Eindhoven 2 – Dordrecht   4½ – 3½

Deze week heeft de KNSB-competitieleider beslist dat de invaller Julien Sohier te sterk is voor Eindhoven 2. Voor de partij die remise werd gespeeld op bord één moest dus helaas achteraf alsnog een nul worden genoteerd. De beslissing werd genomen op basis van artikel 13.2 in het wedstrijdregelement, waarin staat dat het ratingverschil niet groter dan 40 punten mag zijn ten opzichte van de speler met de laagste rating van een hoger team. De FIDE-rating van Julien is met 2243 dus te hoog. Jammer, en slordig!

Gelukkig bleken we in vorm tegen het sterke Dordrecht en haalden we op de andere borden genoeg punten om toch twee matchpunten bij te schrijven!

Als eerste speelde Frits Schalij remise op bord 6. Hij speelde met wit een aanvallende Franse partij en toen zijn tegenstander met dxc4 de langste diagonaal opende kon hij met Df3 groot voordeel behalen. Dubbele aanval op pion f7 (met schaak) en Ta8. Stukken in de doos dachten de omstanders, maar er bleek nog aardig wat venijn in de stelling. In tijdnood was herhaling van zetten de veiligste weg.

Hans Bosscher: “In de Franse Alapinverdediging (1.e4 e6 2.d4 d5 3.Pd2 Pc6) kreeg zwart in de opening een wat gedrongen stand, maar wel solide. Toen zwart zich met e6-e5 kon bevrijden kreeg zwart positioneel voordeel, waardoor wit zich echt goed moest verdedigen. Dat deed wit bekwaam, de zwarte stukken werden afgeruild, waardoor er een saai lopereindspel op het bord kwam. Remise was het gevolg”.

Ikzelf ruilde in een Bogo-Indische verdediging de juiste stukken af en bleef over met een ijzersterk paard op d4. Hierdoor kreeg zwart ook de d-lijn in handen en na pionwinst en kwaliteitswinst was het volle punt binnen.

Ook Hans van den Hurk kwam vroeg een kwaliteit voor en bereikte met zijn toren via de damevleugel ook nog eens de zevende rij met een vervelende penning. Met als gevolg dat ook hier vroeg een bordpunt werd gepakt.

Twan accepteerde het pionoffer in de Benko en speelde zijn stelling principieel. Na een kwaliteitsoffer kreeg hij een vrijpion op de e-lijn die er de rest van de partij heeft gestaan. Nadat Twan een kwaliteit terugnam ontstond er een eindspel met twee paarden tegen de toren. Moeilijk te beoordelen en in de analyse bleek dat het een stelling was die alle kanten op kon gaan. Moeilijkheid voor wit is vooral het activeren van de paarden, toen dat niet lukte   leidde een onnauwkeurige zet pardoes tot stukverlies.

Jan Toorman had een hele aparte stelling op het bord, een flink dichtgeschoven stelling. Heel de partij lang speelde Jan op een eindspel van sterk paard tegen slechte loper. Het lukte steeds maar niet om de dames te ruilen en er moest nauwkeurig gespeeld worden om niet ten onder te gaan. Zijn tegenstander weigerde een aantal maal dameruil, maar kon dat na het mooie Db7 niet meer verhinderen (nadat de zwarte koning rustig naar h4 was gewandeld). Helaas had Jan al remise voorgesteld in deze stelling…

Alles kwam toen aan op Jan Vosselman die na een scherpe partij (van beide kanten) de veiligste koning leek te hebben. Hij dwong zijn tegenstander te kiezen tussen een winstpoging en een wat rustigere stelling. Die maakte de verkeerde keuze en daardoor werd onverwacht Dordrecht verslagen!

Negen wedstrijdpunten en een mooie derde plaats in de zevende ronde, wie had dat gedacht?

Jeroen van de Put