Verslag ronde 2

Derde team: weer bijna verloren 

Dit verslag was er door overmacht bijna niet gekomen, dus als noodhulpschrijver zeg ik: beter iets dan… En zo ging het ook met de einduitslag: gelukkig toch nog een gelijkspel. En dat na in de vorige ronde ook nauwelijks verdiend gewonnen te hebben. Dus nu al, in tegenstelling tot in het vorige seizoen, geen titelkandidaat meer vrees ik.

Het begon al met een vertraagde trein naar Tilburg waar we de openingstoespraak gedeeltelijk misten in een zaal overvol met een aantal Stukkenjagers die samen maar liefst negen teams vormen. Maar daarvan waren er, gelukkig, toch een paar weg naar een uitwedstrijd. Nadeel meteen was wel: om van je bord weg te kunnen moest je wel aan je buurman, of zelfs een hele rij buurmannen, vragen of je er “even” langs mocht. Dus zag ik niet veel met eigen ogen behalve mijn eigen partij.

Om daar dan maar mee te beginnen:
Mijn tegenstander zei toen hij mij zag meteen dat we jaren geleden al tegen elkaar hadden gespeeld en dat hij toen dik verloren had. En dat was te merken: hij speelde zo voorzichtig dat ik al gauw meer ruimte en actievere stukken had. Ik had ook al gauw het gevoel dat ik zou gaan winnen als ik alert bleef. Toen ik aan de koning, alleen gelaten door stukken die de damevleugel probeerden te verdedigen, op de 32e zet een ondekbaar mat presenteerde dacht ik een prachtpartij te hebben gespeeld. Maar toen ik dit thuis aan Fritz voorlegde bleef hier niets van over: steeds wel iets beter, soms zelfs veel beter voor mij. Maar zelfs op de voorlaatste zet was er maar een matige plus over geweest als Fritz had mogen voorzeggen. Maar toen ik eindelijk met mijn hele lijf in beweging was gekomen ontdekte ik gelukkig dat ik op dat moment van een 2 – 2 het team naar een 3 – 2 voorsprong had geholpen.

Van Ostap (bord 6), onze nieuwe aanwinst uit Oekraïne, heb ik niets gehoord of gezien, maar hij won! Maar Oscar (bord 8), van wie we ook niets verslagachtigs hebben gezien had al snel verloren.

Jos (bord 4) had ook zijn dag niet, want hij schrijft: ”Ik had er vandaag mijn hoofd niet bij, stapelde fout op fout en haalde varianten door elkaar. Mijn tegenstander had al enkele mogelijkheden gekregen om het uit te maken. Maar toen ik mijn stelling wilde vereenvoudigen om wat onder de druk uit te komen, overzag ik een simpele weerlegging. Het was een kort potje; met een uur was het klaar”.

Maar hier stond weer een winstpartij tegenover: Loek (bord 3) speelde actiever, vermeed een remise, won een pion, om tenslotte met een onverwachte paardvork te komen toen zijn tegenstander dacht die pion te kunnen terugwinnen.

Toen waren er dus nog drie partijen gaande en het leek er somber uit te zien. Suyash (bord 7) moest met wit veel moeite doen om zijn loper op c4 te redden tegen actief oprukkende zwarte pionnen en bleef gedrukt staan met zijn paardenpaar tegen een veel actiever zwart loperpaar. Dat kostte tenslotte een kwaliteit waarna het gauw gebeurd was.

Ook met Albert(bord 5) wilde het niet lukken toen zijn tegenstander zich heel goed bleek te verdedigen tegen zijn verder goed samenwerkende stukken en tenslotte hard terugsloeg in het loper-paard eindspel met voor Albert een pion minder en pionnen op de verkeerde kleur.

Maar gelukkig hadden we Arda, naast mij op bord 2, die actief reageerde op de openingszet 1.Pc3. Hij kwam door een slimmigheidje met een pion meer uit een afwikkeling en stond daarna steeds iets beter, ook nog in het moeilijke toreneindspel dat tenslotte volgde.

Voor meer dan remise was zijn voordeel objectief niet groot genoeg. Maar ja, klein foutje in een toreneindspel is niet zelden dodelijk: de extra pion werd een gedekte vrijpion met Arda`s koning dichterbij dan die van zijn tegenstander.

Zo toch nog 4 – 4 bij nul remisepartijen, als bewijs van wel voldoende strijdlust !

Jan Toorman