op zijn beurt kranig en kwam in een eindspel met een stuk meer. De aanvallende koning van Philip (zie ook verslag van het eerste, de partij van Mykola) bleek ook hier een sterk wapen en wist het vijandige paard te overwinnen. Het resulterende toreneindspel was waarschijnlijk op verschillende momenten te winnen voor Philippe, die er wat pionnen extra aan over heeft gehouden, maar in ieder geval moeilijk. Ook hier remise.
Jeroen van de Put
|