De nog prille geschiedenis van ESV in de NBSB beker B is er een die in het teken staat van roemloos ten onder gaan in achteraf gelegen zaaltjes in Brabant. Twee keer eerder deden we een dappere poging om naam te vestigen in de historie van deze B beker. Twee keer werd met ruime cijfers (½ – 2 ½) verloren. Om toch met enige hoop naar de toekomst te kunnen kijken vergeleek de teamleider zijn team na de vorige uitschakeling met een ezel. Want die stoot zich in het gemeen…
Enfin, we hadden iets te bewijzen. Zo voelde het in ieder geval voor de twee spelers die debet waren aan de twee vorige nederlagen. Naast Ron en ondergetekende werd het team aangevuld met Stijn en Karim. Voor Karim was het de eerste keer dat hij de eer van de club mocht verdedigen.
De ambiance was geweldig en tegelijk overweldigend: zelden werd de interne competitie van ESV zo goed bezocht. Schaken voor de club onder toeziend oog van zoveel clubgenoten blijft iets magisch. Misschien waren de mannen van De Baronie uit Breda ook enigszins overweldigd, want ESV schoot uit de startblokken. Zowel Ron als ik wisten al snel een pion buit te maken en ook Stijn leek goed uit de opening te komen. Op het bord van onze debutant volgden de zetten elkaar in rap tempo op. Helaas verloor Karim door zijn snelle spel een pion. Hij dacht daarna voor eeuwig schaak te kunnen gaan, maar de zwarte koning wist een veilig onderkomen te vinden. Daar had de witte koning meer moeite mee, want na een schaakje op de onderste rij wist zwart een tweede pion buit te maken. Helaas bleef Karim te snel spelen en zette zijn dame pardoes op een onveilig veld en kon nog voor negen uur opgeven.
Dat was een snelle tegenvaller, maar dankzij de regelementen is een verlies op het vierde bord geen enorm probleem. Bij een eindstand van 2-2 valt namelijk het onderste bord af en in dat geval zouden we toch doorgaan naar de volgende ronde. Onze taak was duidelijk: tenminste twee punten scoren.
Het voordeel van Ron was ondertussen verdampt en net toen Karim verloor bood Stijn een dame ruil aan. Dat maakte de zoektocht naar twee punten opeens een stuk moeilijker. Gelukkig werden we in het zadel geholpen door de tegenstander van Stijn. Hij verzwakte onnodig zijn stelling en daar wist Stijn wel raad mee.
Met deze 1-1 stand zouden twee remises op de hoogste borden voldoende zijn om de volgende ronde te bereiken. Zelf stond ik nog steeds een pion voor en had een erg goede stelling, maar die moest nog wel naar winst omgezet worden. Met steeds minder tijd op de klok was dat nog geen uitgemaakte zaak. Ron leek wat minder te staan en moest veel tijd investeren om de witte dreigingen te pareren. Helaas werd de klok hem fataal en blunderde in tijdnood.
Ondertussen had ik mijn centrumpionnen in beweging gezet, wat grote problemen voor wit opleverde. Mijn tegenstander gebruikte veel tijd, terwijl mijn zetten redelijk voor de hand lagen. Nog voordat Rons partij afgelopen was, had ik al een kwaliteit buit gemaakt. Een paar minuten later wist mijn tegenstander de dreigingen niet meer te pareren en ging in een hopeloze stelling door zijn vlag. Dat bracht het broodnodige punt op het scorebord. Een zucht van verlichting ging door de zaal. We hebben de eerste ronde overleefd. Weliswaar niet met een klinkende overwinning, maar alles beter dan weer kansloos ten onder gaan. Eenmaal geproefd van het succes kunnen we nauwelijks wachten om onze volgende tegenstander te verslinden!
Roeland Wildemans