ESV 1 – Kempen Combinatie 1

Kempen Combinatie is een samenwerkingsverband van enkele verenigingen in de Kempen, waaronder Veldhoven. Aangezien ik na mijn verhuizing vanuit Groningen naar de regio Eindhoven een flink aantal jaren met veel plezier bij Veldhoven heb gespeeld, keek ik er naar uit om weer een aantal voormalige clubgenoten te ontmoeten. Aan de andere kant zat er ook wat spanning bij omdat we niet op volle sterkte konden aantreden en ons na de onverwachte nederlaag tegen Zuid Limburg 3 geen tweede tegenslag konden veroorloven. In zo’n situatie kan het lastig zijn als de tegenstanders je heel goed kennen. Naast de spelers van Veldhoven spelen ook Paul van Zon en Morris Schobben bij Kempen Combinatie, en die kennen mij natuurlijk ook heel goed omdat ze ook bij Eindhoven spelen.

Ik moest op bord 6 onverwachts aantreden tegen één van de beste spelers van Kempen Combinatie: Erik van Eijndhoven. Qua speelstijl lijken we erg op elkaar en qua speelsterkte ontlopen we elkaar ook niet veel. Nu is het zo dat Erik veel beter speelt dan hij zelf denkt en omgekeerd ben ik lang niet zo goed als hij denkt dat ik ben. Wat ook tegenzat voor Erik is dat hij weet dat ik met wit duidelijk sterker speel dan met zwart, en dat ik wit had. Ik begon dus zonder dat ik het besefte met een duidelijk psychologisch voordeel. Dat bleek in de partij van groot belang. Ik kwam met licht voordeel uit de opening maar koos niet de juiste voortzetting waardoor ik inzag dat de stelling gelijk was en ik op moest passen om niet slechter te komen staan. Erik echter, schatte zijn stelling te somber in omdat hij wist dat we een type stelling op het bord hadden dat mij goed ligt. Een verkeerde inschatting van zijn kant gaf mij weer voordeel en toen Erik dat op tactische wijze probeerde tegen te gaan, overzag hij dat hij een stuk verloor en kon meteen opgeven. Dat was een vrij snelle onverwachte 1-0 voor ons.

De tweede meevaller kwam van invaller Ivan. Die was tegen Pieter Rietra door een vervelende penning in de problemen gekomen en ik zag het eerlijk gezegd somber in. Pieter miste echter enkele goede kansen en Ivan bewees zijn klasse door het hoofd koel te houden en langzaam maar zeker alle dreigingen uit de stelling te halen waardoor Pieter geen andere mogelijkheid zag dan om in remise te berusten. 1½ – ½

Helaas kwam hierna een tegenvaller. Hans Bosscher probeerde in een vlakke stelling spel te houden maar moest door een plotselinge hergroepering van de stukken van Tim van Hellemont een lelijke verzwakking van zijn koningsstelling toestaan. Dat hoefde niet fataal te zijn, maar toen Hans een vergiftigde pion pakte kon hij mat niet voorkomen.
1½ – 1½

Gelukkig was er daarna ook weer goed nieuws. René Moonen speelt de laatste tijd als een jonge god en weet goed hoe hij talentvolle jonge spelers moet bestrijden. Hij koos een flexibele opstelling met zwart en verleidde Morris Schobben om diens lichte ruimtevoordeel te gaan benutten door de pionnen op de koningsvleugel op te spelen. Heel kundig wist René elke mogelijke dreiging tegen te gaan. Ondanks stukkenruil werden de gaten in de stelling van Morris steeds duidelijker, en met een krachtig slotoffensief wist hij een eind te maken aan deze partij. 2½ – 1½ .

Inmiddels was in de partij van Jan Vosselman tegen Frans Wolferink het evenwicht nooit verbroken. Beide spelers weten goed hoe ze moeten laveren en zagen daarom geen kans de ander te verrassen. Een goed gespeelde correcte remise was het resultaat. 3 – 2 .

Het leek op de andere borden gunstig uit te pakken. Bas en Jos stonden allebei beter al was het niet duidelijk of hun voordeel groot genoeg was om te winnen. Jeroen kreeg tegen Rob van der Voort een mijns inziens dubieuze opstelling (Pd7 in combinatie met een fianchetto op de koningsvleugel) te bestrijden. Nu weet ik uit de tijd dat ik bij Veldhoven speelde dat Rob een speler is die graag zijn eigen weg gaat. Hij brengt vaak stellingen op het bord die er ogenschijnlijk verdacht uitzien maar die in de praktijk niet zo gemakkelijk aan te pakken zijn. Dat was ook het geval in deze partij. Ook in de analyse achteraf konden we geen duidelijke weg naar groot voordeel vinden voor Jeroen. In de partij speelde Jeroen een logisch plan. Helaas liet hij een kwaliteitsoffer op c3 toe. Het was objectief niet correct, maar wel een slimme keuze van Rob. Jeroen kwam heel goed te staan, maar vergiste zich ergens en toen stortte zijn stelling in. Hoewel Rob tot afgrijzen van zijn teamgenoten een snelle winst miste, wist hij de partij in de tijdnoodfase met een mooi mat winnend af te sluiten. 3 – 3.

Na de tijdnoodfase werd het duidelijk dat het zeer onwaarschijnlijk zou zijn dat Bas nog iets zou kunnen bereiken tegen de stugge verdediger Huub Schenning. Bas had ruimtevoordeel maar de stelling werd steeds geslotener. Uiteindelijk was er maar één open lijn, maar Huub had niet teveel moeite om invallen over die lijn tegen te houden. Hoewel Bas het nog heel lang probeerde gezien de stand, berustte hij uiteindelijk toch in remise. 3½ – 3½

Jos kwam prettig uit de opening tegen Paul van Zon. Hij had een stelling met een betere pionnenstructuur en daar weet Jos wel raad mee. Paul had echter het loperpaar en gebruikte dat op een uitstekende manier waardoor hij goed tegenspel kreeg. Toch wist Jos een pion op de damevleugel te winnen en we werden na de tijdnoodfase in eerste instantie heel optimistisch over de winstkansen van Jos. Paul bleef echter heel goed tegenspelen en het leek erop dat hij kansen kreeg door de koning van Jos in het nauw te brengen. Het werd erg spannend en op een gegeven moment wisten we niet meer wie er nu beter stond. Het werd een razend ingewikkeld eindspel waarin ook Paul een vrijpion wist te creëren. Gelukkig wist Jos het hoofd koel te houden en Paul uiteindelijk tot overgave te dwingen. 4½ – 3½

Dit was een heel benauwde overwinning die absoluut noodzakelijk was om in de race te blijven voor het kampioenschap.

Alessandro Di Bucchianico