De laatste loodjes.

Bij onze laatste thuiswedstrijd tegen de Combinatie stond er niets meer op het spel voor ons, toch gingen onze spelers er eens goed voor zitten.

Walter speelde op bord 1 en kwam met zwart in een Italiaanse opening door een iets te passieve opstelling al vroeg in de problemen. In het middenspel moest Walter zijn stukken terugtrekken naar de onderste rijen en had daardoor weinig bewegingsruimte.
Zoals zo vaak kan de tegenstander dan gewoon wachten op een foutje en toen dat gebeurde ging het snel bergafwaarts voor zwart met als gevolg een nederlaag voor zwart.

Jacob speelde op bord 2 en hij heeft een uitstekend seizoen gespeeld; Jacob kruipt langzaam naar zeker naar een rating van 2000. In zijn partij ging het eerst nog wat moeizaam maar een foutje van zijn tegenstander bracht de ommekeer. Jacob aan het woord:
Mijn partij met wit tegen John Loomans van De Combinatie begon met 1.Pc3 Pf6 2.g4, ooit door mij zelf bedacht maar al eerder door of in Tubingen, want zo heet het. Wit geeft een pion voor een wat snellere ontwikkeling in een rare stelling. Dat lukte: tien zetten later had ik alle stukken ontwikkeld tegenover zwart slechts drie, maar omdat er verder geen pionnen geruild waren, was de stelling nog te dicht geschoven om iets met die ontwikkelingsvoorsprong te doen. Zelf kon ik niet meer rokeren, want beide torens waren bewogen en ik dacht dat zwart het ook niet meer kon, omdat beide zwarte flanken tochtgaten hadden. Hij durfde toch naar de damevleugel te gaan met de koning en toen wist ik ineens niet meer wie beter stond. Het leek me het beste om op beide vleugels tegelijk aan te vallen vanuit mijn compacte centrum, waar ook mijn koning nog stond. Dat werkte in zoverre dat mijn tegenstander prompt een stuk weg gaf. Gelukkig maar, want ik was en niet zo fit en moest daarnaast zo mogelijk vroeg thuis zijn om de hond uit te laten.

Elysia speelde op bord 3 een prima partij, in een damepionspel wist Elysia met zwart het evenwicht goed te bewaren. Nadat de dames geruild waren bracht Elysia slim haar dame actief in het spel. Toen haar tegenstander remise aanbod wist Elysia door een mooie paardmanoeuvre de stukken van wit af te sluiten en de a-pion van wit op te eten. In het technisch gewonnen eindspel met een pluspion  gewonnen wist Elysia bekwaam het volle punt binnen te halen.

Frits speelde op bord 4 en stond vanuit de opening al beter. Frits vertelt zelf hoe het allemaal verder ging:
Mijn tegenstander beging in de opening een klein onnauwkeurigheidje waardoor ik een prettige stelling kreeg. Met een kleine tactische wending lukte het me ook nog zijn sterkste stuk, zijn zwartveldige loper, af te ruilen. Hierna had ik de keuze om op een koningsaanval te spelen of af te wikkelen naar een eindspel met paard tegen slechte loper met ook nog eens een pion meer. Ik koos voor de tweede optie. Het eindspel was een kwestie van techniek en rond zet 35 hield mijn tegenstander het voor gezien.

Onze voorzitter Hans bezorgt deze teamleider steevast negen keer van zaterdag op zondag nachtmerries, nooit eens een rustig positioneel potje, nooit eens een salonremise, nee hoor altijd chaos. Hans speelde op bord 5 en hij kan het zelf het beste uitleggen:
Loran Schlangen zette mij op het verkeerde been door vanaf 1 e4, beantwoord door 1 … d6, soepel te switchen naar een breed damevleugel centrum (pionnen op e4, d4 en c4), waartegen ik liever niet 1 .., d6 speel. Er ontstond een geblokt centrum (c4, d5, e4 voor wit, c5, d6 voor zwart) maar omdat ik veld e5 voor mijn paard had kreeg ik wat tactische kansen. Die betaalden zich uit toen ik een pion kon winnen. Wat hij niet zag was dat zijn dame en koning op een lijn stonden (e3 en g1) zodat ik de vorstin met Ld4 kon ophalen.. Wit gaf meteen op.

Hans van den Hurk speelde op bord 6 en stond volgens mij vanuit de opening prima. Hoe het verder ging vertelt Hans zelf:
Ik kreeg Benoni tegen waarbij zwart in de opening al gauw onnauwkeurig speelde. Zwarts koning bleef in het midden staan en de opstoot e5 was meteen al gevaarlijk. Ik zag een geforceerde kwaliteitswinst wat misschien niet eens de beste afwikkeling was. Naast de kwaliteit had ik nog steeds een actieve stelling en een paar zetten later kon ik kiezen tussen stukwinst of geforceerd mat in vier. Ik koos voor het laatste. Mijn tegenstander zag het ook en gaf meteen op.

Nico speelt een stabiel seizoen en kwam ook nu op bord 7 nooit in de problemen:
Ik speelde met zwart tegen Kees van Pelt. Er kwam een Bird op het bord. Al snel stond ik iets beter, en kon het centrum openbreken. Op het kritische moment nam ik met het verkeerde stuk waarna de stelling volledig vervlakte. Ik probeerde nog wat te rommelen, maar remise was onvermijdelijk.

Op bord 8 speelde Freek. Toen Frits hoorde dat Freek mee ging doen zei hij meteen, dat wordt leuk, nou Frits dat klopte.
Freek kwam met wit uit een Caro-Kann met 3. f3 prima uit de opening. Hij wist de zwarte koning door een sterke tussenzet in het centrum te houden en direct maar een toren op f7 te offeren; de tegenstander van Freek moest een stuk geven om niet meteen mat te gaan. Met een stuk meer speelde Freek het heel secuur en schakelde eerst al het tegenspel van zwart uit voordat hij het verdiende punt binnenhaalde.

Rudi Serton