TKT 2022 Juryrapport
Tijd voor iets luchtigers. Zo’n jaarverslag van de penningmeester is ook interessant, maar doet mij toch steeds weer aan mijn aangifte inkomstenbelasting denken en niet aan iets om vrolijk van te worden.
Het gaat hier om de prijs der prijzen, de enige prijs waar je nog minder voor hoeft te kunnen schaken dan voor de fles wijn voor de grootste ratingdaler. Je hoeft er feitelijk niks voor te kunnen, maar moet er wel wat voor doen. We hebben het uiteraard over de Twan Kastelijn Trophee die zo dadelijk voor de negende keer uitgereikt zal worden.
Eerst even een mythe ontkrachten. Of moet ik zeggen een leugen bekennen? Ik noem het altijd een aanmoedigingsprijs, maar dat is het natuurlijk niet. Het is een blijk van waardering en erkentelijkheid voor hij of zij die zich in het afgelopen seizoen het meest van allen ten bate van de Eindhovense Schaakvereniging in woord of geschrift verdienstelijk heeft gemaakt, dit naar het oordeel van de immer deskundige en nagenoeg niet te beïnvloeden jury.
Aha! Dus toch een aanmoedigingsprijs ? Niet zozeer voor de winnaar, maar voor degene die hem graag volgend jaar zou willen winnen ? Een aanmoediging wellicht om die reden te trachten de jury met spijs en drank te overladen ? Sorry, mensen. Hoe komt u op het idee.
De genomineerden zijn weer al degenen die vorig jaar een verslag op de website hebben geschreven, dat spreekt. Ik wil geen namen noemen, maar het moge duidelijk zijn dat ik het heb over Bram K, Roeland W, Ewout S, Nico S, Bas vd P, Bas F, Hans O, Ludo T, Rik vd W, Dennis v K, en niet te vergeten: Ron v H.
Die laatste had dit jaar verreweg het meest fantasierijke verslag (team 4 ronde 1), maar won vorig jaar al en doet zoals altijd buiten mededinging mee.
Drie genomineerden springen eruit: Bram Klapwijk, Hans Ouwersloot en Roeland Wildemans. Zij gaan deze editie voor goud, zilver en brons. In het kader van de bezuinigingen hebben wij alleen een gouden ganzenveer te vergeven. Hans Ouwersloot schrijft originele verslagen en is ook kampioen delegeren bij het verzorgen van de teamverslagen. Binnen het bestuur hebben ze vast een plekje voor hem; kunnende delegeren leidt tot aanbeveling. Hans won de prijs in 2019 en zou de eerste zijn die hem twee keer won. Niet uitgesloten, maar dat nu vond de jury teveel van het goede.
Bram Klapwijk of Roeland Wildemans ? Beiden ontbreken zelden in de lijst van genomineerden en zijn dus al jaren goed bezig. Ik moet dus op de aangeboden consumpties afgaan, maar ook hierbij scoorden zij allebei gelijk: Nul – Nul.
Roeland schreef zeven verslagen en Bram zes, maar het gaat niet om de kwantiteit, het gaat om de wisselwerking tussen verslaggever en verslaglezer. Dus ik weer al die verslagen doorgelezen en de stijlverschillen vastgesteld. Waar de verslagen van Bram veelal wat sneller to the point komen en schaaktechnisch van hoger niveau zijn spreekt Roeland van licht en duisternis en schilderachtige zaaltjes in het Rembrandtcafé, of neemt ons zelfs even mee naar een Romeinse filmstudio. Eerder ontvouwde hij de lezer al in een helder betoog waarom een goede teambuilding het meer moet hebben van uitwedstrijden dan van thuiswedstrijden. Dat soort verhalen spreekt de jury aan.
Roelands overige inspanningen voor ESV mag ik dan niet meewegen, maar wel even benoemen: Hij organiseert ook de externe zondagmiddagtoernooitjes in het Hubble-café. Zonder de één tekort te willen doen, er kan er maar één winnen en dat is de ander, moedig ik hem dus aan zo door te gaan en roep ik de overige aanwezigen op volgend jaar een gooi te doen naar deze schitterende prijs, welke dit jaar…
Wacht. Er is nog een belangrijke reden waarom de winnaar niemand anders kan zijn. Dat heeft te maken met de bezuinigingen en met Jochem. Ik spreek in raadselen, maar zal het uitleggen. Jochem won de Twan Kastelijn Trophee in 2020, maar vergat hem het jaar daarop mee te brengen naar de ALV. Dat seizoen was grotendeels niet doorgegaan door een virusje en er zou dat jaar dus geen Trophee uitgereikt worden. Het bestuur had echter stiekem besloten dat ik hem zou krijgen. Mooi, maar pas na lang aandringen mijnerzijds kwam de ganzenveer in april van dit jaar hier in de speelzaal aan. Zonder inscriptie. Mijn naam, maar ook die van Jochem stond er niet op. Het geniale idee, van mij dus, was om drie namen tegelijk te laten graveren en de vereniging op kosten te laten besparen. U heeft dat zo-even terug kunnen zien in het financiële jaarverslag. Eind april was dus al onder embargo bekend wie vanavond de winnaar van de Twan Kastelijn Trophee 2022 zou worden en ik wil Roeland Wildemans naar voren roepen om dat thans te onthullen. Er mag geklapt worden. Dankuwel.
De jury,
Namens deze: Ron van Hoogstraaten